31.01.2025 Cuma akşamı bölümler kaldırılacak, 03.02.2025 pazartesi günü ilk bölümün düzenlenmiş hali ile yeniden burada olacağız! ♥️♥️ Merhaba desin diye bekledim. Ben geldim ya da döndüm. Hoş geldin diyebilir miydim bilmiyordum ama böyle bir şey bekledim. Ali Kemal, gözlerindeki derin ifadeyle, ki ben o ifadeye bir anlam yüklemekten korkmasam kesinlikle hasret derdim, gözlerime tutundu ve başını omzuna düşürdü. Yüzünde beliren buruk bir gülümseme ile göz kırptığında her şeye rağmen, onun yüzündekinin bir yansıması gibi benimkinde de bir gülümseme belirdi. Bana ne merhaba dedi, ne de gidiyorum demediği gibi döndüm dedi. İçimde büyük bir yangının fitilini ateşlemek ister gibi kırptığı gözünün hemen ardından asla cevabını bilemediğim o soruyu sordu. "Bulabildin mi, ne renkmiş gözlerim?"

''Sevecek misin? Bir gün benim, Seni sevdiğim gibi sende beni sevecek misin?'' Gözyaşları hızla akarken dudakları titreye titreye bu soruyu sormuştu. Elini genç adamın dudaklarına getirdi. ''Bir gün beni gerçekten sevecek misin Bora? '' Bir kez daha sordu. Bir kez daha cevap alamadı. Elinde ki kanı sevdiği adamın yüzüne değdirirken, Onun bir cevap vermesini bekliyordu. ''Asude.. '' dedi genç adam. Ne diyecekti ki. O bile bilmiyordu. ''Sevmeyeceksin.. Beni hiç bir zaman sevmeyeceksin. '' Yarı baygın gözleri tümden kapanmaya yüz tutmuşken dudaklarında yer alan küçük gülümseme ile sevdiği adamın gece karası gözlerine baktı. ''Ben, Benden gidecek olan seni çok sevdim. Ruhumu verecek kadar çok. '' Ardından gözleri kapanmış ve karanlığa teslim olmuştu. Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok! (İleri bölümlerden bir kesit. (Hikayemiz kötü sonla bitiyor sanmayın. Bence okuyun.)) Tüm seriler birbirinden bağımsız. :))

Geçmişin acısını omuzlarında taşıyan genç bir adam... Ona sevdalanan genç bir kadın...

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Yiğit, elindeki flaşı açık telefonu ışığı asansörün tavanına vuracak şekilde yere bıraktıktan hemen sonra elleri yanaklarımı kavrayarak, "Hadi Eylül, derin bir nefes al." Kulaklarım uğulduyor, görüş alanım arada bir netleşip bulanıklaşıyordu. Kendimi, aklımı toplayıp dudaklarımı aralayacak konumda hissetmiyordum. Nefesim git gide daha da daralıyor, gözlerim kapanmamak için göz kapaklarımla savaş veriyordu. "Eylül, bana bak." Söylediklerini uğultu şeklinde duysam da ne yazık ki cevap veremiyordum, sadece hafif aralık gözlerimle yüzüne bakıyor, söylediklerini dinlediğimi anlaması için gözlerimi yumup açıyordum. "Eylül!" "Eylül, sakin ol." "Eylül, nefes al." Yiğit'in git gide yükselen sesi ile tedirginliğim daha da artarken yanaklarımı kavrayan büyük, kemikli soğuk elleri ve dudaklarımda hissettiğim bir erkeğe göre oldukça dolgun i dudakları bütün sistemimi çökertmeye yetecek kadar yoğun duygular hissetmeme sebep oluyordu. Vücudumdaki kan az önce çekilmiş, vücudumu buz kaplamışken şimdi fazla miktarda pompalanan kan ile bütün vücudum sıcaklamıştı. Hareketsiz duran dudakları bir süre sonra hareket ederek ağzımı aralamamı sağlarken bir anda kontrolü tamamen eline alarak işaret ve orta parmağı ile çenemi hafifçe yukarıya kaldırdı. Burnundan aldığı derin nefesleri bir bir dudaklarımın arasına bırakırken, titreyen ellerim ve bedenimle bir süre hareketsiz kaldım. O ise durmadan aynı işlemi birkaç kez tekrarladı. Yanaklarımdaki ellerinin baş parmakları elmacık kemiklerimi aşağı yukarı okşarken göğüs kafesimi zorlayan kalbimin atışlarını duymaması imkansızdı. Saniyeler içinde ciğerlerime ulaşan onun nefesi kendimi biraz olsun sakinleştirmemi sağlarken dudakları dudaklarımın üzerindeyken gözlerimi yavaşça araladım. ~Yiğit bir adamın Eylül masalı.~ Sıradan bir mahalle hikayesidir, aksiyon içermez.

''Geç şu odaya yerleştir eşyalarını!'' Dedi. Sesi öyle sertti ki bir an ondan korktum. İnsanların yere göğe sığdıramadığı, o ünlü komutan bu mu diye düşündüm. Vatanı uğruna bunca fedakarlık yapan bir asker bana karşı nasıl bu kadar sert olabiliyordu? Halbuki bu evliliği onun kadar bende istememiştim. Ne olurdu sanki beni de vatanı gibi görse? Ne olurdu beni de vatanı kadar sevse? Asker eşiydim artık. Vatanı uğruna ölmeyi ödül sayan bir adama eş olmuştum. Bu ünlü komutan, benimle evlenerek çaresizliğime umut olmuş, beni ölümden kurtarmıştı. Ve yine bu sebepten bana mecburdu. !!!VATANIMSIN ADIYLA YAZILAN İLK KİTAPTIR!!!

[TAMAMLANDI] "Sen ki makamların en güzeli bir mahur beste, bense yüreğine düşmüş bir ateş parçası." dedi gözlerine yansımış aşkın iziyle adam. "Aşkın yürekte bir ateş, uğrunda yakmazsam bu kalbi Mardin bana dar olsun!" dedi kadın dik başlı bir tavırla. Oysaki ne garip, onlar bir imkânsızdan böyle büyük bir aşkı büyütmüş, kaderin kırmızı iplikleriyle birbirine kördüğümle bağlanmıştı. +18 09.05.2023

İLK BİR KAÇ BÖLÜM KİTAP FİNAL VERİNCE DÜZENLENECEKTİR. İLK KİTABIM YAZIM YANLIŞI VEYA CÜMLEDE HATA OLURSA KUSURA BAKMAYIN DİKKAT ETMEYE ÇALIŞIYORUM ELİMDEN GELDİĞİNCE. ~ Mihriban Aras, geçmişi trajik şekilde unutan ve hayatına ailesinin kaybından sonra devam etmeye çalışan genç bir kadın. Üniversite yıllarında sonra ülkesine döner ve amcası ile yaşamaya başlar. Her şey çok iyi gidiyor diye düşünürken bir anda yıllardır boş duran yan eve bir aile taşınır ve aslında herşeyin yeni başladığı. Taşların yeniden oturtulması gerektiği anlaşılır. Alparslan Demir, zengin ve normal bir ailede büyümüş bir adam. Kendisi medya da iş insanı sanılırken aslında bordo bereli tim komutanı ve yıllardır çocukluk aşkı olan kadını arıyordur. Ailesinin yeni evine gittiğinde aslında yıllardır aradığı kadını bulur ama atladığı bir şey vardır. Kadın adamı hatırlamıyor. Adam kadını unutamıyor. ~ Kucağındaki kızı daha sıkı tuttu küçük kolları, bahçenin bir köşesine geçti. "Şşt... tamam küçük kız ben yanındayım korkma." Mihriban'ın küçük elleri, Alparslan'ın tişörtünü tutmuştu sımsıkı. Alp kızın korktuğunu anlamıştı ve b bu yüzden daha da sıkı tutu. Mihriban, Alparslana tutundu. Alparslan, Mihriban'ı sımsıkı tuttu. Kader ağlarını iki küçük çocuk için örmüştü. O gece birbirini kazanan iki küçük çocuk. Yıllar sonra bir arada olucaklar belki de... Mihriban, bir gecede her şeyini kayıp etmişti... Alparslan, bir gecede büyümüştü küçük kız için... ~ YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR!❌ ÇALINMA V.B. DURUMLARDA ADLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR. KİTAPTA GECEN KARAKTERLER VE OLAYLAR KESİNLİKLE KURGUDUR.

Hanımlar, beyler ve sevgili çocuklar... 😎 Eğer kemerlerinizi bağladıysanız kalkışa geçiyoruz. Bu uçuşumuzda güneş kremlerinizi ve güneş gözlüklerinizi yanınıza almayı unutmayın. Uyarı: Bu hikayenin türü yetişkin içeriktir. Kitapta cinsel içerik, küfür vb. unsurlar bulunacaktır. Başlayan herkesin bunu dikkate alması rica olunur. Yayımlanmaya başlandığı tarih: 30 Haziran 2023

Merih Aslan Çakır ve Cemre Kılıç :)