Ghost est de retour à Londres après trois ans passés en Irak. Hanté par son passé et les liens qui le rattachent à une mystérieuse organisation, il cherche à se reconstruire et à oublier les horreurs de la guerre. Cependant, son devoir l'amène à accepter une mission inhabituelle : protéger Cassie Bennett, la fille d'une politicienne obsédée par sa carrière. Cassie, qui se sent invisible aux yeux de sa mère, se retrouve quant à elle brusquement plongée dans un monde de danger lorsqu'un mystérieux harceleur s'immisce dans sa vie. Ghost et Cassie sont forcés de se côtoyer. Mais au milieu de ces tourmentes... Une question se pose : à quel point ce lien forcé est-il dangereux pour eux ? C'est déjà trop tard, les rues sombres de Londres les entraînent dans une spirale infernale, où les secrets et les mensonges se dévoilent un à un. "𝙴𝚕𝚕𝚎 𝚗𝚎 𝚟𝚘𝚞𝚕𝚊𝚒𝚝 𝚙𝚊𝚜 𝚎̂𝚝𝚛𝚎 𝚞𝚗 𝚏𝚊𝚗𝚝𝚘̂𝚖𝚎, 𝚕𝚞𝚒 𝚊̀ 𝚌𝚑𝚘𝚒𝚜𝚒𝚝 𝚍'𝚎̂𝚝𝚛𝚎 𝚒𝚗𝚟𝚒𝚜𝚒𝚋𝚕𝚎. 𝙳𝚒𝚜-𝚖𝚘𝚒, 𝙲𝚊𝚜𝚜𝚒𝚎, 𝚟𝚎𝚛𝚛𝚊𝚜-𝚝𝚞 𝚌𝚎 𝚚𝚞𝚒 𝚖𝚎 𝚑𝚊𝚗𝚝𝚎, 𝚜𝚒 𝚝𝚞 𝚛𝚎̂𝚟𝚎𝚜 𝚍𝚎 𝚝𝚘𝚞𝚝 𝚘𝚞𝚋𝚕𝚒𝚎𝚛."

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Aucun d'entre eux ne s'attendaient à que cette soirée d'hiver bascule leur univers. Des secrets déterrés, des destins brisés...et si toutes les vérités n'étaient pas bonne à éclater ? D'un côté Elyo Keurton. Tueur à gages. Seulement un nouveau contrat pour lui. De l'autre Ryo Moreno. Séquestrée. Certainement l'unique chance d'une nouvelle vie pour elle. « Aide moi à me venger. » Se détester, s'allier, pour se venger. « Il ne s'agit plus seulement de toi mais de nous maintenant. » Quand la haine prend le dessus il ne reste plus qu'une seule issue. La vendetta, la seule et l'unique.

Le poids d'un secret et une seule journée pour tout faire basculer. Alors qu'elle ne cherchait qu'à fuir son chaos familiale, son destin s'emmêle à celui de Côme. Qui n'est d'autre que le fils du plus dangereux maître de la contrebande américaine. Mais rien ne garanti que sur son chemin, Mariposa réussisse à s'échapper de ses griffes. Mariposa x Côme : Petit coeur papillon. 𝙹'𝚊𝚒𝚖𝚊𝚒𝚜 𝚋𝚒𝚎𝚗 𝚝𝚎𝚜 𝚢𝚎𝚞𝚡 𝚗𝚘𝚒𝚛𝚜 𝚌𝚊𝚛 𝚜𝚘𝚞𝚟𝚎𝚗𝚝, 𝚒𝚕𝚜 𝚖𝚎 𝚛𝚊𝚙𝚙𝚎𝚕𝚊𝚒𝚎𝚗𝚝 𝚚𝚞'𝚒𝚕 𝚗'𝚢 𝚊𝚟𝚊𝚒𝚝 𝚙𝚊𝚜 𝚚𝚞𝚎 𝚍𝚊𝚗𝚜 𝚖𝚘𝚗 𝚌œ𝚞𝚛 𝚚𝚞'𝚒𝚕 𝚗'𝚢 𝚊𝚟𝚊𝚒𝚝 𝚙𝚕𝚞𝚜 𝚍𝚎 𝚕𝚞𝚖𝚒𝚎̀𝚛𝚎.

Tic...tac...tic...tac... Ce même bruit incessant l'empêchait de fermer l'œil la nuit...mais était-il vraiment la source de ses insomnies ? « Je peux dormir ici ce soir ? » ...Ou était-ce autre chose. Il n'y avait rien de pire que ressentir le danger autour de nous. De le sentir effleurer notre peau, couper notre respiration...nourrir nos angoisses. Parce que contrairement à ce qu'on pouvait penser, le calme ne régnait toujours pas à Ewing. Le danger n'était pas loin. Il planait autour d'elle comme un fantôme...alors qu'un premier la hantait déjà. Quelque chose se préparait, son instinct lui hurlait de s'enfuir. Car cette fois, elle ne serait pas épargnée. Mais pourtant, lorsque la nuit la plongeait dans le noir complet... ...quelque chose la retenait dans cette ville. « - Réveille-toi, princesse... » « - Reviens-moi si tu peux... »

Patienter. C'est le quotidien étouffant de June. Elle n'a plus qu'un an à passer dans son prestigieux lycée privé, un an à affronter le harcèlement constant des autres élèves. Un an à survivre dans une maison où elle n'a pas sa place, et où la violence sature l'air. Une nuit, lorsqu'elle est seule chez elle, des voleurs s'introduisent. L'un d'entre eux la repère et lui ordonne de se taire, lui sauvant ainsi la vie. Alors que des mois plus tard, cet épisode semble oublié, un nouvel enseignant fait son apparition dans son lycée. Ce remplaçant n'est autre que le cambrioleur l'ayant épargnée cette nuit-là. Shayn, qui s'est exilé à Londres suite à une série de mauvais choix, se voit désormais confronté à June, témoin d'un passé qu'il avait laissé derrière lui. Pour s'assurer de son silence, il est prêt à toutes sortes d'intimidations. Mais June n'a pas l'intention de céder. Car si Shayn est déterminé à garder ses secrets, elle se bat aussi pour préserver les siens. [Début de la republication : 29/04/2022]

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.