"Seni bahçesi olan bir evin rengarenk çiçeklerini sularken hayal ediyorum... Kederli değilsin ilk defa. Anlayabiliyorum içindeki ulaşılmaz huzuru. Yüzünde yaşatamadığım çocukluğun var. Üzerinde eskiden gördüğümüz bütün rüyalar. O çiçekler kadar şanslı olmayı dilerdim. Seninle büyüyüp seninle solacaklar. Orada olup, solmak pahasına o narin ellerinin bana değmesini isterdim. Bir gün ikimiz için geri dön. Şu el örmesi örtülü masada çay içelim seninle. Şu bahçenin kırık kapısını birlikte onaralım. Sokaktaki çocukların neşeli seslerini birlikte dinleyelim. Bir gün ikimiz için dön. Yaşayamadığımız herşeyi yaşayalım."

Sadece küçük bir oyun dedi. Kurallar çok basitti. Sarılmak yok! Elele tutuşmak yok! Işıkları kapatmak yok! Aşık olmak yok! Ve kimseye bundan bahsetmek yok!! Belkide dünyanın en yakışıklı adamıyla kalkışmamam gereken işlere kalkışmıştım. Onun tabiriyle sadece küçük bir oyun oynuyorduk. Bana göre ise hayatımın kumarını...

Seni yeryüzünden alıp gökyüzünde ufak bir gezintiye çıkaracağım. Ayakların yerden kesilecek ve belki biraz üşüyeceksin. Yine de mutlu edeceğim seni. Kork benden. Sıkı sıkı sarıl. Çünkü her an yere çakılabilirsin. Ama güvenme bana. Bir kaç kez kaçacak bir kaç kez ölmek isteyeceksin. Ama kaç kez bana döndüğünü sayamayacaksın. Kork benden. Her geri döndüğünde bana daha çok bağlanacak imkânsızı daha çok isteyeceksin. Bir adım daha ileriye gitmek... Inanma sakın bana. Yüzüne tatlı tatlı gülümseyeceğim. Saçlarınla oynacağım. Kokum burnuna dolacak ve sen yavaşça tüm yaşananlara lanet okuyacaksın. Kork benden. Çünkü zamanların birinde yaşamak aşk kadar kısadır!

" Eğer ikimizin ortak bir gökyüzü olsaydı aynı yıldızları seyredebilseydik ve hiç korkmadan sadece birbirimize bakabilseydik yaşamak daha anlamlı olacaktı... "