"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki? Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durumdan şikayetçi değildi. Binbir gece masallarındaki gibi karanlıkta başlayıp aydınlıkta son bulan gece buluşmalarıydı bunlar, ve nedense gizli kalmasını istemiştik. Oysa ortada gizlemeyi gerektirecek bir şey yoktu, onca gece yanımdaydı fakat elim onun eline bile değmemişti. Biz sadece konuşuyorduk... Sadece konuşuyorduk ve sanırım tüm sorun buydu. Belki konuşmak yerine sevişseydik bu kadar kök salmazdık birbirimize. Ben bile anlatacak bu kadar çok şey biriktirdiğimden habersizdim. Konu konuyu, kapı kapıyı açıyor ve konuştukça söylenecek daha fazla söz açığa çıkıyordu aramızda. Bazen attığımız kahkahalar duyulmasın diye ellerimizi ağzımıza kapatmak zorunda kalıyorduk. Bazense Elif mutfağa inip gizlice yiyecek bir şeyler getiriyordu ikimize. Biri duyar diye ekmeği bile sessizce böldüğüm, çocukluğumdan bile daha çocuk olduğum, hayatımda ilk kez bir kadının yüzünde kaybolduğum gecelerdi. Bir erkeğin neden binbir gece boyunca masal dinlemek isteyebileceğini ilk kez o gecelerde anladım. Ve tarihteki onca adamı eline kalem almaya iten, tüm bunları bana yazdıran şeyi ilk kez o gecelerde buldum. Bazen bir kahkahanın ortasında, bazen birbirine çarpan iki bakışta, bazense saçını kulağının arkasına sıkıştırmasını izlerken ansızın beliriveren o sızıyı... İçimdeki edebiyatı uyandıran bir ağrıydı bu. İnkâr edip kaçsam da, durup kapılsam da gözlerine bakarken hissettiğim gerçek hiç değişmiyordu. Elif bir Balkan ağıdı gibi göğsümde büyüyordu."

Hedefinden, kuralcılığından ve kendi doğrultusundan şaşmayan tehlikeli bir iş adamı... Çatık kaşlarından herkesin ürktüğü, tehlikeli geçmişinden korktuğu, dünyaya diz çöktürecek güce ve kudrete sahip olan Cem Aydınoğlu; ufacık bir genç kızın kalbi için; diz çöktü... *** Çocukken âşık olup kovaladığın adam, büyüdüğünde kaçtığın adam olursa? Tüm dengeleri altüst ederek aşkını kazanmak istediğin kişi, vaz geçtiğin zaman senin aşkına talip olursa? Geçmişinde büyük bir yeri olan aşkını geleceğinde istemeyen Ecem, kaderin yazgısından ne kadar kaçabilir? "Eğer bu dünyaya bir daha gelirsem; maç delisi, kravat manyağı, kadın sarrafı, ayaklı bomba, doğal afet, mafya kılıklı ve bir artist kadar yakışıklı olan zorba adamlardan uzak duracağıma, kendi adıma söz veriyorum!" derse... Hayır, kendi adına söz veremez, o zaman onun adına da söz vermiş olur. Çünkü o; kaçsa bile kurtulamadığı adamın adını, adında saklıyordu. Tıpkı, alın yazısında sakladığı gibi!"

O, ASLA AŞKA İNANMAZ VE ARKASINI KİMSEYE DÖNMEZ... Kör bir adam! Elim bir olayda, tam en deli çağlarında gözleriyle beraber ailesini kaybetmiş... Nazik ama uysal değil; dediğim dedik, kontrol manyağı, aşktan dili yanmış, arkasından iş çevirenlerden sıkılmış, çevresinden bıkmış ve taze bir nefes arayışında. Onu da karşısına Talih çıkardı! O, KALBİNİN KIRILMASINA ASLA MÜSAADE ETMEZ... Kendini güzel görmeyen dünya güzeli bir kız: Dilbaz, inatçı, masum aynı anda öfkeli... O kadar fevri ki, Arda'yla tanışmasının sebebi de bu oldu. Hazal, gururlu olduğu kadar cesur ve zeki bir kızdır. Ailesinin aşırı ilgisinden ve sürekli evde pineklemekten sıkıldığından, bir proje üstünde çalışmaya başlar ve tam teslim zamanı geldiğinde hastalanır. Projesini arkadaşının teslim etmesine karar verdiğinde ise hayatının en büyük hatasını yapmıştır. Ve tüm hayalleri suya düşer. Ta ki bu öfke nöbetinde, sahilde bağıra çağıra oturduğu banktaki Kör Adamı sapık sanarak polise şikâyet edene kadar. O Kör bir adamdı... Hazal'ın deyimiyle: "Görmeyen gözlerin gören sahibi!" Hazal Arda'nın isteklerine ve yol gösterimine uyum sağlarken, onun kadim dostluğundan ve üzerine titremesinden haz almaya başlar. Onu gibi ulaşılmaz, yakışıklı bir CEO'nun yanında eğitim görmek en büyük şanstır... Yaşadığı tüm zorluklara rağmen onun dostluğu şahane bir hediyedir... Ta ki yaptığı mini minnacık bir sakarlıkla, her şeyi tepetaklak edip, adamın dikkatini çekene kadar! Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır!

Bir Rüya ne kadar gerçek olabilir? Gece Rüyanda görüp, yüreğini hoplatan uyuz olduğun yakışıklı serseri Komiser, sabahında karşına eli kanlı Katil olarak çıksa, ve sana hayatının en büyük gerçeğini sunsa, ne yaparsın? Her şey zaten karmaşık olmuş, hayaller ve gerçekler birbirine karışmışken, bir de üstüne onun gönülsüz tutsağıyken, istekli esiri olursan... Rüya hayatı boyunca tek bir amaç için yaşayan hayalperest bir genç kız, Mustafa onun hayatının erkeği ve düşlerinin tek sahibiydi...! Ta ki bir gece Rüyasında Şahin'i görüp, hayal gerçek olmuş haliyle sabahında karşısında bulana kadar... Sımsıkı bağlanmış büyük sırları ile, hayatının dengesini bozmak için çıka gelen eski dostlar ve hiç ummadığı anda yeni keşfedilmiş bir tutkunun renkli karmaşası aklını allak bulak ederken... Ahlâk kuralları ve onu zorbaca yanında alıkoyan adamın, çözülmesi zor sırları tarafından esir alınan Rüya, rehinesi olduğu tehlikeli adamın aslında gönüllü tutsağı olduğunu kavradığında, benliğini çepeçevre saran inkâr zincirlerini kırabilecek mi? Karşı karşıya kaldığı büyük tehlike, iki genci hayatları pahasına birbirine düşürdüğünde, bu çözülmesi zor gerçekle savaşabilecekler mi? Aralarındaki çekim, hayatları boyunca unutamayacakları maceralara yol açtığında, yeni filizlenen reddettikleri duyguları, yaşamları pahasına mücadele edecekleri büyük bir sınava tabi olduğunda, feraha çıkmayı başarabilecekler mi?

Karanlıkla savaşabilir misin? Korkularını saklına astığın gibi, vicdanının sesini susturabilir misin? Sınırların ne kadar? Ne kadar ileri gidebilirsin? Peki bir DELİ'yi sevebilir misin? Aşk için nelerden vazgeçersin? Yüreğin gibi, geleceğini feda edebilir misin? O EDERDİ, ÇÜNKÜ O... DELİNİN DELİSİYDİ! Geçmişini bir çöp torbasına koyup kaderin derin sırlarına atarken, nereden bilecekti ki tekrar gün yüzüne çıkacağını?... Çocukken âşık olduğu adamın şimdilerde kaçtığı tehlikeli kişi olması ne ironiydi... Birbirine taban tabana zıt; iki deli! Birisinin dediğim dedik, umursamaz, sakar, pasaklı, çocuksu, masum, saf ve ukala bir cadıyken, diğerinin amaçları, hedefleri olan, onurlu, kuralcı, kurnaz bir işadamı olduğuna aldanmayın!... Aslında o gündüzleri işadamı Cem Aydınoğlu kimliğinden, geceleri Delifişek namıyla sıyrılan bir mafya adamıydı. Kurallarını yalnız kendisi koyduğu hayatında kimseyi istemeyen Deli fişek, bir zamanlar kaçtığı baş belasının peşine bu sefer kendisi düşerse, dünyayı dize getiren gücüne ve herkesi korkutan yapısına rağmen, ona ve yüreğine tek sözünü bile geçiremezse, sizce ne olur? İnadın dibine vuran, aşkın tutkuya yelken açtığı harika bir romantik komedi olur.

Tek bir arzusu vardı, gittiği yerde, huzur bulmak... Bunun için ise çok sevdiği, en sevdiği varlığından vazgeçmeliydi... Aşk, vazgeçilmeyecek kadar bencil, unutulmayacak kadar olağanüstüydü... Ve aşk, hiç bu kadar zalim olmamıştı!

ISSIZ ADAM "Kıpraşmayı kes Ada..." "Demesi kolay... Burası çok rahatsız," derken adama hakaret ettiğinden habersiz, huysuzca inleyerek "Kalkamıyorum..." diye hayıflandı. Yekta alnındaki ince teri belirtircesine kaşlarını çatarak derin çizgiler oluşturduğu tenini kırıştırdı. Elleri genç kızın zarif hatlara sahip olan yanlarını buldu ve hafifçe kıpırdattı. Ada uysalca sessiz emre itaat etti ve usulca kalkmak isteyince ayağı uzun etekliğine takılıp sert bir şekilde adamın kucağına gerisin geri oturdu ve tıpkı kendisi gibi Yekta da garip bir şekilde inledi. Ada acısı geçince adamın sesine tepki olarak endişelendi, "İstemeden oldu.. Valla canını mı yaktım.. Bir yerin mi acıdı..." derken adam gözlerini sıkmış, dişlerini gıcırdatarak küfrediyordu. Ada adamın edepsiz küfürlerini duydukça kızarmayı geçti renkten renge girerek, "İstemeden oldu diyorum, ne kızıyorsun..." diye ağlamaklı sesiyle fısıldarken, Yekta kasıklarının üzerinde vahşi bir kedi gibi hırçınca kıpraşıp duran kızı elleriyle kucağına sabitledi ve hırsından kudurarak "Yeter artık, kıpırdanmayı kes yoksa elimden bir kaza çıkacak..." diye tısladı. "Ama bu odun parçası canımı yakıyor..." dediğinde Ada masumca, huysuzca kalçasını kıpırdatarak yerinden doğrulmaya çalıştı ve adam öyle bir sesle nefes aldı ki, kız gerçeği kavradığını belirterek yutkunurken, artık ölse nefes almazdı... Ve bedenindeki güç anladığı gerçekle iradesinden çekilince, aynı sertlikle tekrar aynı yere düştü. Lanet olsun... Üç kere değil bin kere lanet olsun! İşte şimdi hapı yutmuştu!

"Öyle bitirdin ki bendeki seni, dünyayı durdursan, cenneti vat etsen, ömrünü yoluma sersen artık affetmem seni. Ve öyle bir aşık olacaksın ki bana, ne yere koyabileceksin kalbini, ne göğe anlatabileceksin derdini... Yanacaksın Onur, nefes aldığın her saniye diri diri yanacak, söndürecek bir damla su bulamayacaksın. "

Bir sabah mide bulantıları ile uyanıyorsunuz, halsizliğiniz artıyor, hastalandığınızı düşünerek hastaneye gidiyorsunuz ve yapılan tahlillerden hamile olduğunuzu öğreniyorsunuz! Sistemi normal çalışan bir kadın için buraya kadar her şey normal... Peki, normal olmayan işte tam da buysa? O bir kadın değilse! Ömrü boyunca eline erkek eli değmemiş, hiç erkek arkadaşı olmamış, köyünün toplumsal normlarından sıyrılıp okuma umuduyla yola çıkmış ve mesleğini eline almak için tüm dünyevi duyguları hayatından çıkarmış bekâr bir genç kız için, bu gerçek normal değildi... Tutku, isminin aksine toplumsal yargıların arasına sıkıştığı için, adının bir erkekle anılmamasına dikkat ederken, bakire halde nasıl hamile kaldığını kimseye açıklayamayacağının farkına varınca, cesur bir karar alıyor ve bebeğinin babasını araştırmak için kimsenin cesaret edemeyeceği sırtların tozunu havalandırıyor. Bulgular onu öyle bir kapanın içine çekiyor ki, ölüm ensesine dokunuyor. Korkularından kaçmak istediğinde sırların örtüsüne takılınca, kendini bir anda ölüm çemberinin ortasına yuvalanırken buluyor. Üzerine oynanan kirli oyunlardan habersiz olarak gerçeklerle yüzleştiğinde ise, artık hayatının yönetimi onun elinde olmuyor... Hayatı tek bir tahlille alt üst olan Tutku, babasının kim olduğunu bilmediği bir bebeği korumak için sınırlarını zorlarken, peşinde dolaşan ve ona bunu yapan manyaktan kaçabilmek için hiç olmayacak bir kişinin kapısını çalarsa? Bebeğinin yaşaması için, babasının katiline boyun eğecek mi? Hayatı boyunca nefret ettiği tek soyadına muhtaç olduğunda, bebeği ve hayatı üzerindeki kararları sevmediği bir adamın eline bırakabilecek mi? Sırları asla çözülemeyen cinayetler... Babası kim olduğu belli olmayan bir bebek... Nefret ettiği adama muhtaç olan bir kadın... Normal zamanda yüzüne bakmayacağı

"Hiçbir yenilgi böylesine görkemli, hiçbir zafer böylesine acınası olmamıştır!"