Bazen dünyanın karanlık bir yüzü olduğu gibi insanların da karanlık yüzleri vardır. Karanlık korkutucudur. Korkunç olan ise çekici. Ben bu karanlık dünyaya durmadan çekilen sıradan bir insanım. Peki, sen kimsin?

7 yıllık bir mahkum olan Lu Han.. Tehlikeli kadın avcısı, işinde profesyonel jigolo Oh Sehun.. ●○● Ölümle girdiği hapishaneden bir ölümle çıkacağını nereden bilebilirdi ki? Ya da ufak bir tesadüfle tüm hayatının değişebileceğini.. Hayat bir şekilde yollarını kesiştirmişti. Bu yol ikisi içinde tek çareydi. Çünkü onlar yağmurla toprak gibilerdi.. Biri ıslanmaya, diğeri ıslatmaya açtı..

TIMARHANE Yazar:Gizemrhcp(Just 6 Months yazarı) *TANITIM* "İlaçlarını almadığını duydum Luhan."Bay Lee dirseklerini masaya dayamış karşısındaki ufak bedene bakarken içindeki acıma dürtüsünü bastırdı ve bakışlarını daha da sertleştirdi.O uzun süredir buradaydı.O kadar uzun süredir buradaydı ki artık onun varlığını bile umursamıyorlardı. "Onlara ihtiyacım yok."dedi.Sesi kısıktı.Gözlerinin altında iki gündür uyumadığını gösteren koyu renk halkalar oluşmuştu.Bay Lee ona acıyordu.Bay Lee bu çocuğa gerçekten acıyordu. "Uyumuyor musun?"dedi.Ses tonu bir önceki sertliğinin aksine daha sevecen çıkmıştı.Fakat karşısındaki çocuk sanki onu duymuyor gibiydi.Gözlerini camdan dışarıya sabitlemişti. "Uyumuyorum."dedi."Ve bu gecede uyumayacağım."diye sözlerine devam etti.Bay Lee en masum haliyle ona uyku hapı vermeyi teklif etti.Fakat çocuk sert bakışlarını ona yönlendirmişti.Gözlerinde yorgunluk veya tükenmişlik yoktu.Gözlerinde hırs vardı.Gözlerinde nefret vardı. "Artık hap yok."dedi."Artık beni uyutmak yok.Bu gece buradan gideceğim."Çocuğun sesi kesindi.Sanki gerçekten gidebilecekmiş gibiydi.Bay Lee umursamadı. "Elbette."dedi."Elbette bir gün buradan gideceksin."Çocuk gülümsedi.O deli değildi.Deli olmadığını kanıtlayacaktı. "Bir gün değil.Bu gece."Bay Lee yine çocuğun sözlerini umursamadı ve çocuğun arkasındaki hemşireye çocuğu götürmesi için işaret verdi.Çocuk yeniden gülümsedi.Bu gülümsemenin ne demek olduğunu bir tek o biliyordu.Ve o gece Bay Lee aslında çocuğu umursaması gerektiğini çok net anladı. Çünkü Luhan o gece akıl hastanesinden kaçıp kayıplara karıştı.

© Tüm hakları saklıdır.

Kaderin bi oyunuydu tüm bunlar.

Sen benim mavimdin Sehun. Maviyse özgürlüktü.

-Bakın bayım ben çok unutkanımdır ama hayatıma giricek birini unutucak kadar değil... Bazen yaptığım kahveyi unuturum ya da kulaklıklarımı bazen de cüzdanımı ama sizi unutmam sizce de biraz saçma değil mi? Beni biriyle karıştırıyor olmayasınız? Saçlarında hissettiği parmaklarla Luhanın canı daha çok acımaya başlamıştı. -Ben seni kalbimle gördüm ruhumla sevdim . Peri tozun kalbimi sarmaladı. Ruhum sana bağlandı. Beni kendine bağladın şimdi nasıl olur da seni bir başkasıyla karıştırdığımı söylersin?