Rengârenk hayatı bir gecede tek bir renge mahkûm edilmiş bir kadın. Ve onun hayatına, kendisinin bile sahip olmadığı renkleri bulaştırmayı amaçlayan bir adam. Not: Kitabı anlamak için Ateş Parçası adlı kitabı okumanızı tavsiye ederim. Okumak istemeyenler yine Ateş Parçası' nda 16. ve 33. bölümleri okuyarak Eva' nın geçmişi hakkında bilgi sahibi olabilirler.

Hayat gözünün önünde göremediklerinden ibaret oluyor bazen.Benim geleceğim aslında geçmişimde de olan bir adam da saklıymış. Ben Güneş Aydın birlikte büyüdüğüm,her zaman hayranı olduğum adama şimdi aşığım... Aileleri dost olan ,çocukluğundan beri birbirlerinin evinden çıkmayan iki genç.. Yıllarca birbirini seven ama bir türlü birbirine kavuşamayan Güneş ve Demir'in hikâyesi.Ne aileleri engel onlara ne de başkası onlar birbirlerine sevgilerini nasıl söyleyeceğini bilemeyen iki aşık.Birlikte büyüyen iki gencin kavuşma hikâyesi. Bir mahalle aşkı hikayesi dedikodunun eksik olmadığı büyük ve köklü dostlukların olduğu ailelerin çocuklarını sevgiyle, aşkla ve saygıyla büyüttüğü bir mahalle Dere mahallesi.Çocukları arasında kız erkek diye ayrım yapan aileler,sen erkeksin diyen kimse yok bu kitapta.Sevginin getirdiği yardımlaşma var, eşitlik var. 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 "Bitti mi şimdi?"ağzının içinden cıkladı "Daha yeni başlıyoruz,ben, sen olarak hikaye bitmiş olabilir , sıra bizim hikayemize başlamakta" "Başlayalım o zaman" 🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈 Kitapta yaşadıkları şehir ile ilgili şeyleri araştırıp yazıyorum ama olayin geçtiği mahalle tamamen hayal ürünüdür 😊

Genelkurgu# 3. Kurgu# 29. Melek güzelliğiyle bir bakanın dönüp bir daha baktığı kendi halinde mahalle kızı.... Evleneceği gün nişanlısı tarafından terkedilince hayatı tamamen değişir. O günden sonra çok farklı bir hayat onu beklemektedir. Melek, gerçek aşkı hiç beklemediği bir şekilde bulacaktır. ....Melek&Ilgaz....

Esil ~ Erkin 23 yaşındaki Esil ile 30 yaşındaki Erkin'i aileleri görücü usülü evlendirmek isterler.Ancak kadının bir sevdiği vardır.Adamın ise topallayan bir bacağı vardır ve bu yüzden kimseyle ilişki yaşayamamıştır.Ancak bir şekilde birbirlerinden etkilenirler ve bu evlilik gerçekleşir.Ancak hala birbirlerine bir şeyleri itiraf edip özgürce dokunamıyorlardır.Onların günden güne birbirlerine aşık olmalarını gelin birlikte okuyalım. Şermin ~ Selim 17 yaşında zorla evlenmişlerdir ancak bir strateji yapıp bu evliliği gerçekleştirmeme sadece kağıt üstünde olmasını planlamışlardı.Ancak yıllar geçer ikisi olgunlaşmaya ve birbirlerine aşık olmaya başladıkça kıskançlıklar başlar.En sonunda 19 yaşında birbirlerine itirafta bulunur, 22 yaşına geldiklerinde ise kadın oğullarına hamile kalır. Selim Erkin'in kardeşi,Şermin ise Erkin'in yengesidir. Cinsel içerik mevcut.

HER GÜL, AÇMAK İÇİN DOĞRU ZAMANI BEKLER...

Bekir altında olan Erem'in tekrar kıpırdanmasıyla küçük bir küfür savurarak inledi. Erem masum bir endişeyle "Ne oldu yoksa elinin dikişlerimi mi patladı? Bekir lütfen ellerimi bırak senin eline bakmak istiyorum" diyerek daha çok kıpırdanınca Bekir kızı yatağa daha çok bastırarak alnını kızın alnına bastırıp sakinleşmeye çalışırken boğuk bir sesle "Minik kedi eğer biraz daha hareket edersen bu ikimiz içinde iyi olmaz!" Erem ne olduğunu anlamasa da bu etkileyici sese karşı çıkmayıp hareketsiz kaldı ama bacak arasına baskı uygulayan sertlikle iç çekerek o sertliğe doğru içgüdüsel olarak hareket etmemek için nefesini tuttu. Bekir alev alev yanıyordu ve onu bu hale getiren minik cadının ise hiçbir şeyden haberi yoktu! Erem bulundukları etkileyici duruma daha fazla dayanamayarak fısıltı şeklinde "Bekir o bacak arama baskı yapan sertliğin ne olduğunu anlamasam da içgüdüsel olarak kendimi ona bastırmak istiyorum" diyerek dudağını dişleyince Bekir çaresizce inleyip büyük bir küfür savurarak kendini hızla yataktan aşağıya attı. Erem üstünde olan ağırlığın kalkmasıyla, adamın bedeni üzerindeyken dokunmak dışında hiçbir şey yapmasa da verdiği hoş duygular gittiği için üzüntüyle inleyerek gözlerini kapattı...

"Sen de kimsin!" diye höykürdü adam, korku ve şaşkınlıktan kavanoz dibi kadar irileşmiş mavi gözlerin tepesinden. Soluğu bir yerlerine kaçan genç kadın: "temizlikçi... prenses..." diye fısıldayabildi ancak kesik kesik. Kahretsin ki çok fena bir pozisyonda yakalanmıştı! Neyi nasıl açıklayacaktı şimdi? "mola vermiştim, azıcık elektrik atayım dedim... hafif sıyrığımdır da..." dese yeterli olur muydu acaba? Ancak karşısındaki çam yarmasının gözlerinin dışarılara uğrayıp, kaşlarının öfke hayret karışımı bir duruşla yay şeklini aldığını, ayrıca da ağzından köpükler saçıldığını gördüğünde aklından jet hızıyla geçen bu düşünceler sabun köpüğü gibi dağılıp havaya karışırken, ne söylediğini idrak etti ve düzeltmeye çalıştı: "Yani temizlikçiyim ben. Firmanın adı Prenses."

İlk 4 bölüm tanıtım amaçlıdır. Hikayenin tamamı için dreame hesabıma beklerim :) Linke profilimden ulaşabilirsiniz...

Girdiği her ortamda ağırlığı ve duruşu hayran bırakırdı herkesi. Ankara Üniversitesi'nin Reis'i Alparslan'dı. Herkesin yardımına koşar, haklıyı haksızdan üstün tutar, abilik yapıp etrafındakileri kollardı. Adalet terazisi şaşmaz, hiçbir koşulda sarsılmazdı. Milliyetçi, vatani duyguları hat safhada yaşayan bir gençti. Herkes saygı duyup, severdi ama en çokta korkardı Reis'ten. Kimsenin yaptığı kötülüğü yanına yada yarına bırakmaz o anda görürdü hesabını. Böyle bir adamın düşmanı, sevdası olmaz mı dersiniz? Reis'in öyle bir Sevda'sı oldu ki Ankara bile isyan etti bu aşka 'olmaz' dedi ama olmayanlar 'oldu' vuruldu Reis, Asya'ya. Onların hikayesi de bundan sonra başladı. Peki siz kardeşinizin intikamı ve sevdanız arasında kalsaydınız ne yapardınız? Not- Bu kitap içeriği kesinlikle siyaset barındırmamaktadır. Kitap Kapağı- @sehrialem Tanıtım- 14.01.20

Herşey başlama noktasına geri döndü işte. Sevmek en büyük günahdı bu memleket için. Hedef olarak seçtiği kişiyi süründürene kadar bırakmazdı bu memleket. Ağlardı analar, feryat ederdi kızları için. Gecenin yarısı dağın başında siperde beklerken ay işığında ağlarlardı genç kızlar. Dua ederlerdi kendileri için. Bir başkası onları kurtarsın diye dua ederdi. Ama olmazdı, ne kadar çok dua ederlerse etsin. Bir fayda etmiyordu. Bir çığlık sesi bide silahın sesi inletirdi memleketi. Çığlık sesi kesilince, silah sesi durmazdı yine. Yüreği sızlar insanın ve yine ağlarlardı anne yüreği olanlar. Öldürmeye çalışmaları süründürmeleri filan hikaye, hiç ölüme bile isteye atarmı insan kendini? Sanki kanaması durmak bilmeyen bu memleket damarlarından birini kesmiş gibi, kanaması durmuyor ve her saniye daha çok acıtıyor.. Daha kötü olan ne biliyor musun? Ölmüyorsun.... O an ölmek istiyorsun ama ölmüyorsun, öldürmüyorlar. Ölmek için yalvarmak istersin onlara ama bir bakmışsın ki kendini elalemin kocasının yanında bulursun, ve en kötüsü ise sana zorla sahip olurken, ileriki zamanlarda o adama aşık oluyorsun..... Feryat koptu o an avluda " ne olur Berzana ağam.." dizinin üstüne çöküp boyun eğdi oan Berzana."yalvarırım ağam, onun bir suçu yok, hem o daha küçücük" ağlamaklı sesiyle feryat ediyordu karşısındaki vicdan sahibi olmayan adama... Bu memleketin büyüğü küçüğü yoktu. Hata onlar için en büyük suçtu. Susmak çare değildi, ama susmak zorunda kalıyordu insan. 'bir yandan erkek çocuğum olsun namımı sürdürsün. Bir yanda kız çocuğum olsun namusumuzu temizlesin' derlerdi bu vicdansız memleket adamları. Kız çocuklarını namus için, erkeklerin yaptığı suçları örtmek için kullanırlardı. İşte herşey bi mermi kadar kolaydı. Feryat içinde tekrar silah sesleri yükseldi avluda...