Biraz korkaktı sanki... Tabi biraz da asabi. Sanmayın bunlar yalnızlığından, Bunlar tamamen yalnızlığına düşen gölgelerden. Kırık dökük insanların, başka bahara kalmış umutları gibiydi. Saçları yılların yorgunluğundan, siyah; bakışları yılların suskunluğundan, keskin; Ve gözleri... Gözleri kaybedilmişlikten y...
Bazıları kağıda akan o mürekkebe sığınır, bazıları hayallerini, acılarını hüzünlerini aktardıkları o resimlere, bazıları ise gözyaşlarına. Ben mi ben bunlardan hiçbiri değildim. Benim sığınacak hiçbir limanım yoktu. Bana nefes almak haramdı. Aynı yaşamak, gülmek ve hatta acı çekmek gibi. Ben herkesin korktuğu acılar...
Biz dört kişiydik.... Dört nefes, dört soluk, dört hayat... Onlarsa bizden bunları acımasızca alan dört adam Dört acı, dört umut, dört hayal, dört aşk.... Onların nefese ihtiyacı vardı, bizimse yanlızlığımızdan kurtulmaya. Biz onlara nefes, onlar bize yoldaş olacabilecek miydi? NOT:Seri birbiri ile bağlantılı deği...