Dört yakın çocukluk arkadaşı. Gizlenen aşklar. Karşılıksız sevgiler. Oyunlar, kötülükler. Eğlenceler, en mutlu anlar. Yaşamak ve ölüm arasındaki o ince çizgiler. Bu dört yakın arkadaş, gençliklerinin en güzel zamanlarında bütün bu duyguları tattılar. Düştüler, kalktılar, hata yaptılar. Ama asla vazgeçmediler. Hayatları için en doğru olan insanı seçene kadar, bir çok zorlu yol ile karşılaşacaklar. Rüzgar, Miray, Barkın, Burcu. Bu dört karakterimiz sizi kimi zaman sevdirecek, kimi zaman kızdıracak, kimi zaman heyecanlandıracak. Ama en çok sizi kendilerine aşık edecekler... Olağanüstü bir hayatı yoktu onların, yalnızca aşkı ve hayatın tüm zorluklarını tecrübe ediyorlardı. Peki bu tecrübelerin sonu, onlar için mutlu bir son olacak mı dersiniz? O halde hemen başlayın. İki yazarın kaleminden, eğlenceli ve kimi zaman duygusal, ruhunuza işleyecek bir hikaye. -Ayça & Sevde.

KİTAP ESKİ ARKADAŞLAR DÜZENLENİYOR. DÜZENLENDİĞİ ZAMAN SEVECEĞİNİZE EMİNİM BU KİTABI 13 YAŞINDA FALAN YAZDIM ÇOK DAHA İYİSİNİ YAPIYORUM ŞU AN. YANİ AYH BU NE DİYECEĞİNİZE KÜTÜPHANENİZE EKLEYİN VE DÜZENLENDİĞİNDE ARKANIZA YASLANIP KEYFİNİ ÇIKARTIN. İYİ GÜNLER TEKRAR BİR NOT DAHA. HALA BAZILARI ANLAMIYOR 0 ALGI YETENEĞİ...ARKADAŞLAR DÜZENLENİYOR DÜZENLENİNXE YAZIYI SİLECEĞİM ARTIK SABRIMI SINAYANKARA DİREK ENGEL ATACAĞIM LÜTFWN OKUYUN AÇIKLAMAYI OKUYUN. HİKAYE DÜZENLENİY Bu bir ''İyi kız,kötü çocuk.'' hikayesi değildi.Dağhan ve Miray'ın aşkı.Bu hikayede bir su dökülmesi ile başlayan klasik bir şey,sonradan gerçekten değişik bir sevgiye dönüşmüştü.Kalbin taşıyabilirdi belki de her yükü.Ayrıyken hayatın durduğu,beraber iken dünyanın sadece onların etrafında döndüğü bir hikayeydi bu.Kıskançlıklar...Ölümler...Kayıplar...Ne olursa olsun,insan sevdiği birinden vazgeçebilir miydi? Elbette ki hayır.Sevginin boyutları farklıdır.Miray için ilk başta ''Zengin Züppe'' den başka bir şey olmayan Dağhan,onun artık hayatı.Dağhan içinse ilk başta ''Küçük Bir Burslu'' dan başka bir şey olmayan Miray,artık onun siyah meleği. ''Sen olmadan önce hayatımda sanki hiç bir duygu yoktu.Birikintisi,hayali bile yoktu.Sen hayatıma giren bir melek gibisin.Ama öyle bir melek değil.Hani beyaz kanatları olan değil.Senin ruhunun kanatları rengarenk ama sen benim siyah meleğimsin. Siyahın asilliğini,güzelliğini gösteren bir melek.'' Yıkıntılar üzerine kurulmuş,Dağhan'ın hayatı Miray ile aydınlanmıştı.

Eskisi kadar özlemiyorum seni, Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda. Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor. Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. Biraz yorgunum. Biraz kırgın. Biraz da kirletti sensizlik beni! Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “İyiyimler” yamaladım dilime. Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni. Gel diye beklemiyorum artık, Hatta istemiyorum gelmeni. Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. Arasıra geliyorsun aklıma banane diyorum. Benim derdim yeter bana banane! Alıştım mı yokluğuna? Vaz mı geçiyorum varlığından? Tedirginim aslında, Ya başkasını seversem? İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem Tamam, sevmek zorunda değilsin biliyorum ama daha fazla yakma canımı. Kaldıramam hepsini. Beni sevmemen, istememen yeterince üzerken daha fazlasını yaşatma lütfen. Saygılı ol biraz, ben seni uzaktanda sevebilirim böyle; hiçbir şey beklemeden, asla olmayacağını bilerek, biz diye bişeyin olmadığını anlayarak. Gerekirse başkasıyla olmana bile dayanırım. Unuttum derim her sorana. Artık ismini bile duymak istemiyorum derim, sanki doğruymuş gibi. Seni beynimden atmak için elimden geleni yaparım yani. Şifremi değiştiririm. Duvar kağıdımdaki, bilgisayarımdaki resimlerini silerim. Seni hatırlatan şarkıları dinlemem ama unutmamı bekleme. Kolay mı sanıyorsun? Ben istemedim mi sanki? Birden hayatıma girip kendini bağladıktan sonra hızla çıkan birini unutmak öyle kolay değil. Canımı ne kadar yaktığını, farkında olmadan yaşattıklarını tahmin bile edemezsin. Ama seni çok seviyorum; canımı en çok yakan, beni sevmeyen, her gün onun için ağladığımı bilmeyen, kolayca bitti diyebilen, arkasında yarım bıraktığı insanı görmeyen, hatta bunları bile okumayacak insan.