Po wojnie Harry i jego przyjaciele wracają do Hogwartu, by dokończyć naukę. Bohaterów wojny się wielbi, sprawców nienawidzi. Co jeśli bohaterka i jeden ze sprawców zakochają się w sobie? *** Postanowiłam jednak skopiować z bloggera moje pierwsze opublikowane fanfiction, pisane w 2013 roku, żeby był łatwiejszy dostęp do niego. Więcej w notce na końcu opowiadania.

Siódmy rok w Hogwarcie. Draco obrywa zaklęciem które wymazuje mu pamięć. Minerwa McGonagal, nowa dyrektorka Hogwartu prosi Hermionę o pomoc w uzdrowieniu Malfoya. Czy wspólnie spędzony czas zbliży do siebie dwójkę największych wrogów? Jednak pamiętajcie nie wszystko jest takie jak może się wydawać... *historia całkowicie wymyślona przezemnie #123 w fanfiction [ZAKOŃCZONE]

Czy jeden głupi esemes wysłany przez pomyłkę po pijaku może zbliżyć do siebie dwójkę ludzi? Opowieść z dużą ilością humoru, przynajmniej taką mam nadzieję. Na początku wszystko jest pisane w formie sms ale potem się to zmienia a po wiadomościach zostaje tylko pamięć. Nieznany: sorry za te wiadomości w nocy, byłem pijany i pomyliłem numery Ja: byłeś pijany? Kurde, że też na to nie wpadłam Nieznany: mam nadzieję, że cię nie obudziłem Ja: coś ty kto normalny śpi w nocy z niedzieli na poniedziałek Nieznany: okay, wyczuwam tą ironię Nieznany: przepraszam Zapraszam na część drugą - Love you Lydia #1 in fanfiction 18.02.16

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

Luke jest zakochany w chłopaku, który ma szafkę z numerem 2537. © jaack-barakat

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

Nie sądziłam, że moje życie może być jeszcze bardziej skomplikowanie...dopóki nie poznałam jego.