UWAGA JEST TO DRUGA CZĘŚĆ WINDOW IN THE SKIES, WIĘC NIE CZYTAJ NAWET OPISU, ZANIM NIE PRZECZYTASZ PIERWSZEJ!!!! Louis stracił Harry'ego, ale po kilku latach znowu chce go odzyskać. Harry jednak nie jest tym samym człowiekiem, co kiedyś. Czy mu się to uda? Jak potoczyło się życie szóstki przyjaciół? Czy Londyn to lepsze miasto dla zakochanych niż Paryż? okładka zrobiona przez @sphemy

We're Lost and found Okładka @Fakelilou

Harry idzie pobiegać i spotyka uroczego chłopaka, próbującego naprawić swój samochód.

tutaj możesz zniknąć. | clifford; © 2014 letsgetoutofhere

/zawieszone/ Czasem, nawet gdy jesteś czegoś bardzo pewny, zawsze istnieje szansa, że tak nie będzie. Zawsze, gdy myślisz, że coś na pewno nie pojawi się w twoim życiu - bum, pojawia się. Tak po prostu. Kiedy wiesz, że nie masz szans - zawsze świeci się chociaż jedno, bardzo malutkie światełko w tunelu. Nawet jeśli nie wierzysz, lub o czymś nawet nie pomyślałeś, coś się stanie. Tak było z nami. Musiałem nauczyć się, że nigdy nie jest tak, jak chcemy. I jednocześnie jest. Story ideas @txmblrxliv.

Harry jako boss największej mafii w Londynie, Louis jako agent działający pod przykrywką. Historia o tym, że serce zawsze wygrywa z rozumem. Larry Stylinson; Ziall Horlik;Muke Część DRUGA już na moim profilu :) okładkę wykonała, wspaniała hug_ya, której bardzo dziękuje! :*

Szesnastoletni Harry jest najlepszym uczniem w swoim liceum, jednocześnie jest dość wyobcowany. Jego życie drastycznie się zmienia, gdy staje się korepetytorem najpopularniejszego chłopaka w szkole; Louisa Tomlinsona. W międzyczasie przyjaciel Harry'ego, Liam, musi napisać artykuł o szkolnej drużynie piłki nożnej. Z pomocą przychodzi mu Zayn Malik. Dodatkowo Niall i Kate w roli shipperów, czyli dwójka ludzi, którzy zamiast zająć się sobą, wolą pomagać swoim przyjaciołom w ich związkach. Okładka zrobiona przez @sphemy

Błyski fleszy. Ciągi liter przesuwające się wzdłuż mojego widoku. Wciąż mącąc mi w głowie. Gdy tylko próbowałem się na którychkolwiek skupić, rozpływały się i zamieniały w fotografie. Krążyły wokół mojej głowy, powoli mknęły, zostawiając za sobą ciemne smugi. Wystrzał z pistoletu, krew rozbryzgująca się na ścianie. Szmaragdowe oczy ukrywające się za ciemnymi okularami. Ostrość znowu zaczęła zanikać. Nic nie czułem. Nie widziałem. Lecz wciąż pamiętałem. Pamiętałem o nim.