Unang beses na nakita ni Happee Love si Dark ay nagwapuhan na siya rito kaso.. NAPAKA-OA sa sungit ng hudyo dinaig pa ang matandang dalagang nagme-menopause. Hindi lang iyon.. nasundan pa ng pangalawang beses ang pagkikita nila. Parang sinadya nitong dumihan ang suot niya nung oras na nagmamadali pa siya para sa job interview niya. Nagulat siya nang buhatin siya nito at isakay sa magara nitong kotse. Nang nasa condo na siya nito ay binilhan siya nito ng damit at inasikaso. He even volunteered to take her to where she was going. Halos malaglag ang panga niya nang batiin ito ng mga staff roon. Napag-alaman niyang ito pala ang may-ari ng kumpanyang nais niyang pasukan. Dinala siya nito sa opisina nito. "You're hired." "Ho?" "You're hired as my secretary." "Seryoso kayo, sir Vincent?" "Yes. But you'll also be my pretend girlfriend." Kakagat ba siya sa offer nito? Hanggang sa pagpapanggap na lang ba mauuwi ang lahat? Maaari kaya itong mauwi sa totohanan?

"Ang tamad mo talaga. Umalis ka nga sa couch namin!" inis na hinampas ng unan ni Riley sa mukha ang natutulog na si Cloud. Umungol lang ito at tumalikod sa kanya. "I'm not lazy. Can't you see I'm busy turning oxygen to carbon dioxide?" inaantok na wika nito. Aso at pusa. Best description for this two. Riley aka Skye and Cloud. Kinda not the typical story that these two are inseparable.. gulo kapag nagdikit sila. Asaran, Kulitan at Isnaban.. pwede kayang humantong ang lahat sa isang romantikong novela?

Dahil sa masaklap na break up ni Tiffany sa kanyang gwapo at mabait na boyfriend ay napagpasyahan niyang umalis muna sa siyudad kung saan sa bawat tanaw niya sa paligid ay ang damuhong ex niya ang naalala niya. Nang masiraan siya ng sasakyan sa kalagitnaan ng madilim na kalsada, aksidenteng nahulog siya sa may bangin. "Shit. Nasaan na ako?" napabalikwas siya ng bangon at agad na naramdaman ang pagkirot ng buong katawan niya partikular na ang kanyang ulo. Nakangiting pumasok ang isang lalaking may nakasabit na stethoscope sa leeg at may hawak na kape. "Oh. Hi, miss. Gising ka na pala. You're currently here at my house. I'm Dion Fidel. I'm not a bad person. I'm actually a doctor. You can trust me to take care of you." Lalo yatang sumakit ang ulo niya nang masilayan ang nakakasilaw na kagwapuhan nito. Maliwanag lang ba o nagliliwanag talaga ang paligid nang masilayan niya ito? Handa na ba siyang sumugal uli sa pag-ibig? Handa bang gamutin ni Doc ang puso niyang sugatan?

Thiago Jacques Fernandez, nasa kanya na ang lahat. Gwapo, matipuno, matalino, matangkad at mayaman. Isa na lang ang kulang.. ang babaeng makakasama habambuhay. Isang araw kinausap siya ng Lolo niya para ipahanap ang babaeng nagngangalang Venus Moira Gonzales. Napag-alaman niya na ito pala ang nakatakdang mapapangasawa niya. Bata pa lang pala ay ipinagkasundo na silang dalawa. Kaso itinakas ito ng Yaya nito rati na nag-aalaga rito. Nawawalan na ng pag-asa ang pamilya nito na mahanap pa ang anak nila dahil labing siyam na taon na ang nakakalipas ay wala man lang ni anino ng Yaya nito. Kaya naman siya mismo ang inatasan ng Lolo niya na hanapin ang naturang babae. Saan naman kaya niya ito mahahanap? Sa laki ng Pilipinas.. saan niya uumpisahan?

"Hindi ko na kailangan pang makita ka para masabi kong maganda ka. Dahil sa boses mo pa lang alam kong mabuti kang tao. Dahil sa boses mo.. unang nahulog ang puso ko." Sarah Joy was getting bored as a night shift nurse. Kahit na ang ospital pang pinagtatrabahuhan niya ang isa sa pinakamalaking ospital sa Asia. Hindi rin biro ang sahod doon. Sa totoo nga marami ang gustong makapasok sa naturang ospital pero pili lang ang nakakapasok na manggagawa doon. "Sarah Joy, pinagkakatiwala ko sa iyo si Brett. Matalik na kaibigan ko yan. Pakialagaan siyang mabuti." pakiusap ng boss niyang si Dr. Fidel. Nagulat siya nang makita ang isang gwapong lalaking nakaratay sa hospital bed. Ayon sa boss niya ay kasalukuyan itong comatose dahil sa aksidenteng pag-crash ng sinasakyan nitong helicopter. Habang dumaraan ang mga araw ay narealize niyang nahuhulog na pala ang loob niya rito. Hanggang sa isang araw, dumating ang sarili niyang bangungot.. sa katauhan ng isang babaeng nag-claim na fiancée nito..

Kenna Naveen Cervantes is a popular model worldwide. 17 pa lang kasi siya ay nagmo-model na siya sa mga pamosong brand sa iba't-ibang bansa. But one day she got tired of paparazzi's following her everywhere. Kaya naman nang alukin siya ng lupa sa isang ekslusibong village sa Antipolo ay hindi na siya nag-atubiling magpagawa ng bahay roon. Nang minsang magbakasyon siya roon ay hindi siya naglalalabas kahit na alam niyang safe siya sa lugar. Pero isang araw may lumabas na picture niya sa internet na nakahiga siya sa kama niya sa bahay niya. It was a beautiful stolen shot. Napag-alaman niyang ang lalaki pala sa katapat na bahay niya ang kumuha nun. It was Damien Jovanni Cabriga, ang sikat na photographer sa kabilang bahay. I'll sue him! Or maybe not.

"The way you speak makes me want to listen, the way you look makes me want to whistle and the way you hug me makes me so smug, and your lips drive me crazy! I'm glad I met you. I love you, Anastasia." Blaise and Anastasia were the bestest friends. They spend most of their free time together. They even live under one roof sa sobrang close nila. Blaise said, "Para makatipid." Pero isang araw.. "Blaise.. I like you.." "I.. Anastasia.. please don't do this.." nahihirapang bulong ni Blaise kay Anastasia. "Babe! Andyan ka lang pala." wika ng fiancée ni Blaise habang ipinulupot ang mga braso sa baywang nito. "Babe?"

"Maganda ka naman eh. Mag-ayos ka lang ng kaunti." "Try to lose some weight, honey.." "Try to brush your hair, girl.." "Ang baduy mo manamit. Para kang manang." Ayan ang mga madalas marinig ni Rose sa kanyang mga kamag-anak, kaibigan o kaya naman ay mga epal lang sa tabi-tabi na hindi niya kilala. Wala siyang pakialam sa panlabas na anyo niya ngunit napapadalas na ata ang pagpansin nito sa kanyang panglabas na anyo. Ganun na ba siya kaloshang? Narealize niya ito nang nakilala niya ang "Prince Charming" niyang si Ulysses Lim. Hindi sinasadyang napadaan siya noon sa music room ng paaralan nila nang mamataan niyang tumutugtog ng piano si Ulysses. Nang makita siya nito ay huminto ito sa pagtugtog at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. "Anong ginagawa mo dito? Nakakasira ka ng araw. Ang sakit mo sa mata. Umalis ka nga sa harap ko." Gwapo nga sana. Maitim naman ang budhi. Gaganda din ako!