Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Hava akımları arasında oluşan sıcaklık farkı, büyük hortumlara meydan açar. Beklenmedik bir şekilde ortaya çıkan bu hortumlar, dev canavarlar gibi her şeyi yok etmeye başlar. Ve insan son anlarında yaptıkları ya da yapmadıkları yüzünden oluşan pişmanlıklarını hatırlarlar... Yatağımdan ani halde kalkmıştım. Gördüğüm rüya değil kabustu. Ne olduğunu anlamam biraz uzun sürmüştü. Yavaş yavaş olanlar tekrar canlanıyordu hafızamda. Hayatımın en büyük pişmanlığı, rüyalarımdan çıkmak bilmiyordu. Yine aynı kâbusu yaşamıştım. Gördüğüm kâbusun etkisiyle, çok uzun sürmeyen şokun ardından yavaş yavaş kendime gelmeye başladım. Uyku sersemliği de üstüne eklenince, ne yapacağım hakkında pek bir düşüncem yoktu... Hiç ilgisi bulunmayan bir olay neticesinde, kendisi ve en yakın arkadaşları, artık bir seri katilin pençesindedir. Canlarını kurtaracak olan dostluk ve umutsuzca geç gelen ani aşk mı; yoksa, sadece kendilerini düşünme sonucunda gelecek olan sonuçlar mı kötülüğün karşısında üstün gelecek? Serhat ve arkadaşlarının amansız mücadelesi sizlerle...

Sıkı sıkıya sarılmanız gereken insanlar var. Ölüm var, yanlızlık var.. Onların kapısını çalan ölüm bir pişmanlık hikayesine dönüşüyor. Zamanınız varken ders çıkaracağınız bir kurgu. Keyifli okumalar. Ölüm var,sarılın. ❤

#Kaligrafi2016 Romantizm kategorisinde ikinci yer • "Adam gitti, kadınsa adamın geride bıraktığı sonsuzlukla bütünleşti."

Hani bir balık karaya vurduğunda solungaçlarını canı için zorlarya, içindeki o yaşamı kaybetmemek ,atan kalbinin sürekliliğini sağlamak için son bir defa daha zorlar solungaçlarını. Sonra kıyıya bir dalga vurur ve balığı denize geri çeker, yaşamına. Biz o balıktık işte solungaçlarımızı açmış yaşam bekliyorduk bir yerlerden. Ama bizim üstümüze sadece bir kova su döktüler. Bıraksalardı da ölseydik keşke dedik. Öyle bir acı bıraktılar. Karanlıkta bize bir işaret fişeği çakıp fişeği suya attılar. Sonra iyice bittik zaten. toparlanamadık,olmadı.

"Ölüm meleğim, hadi öldür beni! Yap şunu, serbest bırak beni!" gözlerinden yaşlar akıyordu, kim öldürülmesi için yalvarırdı ki? "Hayır ben, ben bunu yapamam." Bana daha yeni fark ettiğim elimdeki silahı işaret etti "Sen bunu yapmak için doğmuşsun. Hadi ama! Öldür beni, kır zincirlerimi de uçabileyim. Aynı o adama yaptığın gibi, silahı tam kalbime ateşle." Elimdeki silahı istem dışı kalbine doğrulttum. Bedenim bir başkasının elindeydi, her zamanki gibi... "Silahı sen ateşlemezsen ben ateşlerim! Bu arada damganı basmayı unutma ölüm meleğim." Silah sesi duyulur ve gözlerim her zaman olduğu gibi hızla açılır "Lanet olsun, hepsi bir kabusmuş!" Yoksa değil miydi? Ah tabii ki değildi!

#SignofHope2016 Herkes ölür, ama hiç kimse gerçekten yaşamaz. Hayat her şeye rağmen mücadele demektir. Hem de kaybedeceğini bilemene rağmen. Zaten hayatın güzelliği de bunda değil midir? Kendini bir şey zanneden, bencil, kötü, iyi, zengin, fakir-herkes ölümü tadıyordu ve aslında herkesten farklı olduğunu düşünenlerin sonunun bile hiç kimseninkinden farkı yoktur.