Bir moruk, Birkaç sürü metor. Bizimkisi saf, Onlar ise kimisi kurnaz kimisi çatlak kimisi hayatı bir ayrı bilen. Veronica Nil'in hikayesi buda. Sonu daha bilinmiyor ama Kendisinin sonu acıklı Ya da en azından o bunu biliyor... Ona hayatı yaşaması içi fırsat veriliyor Fakat Fırsatı veren geri de alabiliyor. Bunu unutmayın...

§Öğrenci Değişim programıyla Amerika'ya giden amaçları Orayı Türkleştirmek olan 2 kız: Defne ve Yağmur §KÜFÜR İÇERİR §Bazıyerlerde Kasıtlı Yazım yanlışları Yaptım Okurkuşlar (4N1K ağağa <3) §Yorum ve beğeni yaparak hikayeyi ve beni yani Percy'nin Kardeşini jdjd destekleyebilirsiniz TANITIM YAZMAKTA IYI DEĞILIM O YÜZDEN SIZ DIREK OKUYUN YA DJJSSJ

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.