Shadow po kilku latach nieobecności wraca do rodzinnego miasta. Pogrążona w bólu rozpoczyna polowanie na ludzi, którzy ją skrzywdzili i odebrali jej wszystko, kiedy była jeszcze dzieckiem. Teraz nie już jest małą, przestraszoną dziewczynką. Dorosła i jest gotowa, a jedynym, co zobaczą jej wrogowie przed śmiercią, będzie cień. Patrick Morton po stracie tego, co kochał najbardziej, odciął się od uczuć. Poświęcając coraz więcej czasu swojej pracy, próbuje zapomnieć o bólu skrywanym w sercu. Obiecał sobie już nigdy więcej się nie przywiązywać ani nikogo nie pokochać. Kobiety stały się dla niego jedynie przygodami na jedną noc. Coś się jednak zmienia, kiedy w mieście pojawia się ścigany zabójca. Rick dostrzega w tym szansę nie tylko na rozwój kariery, ale również na to, by rozwiązać zagadkę z najgorszej nocy swojego życia. Oboje są więźniami wspomnień. Zabójczyni i detektyw. Dzieli ich wszystko. Czy połączy ich coś więcej? Wydawnictwo Was Pos Premiera: 17 marca 2022

Jestem uwięziona w klatce. Wszyscy myślą że zwariowałam, że jestem potworem. Dwa lata temu trafiłam do ośrodka dla chorych psychiczne... moje życie drastycznie się zmieniło. Ludzie mnie unikają, jedyna osoba na której mi zależy nie żyje. Nigdy nie odczułam szczęścia. Opowiem wam o tym od początku...

Zawód egzekutora nie jest łatwy. Wymaga podejmowania decyzji, od których zależy ludzkie życie. Co kryje się za tą maską gniewu, irytacji, wściekłości i frustracji? Zemsta przynosi ukojenie. Czy aby na pewno? (Okładka i ilustracje rysowane wykonane są mymi nenkoma)

Nigdy nie miałam przyjaciół. Rodziny zresztą też nie bardzo - zaległy w swoim laboratorium na wieki, nie do końca normalny, z niezłą obsesją na jednym punkcie brat się nie bardzo liczy, co? Za to miewałam koszmary - śniło mi się, że szłam przez miasto, po szkole, po parku, a ludzie jakby w ogóle nie zdawali sobie sprawy z mojej obecności. Nawet nieświadomie omijali mnie łukiem, jakbym nigdy nie istniała. Najgorsze jednak było to, że po obudzeniu ten koszmar dalej trwał i dalej trwa od kiedy pamiętam. To wcale nie tak, że jestem jakimś wyrzutkiem, którego obgaduje się za plecami - ja po prostu dla tych wszystkich ludzie nie istnieję. Nikt nigdy nie widział mojej twarzy, mimo, że mija ją codziennie; nie słyszał mojego głosu, mimo, że często głośno nucę pod nosem; nikt nigdy nie wiedział, że taki ktoś, jak Cho Okimoto (jedyna rzecz, jaką nienawidzę bardziej od tego bycia niby-duchem - moje przygłupie nazwisko). Nikt nigdy nie widział, że moje "nieistnienie" nie jest jedyną nadprzyrodzoną rzeczą, jaką posiadam. [...] Jednak mam jeszcze marzenie. Chyba mogę Wam powiedzieć - jak ma się nie spełnić, to się i tak nie spełni - marzę, że spotkam kiedyś kogoś takiego jak ja, a przynajmniej podobnego... Wystarczy, że będzie mnie widział! Co, myślicie, że za dużo sobie życzę? Powiem Wam, że wcale nie - ja wiem, kto mógłby być taki. Nie, to żaden z ludzi - ludzie mają kiepski wzrok, jeśli chodzi o takich jak ja. Są jednak tacy, którzy widzą więcej. Są to Shinigami - Bogowie Śmierci.

Szkoła w której dostaje się swojego własnego smoka musi być super, do tego ci wszyscy przystojniacy, którzy się nimi opiekują. Jednak Mia trochę odstaje od reszty i nie chodzi tutaj o jej niebieskie włosy.

Kim jestem? Nazywam się Amelia Collins i jestem pół wampirem, pół człowiekiem. Moim ojcem natomiast jest król wszystkich krwiopijców, co czyni mnie arystokratką. To, co do tej pory przeżyłam, jest niczym w porównaniu do tego, co niesie przyszłość. Witam wszystkich w 2 części PpW! Jeżeli nie czytałeś części poprzedniej, odsyłam na mój profil! :D Opowiadanie moje. Wszystkie Prawa zastrzeżone. Okładka: ja :)

Świat staje na głowie, by przetrwać trudny okres. Ona jest sama nie ma nikogo kto może jej pomóc, i nikt jej tego nie ułatwia. Monotonne życie zmienia jeden moment, jedno zjawisko. Potem życie toczy się dalej własnym rytmem z ludźmi, którzy mogą zmienić świat. Pytanie brzmi czy na lepszy?

Świat po Wielkiej Wojnie zaczyna się odbudowywać. Rząd Federacji czuwa nad porządkiem przy pomocy tajnej Agencji. Jej żołnierze to armia przywróconych do życia samobójców, maszyn, które nic nie pamiętają i są posłuszne rozkazom Dowódców. Pewnego dnia ktoś się buntuje. "- Skaczesz? - Nie wiem skąd pojawił się głos, tak jak i jego właściciel. Zaskoczył mnie. Złapałam się mocniej barierki na wypadek, gdyby chciał mnie stąd ściągnąć. - Nie musisz na to patrzeć i nie próbuj mnie powstrzymywać - rzuciłam cicho odwracając głowę. Dostrzegłam tylko jego oczy, złote obwódki rozjaśniały ciemność nocy. Przelewały się, skrzyły, żyły nienaturalnym życiem. - Nie zamierzam - odparł. Poczułam tylko jego dłoń na plecach. - Zamierzam ci pomóc - i silne pchnięcie strąciło mnie wprost w otchłań czarnej rzeki." Zdjęcie do okładki ze strony tapetus.pl Praca bierze udział w konkursie literackim "Splątane nici" organizowanym przez @adriananitaniteczka

"Rzeczywistość zawsze wyglądała inaczej, niż byśmy sobie tego życzyli. Tak łatwo zamydlić ludziom oczy. Wiem, co mówię. Żyję między nimi kilkaset lat"

Nowa wersja Elesmera jest cichą i nieśmiałą dziewczyną, która ma sekret. Wyjątkowe oczy chowa pod szkłami kontaktowymi i okularami, cerę pod makijażem i długą grzywką, a to wszystko, po to, aby nikt jej z nimi nie łączył. Udaje jej się odseparować od sfory, nie wchodzą sobie w drogę, jednak wtedy pojawia się On. Patrzy na nią, jakby była mu coś winna, on wie. Teraz Elesmera rozumie już, że nic nie będzie już takie jak dotychczas.