Aileni üzmemek için ne kadar ileri gidebilirsin? Üstelikte evliliğe asla sıcak bakmayan biri olarak, buna ne kadar dayanabilirsin? Zamanla nefret ettiğin bu kadına gerçekten aşık olursan. Ve her şeyin aslında göründüğü gibi olmadığını, her şeyin bir yalandan ibaret olduğunu öğrendiğinde ne yaparsın?

İntikam için yirmi iki yıl bekleyen ve bu uğurda her şeyi yapacak yüzü ve ruhu yaralı bir adam. İntikamın bir parçası olduğunu bilmeden adama aşık olan genç bir kız. Tüm ailenin ölümüne neden olan birini affedebilir misin? Yüreğindeki kini, aşkla değişebilir misin? Aşk, intikamdan daha üstün gelecek mi?   Yoksa yeni acılara mı neden olacak? Ege ve Aslı'nın hikayesi...

Bazen sevdiğinin kalbini bile bile kırarsın. Tıpkı onun kalemini kırar gibi... Oysa bunun bedeli adalet değildir çünkü CEZANIN YARISI DA SENİNDİR...

​Yade, acı bir ayrılığın sonrasında kendini bir çıkmazın içinde bulur. Aşağılanmış, kırılmış ve özgüvenini yitirmiştir. Ama kardeşi Mahir'in arkadaşı Asaf'la karşılaşmaları içine bir umut ışığı düşürür. Kaybettiği özgüvenini Asaf sayesinde yeniden kazanmayı ve yaklaşan mezuniyet balosuna bambaşka bir Yade olarak katılmayı kendine amaç edinir. Ve sonrasında olaylar birbiri ardınca gelişir... Sizce, istenmeden söylenen bir yalan, hayatın yönünü nasıl değiştirebilir? Aşk bir zaman meselesi midir yoksa yalnızlık meselesi mi? Yade'nin sahici hikâyesini okurken kimi zaman gülecek kimi zaman da hüzünleneceksiniz. "Birini ne kadar seversen sev, ona tüm kalbinle güvenemiyorsan sevmenin çok da anlamı kalmıyor."

Bedenim iki tane olabilir ama içimdeki kalp tektir. Ruhum ateştir. Aşkım serindir. Aynada görünen yüzümü değil Kalbimi gör, kalbimi sev... O kalp sonsuza kadar senindir...

"Dile benden ne dilersen küçüğüm. Aşk mı lazım sevgi mi?" dedim ve ardından elini alıp tam kalbimin üzerine koydum" İşte hepsi burda . En derininde, her köşesinde en güzel yerinde tam ortasında.... Söyle küçüğüm bize başka ne lazım. Herhangi bir söz mü, bir kanıt mı, bir sembol mü ya da somut bir şey mi?" dedikten sonra cebimden kutuyu çıkartıp açtım. Tam o anda gözlerinin en derinine bakarak" Bize ne mi lazım küçüğüm... Bana sorarsan bana bir sen ve sana da bir ben lazım biz olmak lazım aile olmak lazım birlikte musmutlu olmak lazım." Bu arada küçüğümün gözünden bir damla yaş düştü. Bir elim ile önce gözyaşını sildim ve "Bana cevap vermeyecek misin küçüğüm?" dedim. Bir daha inci tanesini akıttı bir daha ve ardından bir tane daha. Sonra oda gözlerimin en içine baktı en derinine en kuytusuna . "Bence bize bir kelime lazım güzel günlerin başlangıcı ve hüzünlü günlerin sonunu getirebilecek bir kelime... Karanlığı aydınlığa çıkaracak yönü kaybolana pusula olacak ve beni sana getirecek kocaman bir ''EVET'E'' ihtiyacımız var ,benim sevdası yüreği kadar koca olan yarim" dedi Zeynep. O arada ben gülümsedim hem de kocaman... Tek taşı kutudan çıkarttım ve parmağına yüzüğü geçirirken "Bence bu parmağa benim takacağım bir yüzük lazım sonra bir düğün bir dernek lazım ... Geriye baktığımızda ardımızda bıraktığımız güzel günler güzel hatıralar lazım tabi birde mutluluğumuza mutluluk katacak küçük Zeynolar da lazım"dedi ve güldüm. Benim söylediğim sözler üzerine yanakları kızardı benim canım yarimin. ....................................... İçimde en güzel parçaydın söyleyemedim....

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Pişmanlığın yeterli gelir mi affetmeye bilmem Mutlu geçen günler hayatın bana borcuydu Artık bu saatten sonra senden gidemem Ama şimdi telafi etsen de yaşanmamış yıllar unutulur mu?