Rüya, geçmişin izlerini silmekte zorlanan genç bir kızdır. Korkuları yüzünden karşısına çıkan nefes kesici adamdan uzak durmaya çalışsa da ruhu ateş almıştır. Tutkulu birliktelikleri aslında aşık olduğu adamı hiç tanımadığını fark ettiğinde keskin bir viraja girer. Turgut, gerçek aşka giden yolda sürekli sevdiği kadın ile sınanır. Hayatı büyük sırlar ve duvarlarla örülüdür. Bir gün bu sırlar sevdiği kadın ile yaşadığı hayatı alt üst eder. Görevi ve aşık olduğu kadın arasında seçim yapması gereken bir adamla, bu tutkulu aşkın içinde savrulan kadının masalı ortaya çıkar. Fakat bu masalda Turgut beyaz atlı prens değil, avcıdır. Belki, hala ikisi için umut vardır

Aykut -- Kılıcıydı hikayenin.. Yetmişlik rakının kapağını açtığım gibi uzun, ince bardağa doldurdum. İçine beş tane buz attığımda rengi açılıp, beyazlamaya başlamış, sek halinden kurtulmuştu. Hayatta böyleydi. Sek, masum gelirdin dünyaya. Sonra su ve buz katılırdı içine, hayatını bulandıracak insanlar ve olaylar aynı şeydi. Fondiplersen çabuk çarpılırdın, aynı hızlı yaşarsan çabuk ölmek gibi. Yavaş içersen, tadını alırsın. Hayatın tadına bakar gibi. Meze ile içilirse acısı azalır rakının, aynı dostların olduğunda acılarının azaldığı gibi. Hayat bazen rakı gibidir, ileriye gidersen çarpar. Çok içersen, alışkanlık yapardı bünyede. Ama hep etkisi vardır insanda. Kimisinin sevdiğini getirir masaya, akıllara. Kimisinin sevdiğini unutturur, vurdurur dalgaya. İllegal işleri gizlemek için ya bağış yapardın ya da okul. Ben hem bağış hem de okul yaptırmıştım. Şimdi kontrol zamanıydı ve asıl zaman geldiğinde o okul çok işime yarayacaktı. ❤♡ Eyrem -- Kelebekti bu hikayede.. Hayat böyleydi. Hangi gelen gitmemişti ki? Önce babam beni bırakmıştı. Minicik ellerim ile tutunmuştum hayata. Kızını okula getiren, parkta minik bebeğini sallayan ve çocuğu ağladığında saçlarını okşayıp, varlığını gösteren babalara ve kızlara hep özenmiştim. Ben eksiktim, eksik kalmıştım. Sonra annem bırakmıştı beni. Diğer kızlar anneleri ile gezerken ben annemi hastaneye götürüyordum. Başkaları annesine sarıldığında, ben anneme yaklaşamıyordum. Ben hep yarımdım, yarım kalmıştım. Şimdi ise ailem olan iki insanı kaybediyordum. Ben bitmiştim, eksik yarım hallerim bile son bulmuş, yalnızlığa gömülmüştüm. MÜPTELA YAYINLARI TARAFINDAN BASILI ESER HALİNE GETİRİLMİŞTİR.

Kalp düşünebilseydi atmaktan vazgeçerdi. Fernando Pessoa

Pasifik sularının derinliklerinde, insanlara görünmeyen, suyun ruhuna sahip yaratıklar yaşardı, bir vakitler. Kin tutamayan, intikam nedir bilmeyen, masum su cinleriydi bunlar. İnsanlardan biri su halkına ölümü getirdiğinde içlerinde intikam ateşi yanacak ve suyun ruhu dahi bu ateşi söndürmeye yetmeyecek... Bedel ödetmek için insan suretine giren bir su cininin, iki farklı dünya arasındaki eşi görülmemiş bir savaşa dönüşecek esrarengiz hikayesi, aynı zamanda imkansız bir aşka yol açacaktır.

👉Wattys 2018 Gizli Cevherler Kazananı👈 Aleda, sert mizaçlı, ayakları yere sağlam basan, başarısı ve ilginç tarzı ile etrafındakilerin dikkatini çeken bir hukuk öğrencisi iken, ardı arkası kesilmeyen garip rüyaları nedeniyle hiç ummadığı bir anda arkeoloji tutkusuna yenik düşer. Bütün itirazlara rağmen inatçı kişiliği ile bu yolda ilerlemek için adımlarını hızlandırır. Köklerinin saklı olduğu gizemli bir hikayeyi aydınlatacağından ise habersizdir. Zeugma kelimesi size neyi anımsatıyor? Dillendirildiği gibi sadece basit bir çingene kızı, mozaiklerde hayat bulmuş olabilir mi? Peki yüzyıllar önce yaşanan bir aşk'ın bedeli ne kadar ağır olabilir? Kim bilir belki de tarih, Aleda'nın ellerinde yeniden yazılacak. Bunun olmasına izin vermek istemeyenlerin yükselişine ya da çöküşüne ise yine o karar verecek... Hayat; sırların toplamından ibarettir! Kısacası gizem, gerilim ve de tarih ile harmanlanmış bir hikaye sizleri bekliyor. ✒Nisan 2018- Mart 2019📖

'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi. Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için... Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi. Ama Mara ne annesinin söylediği gibi bir şeytan, ne de babasının söylediği gibi bir melekti. O Anahtardı. Cehennemin Anahtarı... Anahtar serisi 1. Kitap: Anahtar 2. Kitap: Mühür 3. Kitap: Araf 4. Kitap: Mahşer

Bir avuç kimsesiz çocuğu, bir mahalle saklamıştı her türlü tehlikeden. Yıllar önce dostunu kaybeden Kurtaran, nihayet mahallesine dönmüştür. Ancak hiçbir şey giderken bıraktığı gibi değildir. Özellikle de sevdaya olan inancı ve yüreği... Geride bıraktığı dostlarından bir aile kurmaya ve hayata yeniden tutunmaya çalışırken, kaçtığı bu mahallede aslında hayatını değiştirecek kadınla tanışır. Birbirlerine düşman olan ama birbirini deli gibi seven iki insan... Kocaman bir dost ailesi... Küçücük bir mahalle... Kaynayan dedikodu kazanları... Yoksulluğun kıyısında yeşeren hayatlar... Bizden, içimizden bir hikâye...

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Devletin kirli işlerini gizlice yapan bir oluşum, değişen dünya düzeni ve gelip geçici hükümetler yüzünden faaliyetlerini sonlandırmak zorunda kalır. Boşlukta kalan bazı ajanlar ise YUVA adını verdikleri gözlerden uzak bir kışla inşa ederler. Bu kışlaya çok küçük yaşlardaki çocukları kaçırarak eğitirler. Eğitimleri tamamlanan ve büyüyen çocukları suikast, bombalama ve gözdağı gibi sansasyonel eylemlerde kullanırlar. Her şeyden habersiz olarak kendilerine verilen görevleri tamamlayan çocukları da öldürerek hiç bir ipucu bırakmazlar. Tıkır tıkır işleyen bir sistemleri vardır ve büyük paralar karşılığında gizli servislerin, hatırı sayılır kişilerin işlerini yaparlar. Hiç umulmadık bir zamanda kendisine verilen görevi tamamladıktan sonra öldürülmek istenen Cenk adını verdikleri bir genç yaralı olarak ellerinden kaçar. Ölmek üzere iken Deniz isminde bir kız tarafından kurtarılır. Ömrünün büyük bir kısmını YUVA da geçiren Cenk, gerçek dünyaya alışmakta zorluk çeker. YUVA da kalan ve kardeş bildiği arkadaşlarının kandırıldığı, günü gelince de öldürülecek olması onu tedirgin etmektedir. Hayal meyal hatırladığı küçük kız kardeşini bulmak ve arkadaşlarını kurtarmak için YUVA ya gitmesi gerekmektedir

Kazanmak için oynan tüm oyunları bir kenara bırakalım. Onun aşkı kazanması için yapması gereken tek şey...kaybetmekti. Hayatının en büyük oyununa başlarken fazlasıyla riske atacağı şeyler vardı ama zafere giden yol kaybetmekten geçiyordu. Ona değerdi. Bir kez daha kuralı tekrarladı kendine. "Kazanmak için kaybet."