Dit is een verhaal van Roses Rue Mellark, de dochter van Katniss en Peeta. De Hongerspelen zijn gewoon door gegaan, sterker nog, ze hebben de opstand verloren. Roses is 14 en word getrokken, samen met Terra en Delphi. Samen gaan ze de arena in, met ieder hun eigen problemen...

Het duistere teken brandde op haar arm. 'Ik ben trots op je, dochter.' siste een stem bij haar oor. Claire huiverde bij het horen van die stem. 'Ga nu.' Voorzichtig sloop ze weg, ze liep naar haar kamer, waar haar hutkoffer al klaar stond. Ze was blij dat ze terug naar Zweinstein kon, weg van haar vader, maar ze kon haar opdracht niet vergeten. Dit boek bevat het zesde en zevende jaar van Claire. Copyright Jayez1998 en JK Rowling Hoogste plaats: #2 in fanfictie (16/10/2015)

Hoogste rang: #1 romantiek. Let op! Dit is deel twee! Lees eerst ''Bijles'' voordat je aan dit boek gaat beginnen. Joe, het prachtige zoontje van Eva en Finn, is inmiddels acht jaar. Met de charmes van Finn en het naïeve karakter van Eva, heeft Eva haar handen vol aan het kleine mannetje. Als er iets gebeurd met Joe, besluit Finn over te vliegen vanuit IJsland naar Nederland. Daar ziet hij hoe Eva leeft en neemt een drastisch besluit. En daarbij heeft Finn iets achtergehouden voor Eva... En wat als Rowan terug komt? En wat als de ex van Finn het er niet bij laat zitten? ''De geschiedenis heeft het kenmerk zichzelf te herhalen, is het niet?'' Verhaal ook weer 16+. ©FrozenB ; niets mag zonder mijn schriftelijke toestemming ergens anders voor worden gebruikt.

De 76e Hongerspelen, vanuit Peeta! De Opstand is mislukt, Gale en Prim zijn overleden in de opstand, en de Hongerspelen gaan gewoon verder. Hoe gaan Katniss en Peeta daarmee om? En wat gebeurt er wanneer er weer een beweging begint?

Getoeter maakte me wakker uit mijn gedachten. Nou! Ik wilde net beginnen aan dat vissen liedje van K3. Ik ben een klein geel visje in een zee vol blauw! SOS ik mis je! Of zo iets, ik had het al een tijdje niet meer gehoord. "He kleuter!" Zei een bekende stem. Ik keek naast me en zag Bromtols stralende gezicht. Er viel een schaduw boven zijn auto, heel snel, ik zweer je, daar vloog een eenhoorn! "Kom ik breng je naar huis. Je kan trouwens geweldig zingen!" Zei hij lachend. Ik keek hem met mijn enge horror gezicht aan en ja hoor, hij lag dubbel van het lachen. Wat was er toch mis met die mensen? Het moest eng zijn! Niet om uit te lachen! Ik gromde en nam plaats naast Jason. - Sorry voor alle spelfouten en alle andere fouten in de tekst. Ik was 15 ofzo toen ik dit verzon lol 🙄😂 Alle rechten voorbehouden! Kopiëren is niet toegestaan en wil je stukjes gebruiken, graag mij eerst informeren!