"Bir mankenin bana bakma ihtimali bile olamaz saçmalama."dedim kendimi aynadan süzerken. Telefonda konuştuğum en yakın arkadaşım itiraz eden bir ses tonuyla beni yanıtladı. "Kızım senin gözlerin yeter bak inan bana...Bir şans versen en azından?" Dedi Anlamıyordu beni üzecekti biliyorum nedeni ise çok basit hergün dergilere konu oluyordu kızlarla çok haşır neşirdi ben onun beğenip vakit geçirdiği kızlardan olamazdım ben böyleydim işte. "Olmaz işte anla beni."dedim dudaklarım bükülürken.Nefesini dışarı bırakıp bezmiş bir ses tonuyla 28.defa aynı cümleyi kurdu. "Sende beni anlasan diyorum.Çocuk zengin,yakışıklı ve senin-"diye cümlesinin devamını getirecekken onu durdurdum daha fazla duymak istemediğimi ve bunun farkında olduğunu belirtip telefonu kapattım. Yatakta yatarken tavanı izleyip bu konuyla ilgili plan kurmaya başladım... .... Bir göz atar mısın? Beğeneceğinden eminim sevgiyle kal...xx

Şımarık olduğunu bu yüzden bazı şeylere normal insanların verdiği tepkiyi veremediğini şikayetçi biri olduğunu düşünen bir genç kız tamamiyle kendiyle barışık fakat hayal dünyasını bırakıp gerçeklere dönmek istemiyor(dönemiyor desek daha uygun olur belki.)

-"Sen günahkarsın Amari! benim günahımsın belkide seni doğduğun o an öldürmeliydim."

Herzaman cevabını bulamadığım veya çok uzun düşündüğüm sorular burda belkide sizin de cevabını bilemediğiniz sorular burdadır. Bu sorunun cevabını kitabımı okursanız alıcaksınızdır. umarım aynı fikirdeyizdir.

İnsanlardan nefret eden bir genç kız nasıl yaşamını sürdürebilir?