Człowiek rodzi się nieświadomy. Nieświadomy tego, co los niedbale zapisał na swoich kartkach, nieświadomy powiewu wiatru, który będzie drażnił jego delikatną skórę i nieświadomy tego, że serce nie jest sługą, któremu może nakazać kogoś kochać lub nienawidzić. Z czasem dopiero się uczy, uświadamia sobie różne rzeczy, zdaje sobie sprawę, że woli smak czarnej kawy i kwaśnych jabłek, od zielonej herbaty, że nienawiść i miłość dzieli tylko ledwo widoczna nić, którą przez przypadek można przerwać, a kiedy ona już nie istnieje, tworzy się chaos, amok uczuć, które zalewają osobę, nie pozwalając jej na ucieczkę. I nieważne jak mocno ktoś się broni, nieważne ile tarcz i masek zakłada na siebie, nieważne ile ładunków wybuchowych przygotuje. Nie jest w stanie uciec przeznaczeniu. Ale czy Louis Tomlinson - homofob, który uważa homoseksualizm za coś obrzydliwego i nieludzkiego, Louis Tominson, który, wraz ze swoimi przyjaciółmi, regularnie napada na parady i marsze, uważając te czynności za pomoc i łaskę, będzie w stanie uciec przed samym sobą?

Louis, ku swojemu przerażeniu, uczęszcza do elitarnego uniwersytetu, gdzie imię Zayn Malik coś oznacza, Niall Horan nie przestaje gadać, wszędzie stoją fortepiany, a Harry Styles, jedyny syn uzależnionego od narkotyków, psychicznie chorego byłego rockmana, ma perfekcyjny uśmiech i pozbawione emocji oczy. Wszystkie credity dla wspaniałej autorki Claire (Velvetoscar @ ao3, mizzwilde @ tumblr).

- Masz zajebisty tyłek, skarbie. - A Twoja twarz kiedyś ryła beton?