Küçük beyaz çantam hemen önümdeki komodinin üzerindeydi. Onu elime alarak hızla açtım. İçinde telefonumu bulmaya çalışırken birdenbire elime bir kağıt parçası geldi. Bunu buraya koyduğumu hatırlamıyordum. Zaten açıp baktığımda bana ait olmadığı da kesinleşmiş oldu. Bu notu ben yazmamıştım ama kesinlikle bana yazılmıştı. "Beste, Dün gece için teşekkür ederim. Harika vakit geçirdim ama aynı zamanda evli olmanın bana göre olmadığını da anlamış bulundum. Üzgünüm... Bundan sonrasında avukatımla görüşebilirsin. Sessiz bir şekilde boşanalım. - Kerem" Yanlış okumuş olmalıydım. Ya da bu bana bugüne kadar yapılmış en kötü eşek şakasıydı! Benim ultra zengin ve top modelleri bile kıskandıracak derecede yakışıklı olan kocacığım, benden bıraktığı bir not aracılığıyla ayrılmış olamazdı, değil mi?

-TAMAMLANDI- Ellerini öpüyorum ve yavaşça bornozunu omuzlarından sıyırıyorum. Beklediğim gibi bir göğsü yok. Sol göğsünün olması gereken yerde bir yara izi var.... Karşımda kanseri yenmiş genç bir kadın var. Yaşadıklarını yok saymak onun için ne çok zor olmuştur. O tir tir titrerken gözlerimin dolmasına engel olamıyorum. Yavaşça eğiliyorum... kalbinin üzerine yanan dudaklarımı bastırıyorum. Önce irkiliyor sonra ne yaptığımı anlayınca tekrar ağlamaya başlıyor. Yeniden bir öpücük konduruyorum. Sonra bi tane daha... Yarasından öpüyorum onu. Utandığı noksanını seviyorum. Ruhunu iyileştirmeye bu noktadan başlamalıymışım belki de... Hıçkırarak ağlamaya başlıyor, başını alıp göğsüme bastırıyorum, bana sımsıkı sarılıyor. "Benim de şimdi canım yandı Nurefşan.... Sen göğsün için ağlıyorsun ama ben... benim kalbimi söküp aldılar sanki. Senin ne acılara katlandığını düşündükçe kafayı yiyecek gibi oluyorum. "

İpek ve Atlas. İki ünlü dağcı, sıkı dost, hayata ve kadere ortak iki babanın çocukları. Sekiz yıl önce; dünyanın en zorlu 7000'liği kabul edilen Pobeda dağı tırmanışı İpek'in babasını hayattan aldığında, küçük kız henüz on yaşındaydı. Yıllar sonra edindiği bir bilgi, İpek'in ve annesinin hayatını alt üst edecekti. O gün o zorlu zirve yolunda yaşananların ardındaki gerçek neydi? İpek şimdi bu cevabı Atlas'tan almaya geliyordu. Derler ki, hayatta kalanın vicdani yükü ağırdır. Atlas'ınki kendi hayatı kadar ağırdı. (Bazı bölümler yetişkin içerik barındırmaktadır.) Başlangıç tarihi: 09.03.2018

Dikkat! Bu hikayede geçenler Yaban Gülü adlı hikayemin devamıdır. Yaban Gülünü okumadan bu hikayeyi okumanız olanaksızdır.. “Balca..” dedi adam geceye doğru fısıltıyla. Bir tek o duyuyordu onu. Bir tek o anlardı halini. Elini kızın alt dudağında gezdirirken oldukça sessiz konuştu. “Bal gibi, balımsı güzellik. Dudaklarında bal tadı var sevgilim..” --

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Masanın üzerinde kıpırdanan parmaklar kararsızlıkla oynamaya devam ederken derin bir nefes aldı. Yapacaktı... Ve bundan zevk alacaktı... ----------- Bir mesaj : Neredesin? ---------- Her şey başladığı yerde başladığı gibi bitecek ÇIPLAK ----------- Öneri: Ön yargılarınızın kapılarını aralayın. Kirpiklerinizin altından baktınız bu yazıda çok daha fazlasına ihtiyacımız olabilir.

"Nehirler aslında denizlere aittir. Denizler onları kendisine, dokunmadan, zorlamadan sadece çağırır. Nehirler de bazen coşarak, bazen de kurumaya yüz tuta tuta denizlere akarlar ama," demiş ve gözlerimin içine bakmıştı. "Eninde sonunda ait olduğu yere giderler. Aynı senin bana geldiğin gibi Nehir," demişti bana. Şimdiyse tersine akmaya ve denizden uzaklaşmaya çalışan bir nehir gibiydim. ÇOK BÜYÜK BİR AŞKI TALİHSİZ BİR GECE YOK EDEBİLİR Mİ?

Bir kadın ve zor bir Aşk.. Bir adam ve zor bir Tutku.. Ece Aslan ve Ömer Parlayan zorlu bir Aşk ihtiras dolu bedenler.. Zorba bir adam güçlü bir kadın.. Gelin bu aşka birlikte tanık olalım..