Przeszłość to jakiś pieprzony bumerang. Zawsze powraca. Zawsze w najmniej oczekiwanych i odpowiednich momentach. Uderza cię z impetem w twarz, a ty jedyne co możesz zrobić to pozbierać wybite zęby. Kageyama Tobio, dwudziestojednoletni student na jednym z Tokijskich uniwersytetów już od wielu lat ucieka przed cieniem swoich czynów z przeszłości. Poczucie winy i okazjonalne retrospekcje przesiąknięte żalem do samego siebie, nękają go niemal każdego dnia. Gdy wydaje mu się, że po dawnych ranach pozostały już tylko blizny, do jego życia powraca osoba, która nawiedza go w koszmarach, przypominając jak marną imitacją człowieka był. Czy i tym razem za sprawą tej jednej istoty jego dotychczasowe, układane z najwyższą precyzją życie runie jak domek z kart? Czy może finał wydarzeń będzie inny?

Widziałem go wiele razy wcześniej, ale wtedy zobaczyłem go naprawdę po raz pierwszy. Hinata Shoyo, człowiek, który potrafi latać. Patrzyłem na niego i już wiedziałem, że nie umiem odwrócić wzroku. Że zmusi mnie do patrzenia na siebie przez wieczność.