Özgür(Toprak) sadece toprak ve kum zeminde görünebilen bir gençtir. Hayatın ona verdiği bu farklı özelliğe alışmaya çalışır. Farklı bir hayat çoğu insana çekici gelse de o normal, sıradan bir yaşam arzusuyla yanar tutuşur. Ve bir gün normal bir insana aşık olur... Toprak Adam'dan: Hoş geldin hikayemize sevdiğim. Korkma, korkma benim Toprak, arala artık şu sayfaları da geçmişimize bakalım seninle . Hemen üzülme öyle geçmişe geç-miş dedim diye. Alıngaçlarını açmadan beni bir dinle, kalbine demir kaplı zırhları da bürünmeden ama olur mu? Ben sana burada geçmişi bildiklerini ve bilmediklerini üşenmedim sayfalarca anlattım. Sen de üşenme oku beni. Gözlerin yorulur başka bir diyara dalar, kanlanır ya da yaşlanırsa usulca kaldır beni, bir kenara koy inan sana alınmam. Ama sonra yine oku hikayemizi okudukça öğren gerçek beni ve senin bende uyandırdığın hisleri.

Elizabeth'in hikâyesi kanlıydı. Her bir cümlesi kurbanlarının kanlarıyla yazılıydı. "Ve sen küçük kız, hikâyemin en çarpıcı cümlesi olacaksın!" Ya ölecekti ya da öldürecekti. Zaten ölü olan bir yaratığı bir kez daha öldürebilir miydi ki? Musallat olan bir hayalet, kardeşini kurtarmak için canını ortaya koyan bir abla. Kim katil? Kim masum? Kim suçlu tüm bu olanlardan? "Tanrı, cenneti yarattı; insanoğlu ise cehennemi!" *** Mizahın korkuyla buluştuğu an... Hem gülüp hem korkmak, hiç bu kadar doğal olmamıştı. *** Yazardan; Satırlarımda can bulan karakterlerim gereği, hikâye küfür içerikli olmakla birlikte minimum düzeydedir.

* Bir yoktu ve bir vardı o, masalların tersi gibi. Kendi yazdığı masalda, kaynağı öfke olan senfonide dans ediyordu. Gecenin karanlığı altında bir yabancı eşlik etti O'na. Kırmızının şehvetle sunulduğu dans kızıştı. Senfoni çığlıklara, kalpler taşa, Dokunuşlar aleve, kadın küle dönüştü. Orkestrayı susturacak tek şey, kadının ölümüydü. Ve kadın zaten adamın kollarında bir ölüydü. #2 in Aksiyon. 09.02.16 Wattys2015 kazananı.

12 yaşına kadar, ıslah evinde yaşayan ve bütün zorluklara annesi gibi sevdiği Enise ile göğüs geren bir küçük kız. Bir gün Enise'nin ölümünden sonra, ıslah evinde kalmak için hiç bir sebebi olmadığından oradan kaçar ve hayatını değiştirecek, kendisine geçmişi, ailesi, annesi hakkında bilgi verecek bir adam ile karşılaşır. Bu kişi, 'babasıdır'. Ailesini darmadağın eden, zorluklarla büyümesini sağlayan kişiden intikam almak için onun en yakın olduğu kişilere yaklaşır. Bu kişiler 'Ünal' ailesidir. Futbolcu olan Enes Ünal'ın menajeri olarak hayatlarına girer fakat çözüleceğini sandığı sırlar daha da karmaşıklaşır ve içinden çıkılamayacak bir hal alır. Enes Ünal artık sadece, Ayaz Turan'ı öldürmek için girdiği yoldaki, hedefe gitmekte yardımcı olacak bir nokta değildir. İnsanlar gündüz mutlu gözükebilmek için hangi maskeyi kullanırsa kullansın, Gece olunca tüm maskeler düşüyor ve gerçeklerle yüzleşiyorlar. Gece, gündüzün gerçeği. Aynı Ay, Güneş'in gerçeği olduğu gibi.

Bir kız düşünün. Onu yaşıtlarından ayıran tek özelliği farkındalığının yüksek olması. Bu farkındalığın ona hissettirdiklerini tahmin edin bir de. Düşünceleriniz arasına, bu kızın kışları sürekli yağmur yağan bir şehirde yaşadığını da ekleyin. Şimdi de genç kızın, her öğle arası, kimsenin olmadığı okulun kamelyasında kulağında kulaklıkları ile kitap okuduğunu düşleyin. Düşlediniz mi? O zaman bir çocuk düşünün tam da şu an. Bu kıza, onu duymadığını bile bile sürekli bir şeyler anlatan bi' yabancı... Tuhaf çocuk... Peki, bir gün bu kızın kulaklığı bozulur da kız yabancının anlattıklarını duyarsa ne olur? Bu hikâyede ben varım, sen varsın, o var. Biz var mıyız, siz var mısınız ya da onlar var mı, bilmem. Tek bildiğim yalnızız. Tekiliz. Tekiz. Farklıyız.

"Kız kardeşini kurtarmak istiyorsan bir seçim yapmak zorundasın." dedi kalın sesiyle adam. "Bir seçim yapmayacağım, onu kurtaracağım." diye cevap verdi duygu barındırmayan yüzüyle. "Ya insanlar ya da kardeşin." dedi adam. Eğer normal bir insan olsaydı durup tereddüt ederdi. Oysa o ne normaldi ne de insandı. O sadece Pamira'ydı. Yüzündeki alaycı ifadeyle kız kardeşini kurtarabilmek için bir adım attı. UYARI: Bu kitap kesinlikle hayal ürünü değildir. Tamamı gerçek olaylardan esinlenerek yazılmıştır. Karakterlerle iletişime geçip onları yakından tanımak isteyenler bana ulaşabilirler. Dikkatli olun kitabın içinde kaybolabilirsiniz. Böyle bir durumda müessesemiz sorumlu değildir.

Sesil, yirmi yaşına henüz basmış bir psikoloji bölümü öğrencisidir ve okuduğu bölümü seçmesinin en önemli nedeni, sekiz yaşındayken öğrendiği, modern tıbbın hala gizemini tam olarak aydınlatamadığı bir algı komplikasyonuyla dünyaya gelmesidir: Sinestezi. Bunun üzerine sekiz yaşındaki pek çok kişinin alamayacağı kadar radikal bir karar alır ve unutmak istemediği rengarenk anılarını düzenli olarak tuttuğu defterlerine kaydeder. Bu ona, her zaman yanında taşıdığı bir defter ve hayatı boyunca eşlik eden bir alışkanlık olarak geri dönmüştür. Tek bir kuralı vardır; o da tüm anılarını yazıya dökerken bir daha eşini benzerini yaşayamayacağını düşündüklerine yıldız atmaktır! Rakamların rengi ve renklerinse kendilerine ait tatları olduğu bir hayata uyum sağlamakta herhangi bir sıkıntı çekmemiş olan Sesil, bir Cumartesi akşamı yatıya gittiği ev partisinden sonraki günün akşamında odasında uyanmıştır; fakat ufak bir sorun vardır: Parti gecesini ve evine nasıl geldiğini hatırlayamamaktadır. Öncesinde aklında kalan birkaç imgeyle bu hafıza kaybını aydınlatmaya çalışan Sesil, bu durumu anı defterinde ayırdığı, boş, dört adet yıldızlı sayfayla çok geçmeden takıntı haline getirecektir. Daha sonrasında su yüzüne çıkan gerçeklerle kendisini, hiçbir algısıyla bütünleştiremediği bir adamın peşinde bulacaktır.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Ortak bir geçmiş... Sırların karanlık perdesi aralanırken nefretle alınan kararlar için geri dönüş yolları kapanmış... Nefret intikamı getirdi, peki intikam aşkı getirebilir mi? Yoksa her şey için artık çok mu geç vakit? GÖZLERDE BAŞLAYIP İKİ KIRIK KALPTE BİTEN BİR AŞK HİKAYESİ!!!