Dwie dziewczyny. Dwa różne światy. Dwie różne historie które mogą je poróżnić Sky, dziewiętnastolatka, która przez przeszłość zamknęła się w sobie. Stwarza pozory bezuczuciowej oraz odpycha każdego kogo spotyka na swojej drodze. Lynn, dwudziestotrzyletnia dziewczyna, która przez jedno wydarzenie nie wchodzi w trwalsze związki, skupia się na tatuowaniu i tworzeniu muzyki,dusza towarzystwa. Ale czy obydwie dziewczyny i ich dwa światy mogą się połączyć? Czy niezagojone rany pozwolą im ruszyć naprzód i być szczęśliwym?

*druga część fanfiction "Sunflower"* Czasami czekam, wpatruję się w szybę. Rozglądam się, szukam wzrokiem. Czego? Ciebie. To naiwne? Nic poza naiwnością i nadzieją mi nie pozostało, skarbie.

Co, jak dwoje nastolatków o buntowniczym i łamiącym wszelkie prawa zachowaniu - zamieszkają razem? Chciałabym ZAZNACZYĆ, że w tym opowiadaniu znajdują się liczne błędy, jak i w pozostałej serii Mój mały chłopczyk - Kochamy siebie. Pisała to zbuntowana 16-latka, której na tamten moment w głowie była tylko zabawa. Mimo że teraz patrzę na to z zażenowaniem, jest to cudowne wspomnienie mojej młodości. Zdecydowałam pozostawić wszystkie powieści w oryginalnej wersji, ponieważ są częścią mojej przygody z pisaniem. I z tego miejsca chciałabym Ci życzyć, abyś się nigdy nie poddawał. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ○ Opowiadanie zawiera sceny erotyczne oraz liczne ilości wulgaryzmy Najwyższe notowane #1 w Romans - 14.10.2016 ♥

Nie wygrywasz, nie istniejesz - hasło, które przyświeca większości dzieciakom w Sydney, biorących udział w nielegalnych wyścigach. Tu liczy się niebezpieczeństwo i skacząca adrenalina. Heather Davis zatracona w chorym świecie dreszczy, niepohamowanych emocji, nie zamierza zmieniać nic w swoim życiu, jednak gdy na jej drodze pojawia się tajemniczy blondyn, nieświadomie pozwala mu zapanować nad całym jej światem. RISKY PLAYER, @FANFIC_AF

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

Wystarczył jeden Twój dotyk. Ruch. Uśmiech. Spojrzenie. To wystarczyło. Zawsze wystarczało, bym zakochiwał się w Tobie od nowa. A jeśli mnie zostawisz... Będę bał się wszystkiego.

Ariana to zwykła, zawsze uśmiechnięta i otwarta na świat dziewczyna. Chodzi do szkoły, jest dobrą uczennicą. Ma paru dobrych znajomych i kochającą rodzinę, lecz całe jej życie zmienia się tuż po przeprowadzce. Co ukrywają jej rodzice i miastowi? Kim jest Ariana? I co ma z tym wszystkim wspólnego tajemniczy zielonooki? Czy to możliwe, że właśnie ona jest kobietą z przepowiedni, o której nikt nie mówi? Decyzje i wola walki tej młodej nastolatki, zdecydują o losie całego świata!

- Ja cię tak strasznie kocham... - Czekaj, co ? Ja... - Znaczy lubię stokrotki, tak bardzo je lubię. Chodź, nazbieramy trochę stokrotek.

„(..)Przeniosłam wzrok na panią Hemmings, która teraz uśmiechała się do mnie, doskonale zdając sobie sprawę, że nie potrafiłabym odmówić dziewczynce. - No, dobrze - powiedziałam niepewnie, zagryzając wargę. - Zostanę opiekunką Molly. Molly Hemmings." „(..)Nie byłam osobą popularną i lubianą w liceum. Pewnie ze względu na to, że zamiast imprezować wolałam wieczorami poczytać książki, najchętniej związane z biologią bądź chemią lub po prostu pooglądać filmy, a najczęściej komedie romantyczne, żeby móc przeżyć tą prawdziwą miłość chociaż na ekranie.(..)" „(..)Stanęłam na palcach, kładąc dłonie na jego policzkach, które nieco mnie drapały przez dwudniowy zarost i wpatrując się w jego oczy, za którymi tak bardzo tęskniłam. Pochylił się do mnie tak, że nasze twarze i usta dzieliły zaledwie milimetry. Serce dudniło mi w piersi, a gdzieś z tyłu głowy pojawiały się wszelkie obawy, które skutecznie ignorowałam. Przymknęłam na moment powieki, napawając się tą chwilą i powoli zjeżdżając jedną dłonią na jego klatkę piersiową. Część mnie chyba nie mogła uwierzyć, że to naprawdę on. (..)"