Eski dönem kurgusu..🕊️ Heyecanlı bir bekleyiş içindeydi güvey odasında Suna. İçindeki heyecan öyle büyüktü ki, kendini sanki bir rüyanın içindeymiş gibi hissediyordu. Kırmızı duvağın ardından avuç içine bakmış ve gülümsemişti. Kınası tutmuştu ve Suna bunun anlamını çok iyi biliyordu. Güzel başlamamışlardı ama güzel olacaklardı; Suna buna tüm kalbiyle inanıyordu. Derken, dışarıdaki davul zurnanın sesi kesilmişti; damadı güvey odasına yolcu ediyorlardı. İçindeki heyecanla yataktan kalktı. Dışarıdan gelen bağırış sesleriyle odasının kapısı açılmış ve kocası içeriye girmişti. Kalbi küt küt atarken, Yavuz Ali ona hiç bakmadan geçmiş ve odadaki koltuğun üzerine oturmuştu. Suna, ne olduğuna anlam verememişti. Az önceki heyecanından eser kalmamış, yerini korku ve hayal kırıklığı almıştı. Duyduğu cümlelerle ise az önceki rüyası kabusa dönmüştü. "Ne bekliyorsun?" dedi sert bir sesle. Cebinden tütünü çıkarıp dudaklarının arasına yerleştirdi ve metal çakmağıyla tütünü yakarken ciğerlerini derin bir dumanla doldurdu. Saliseler sonra titretmişti beyaz dumanın sardığı gözbebeklerini. "Bu gece yahut sonraki tüm geceler... Ne olacağını sanıyorsun?" En az bakışları kadar sertti ses tonu. Döktüğü her kelimede boynundaki damarlar hiddetle kabarmaktaydı. Derken bir anda öfkeyle çevirivermişti bakışlarını yatağın önünde dikilmekte olan karısına. Genç kız kocasının bakışlarında gördüğü manayı tanıyamamıştı. Kin mi, nefret miydi bu? Yoksa koskoca bir hayal kırıklığı mı? Bilememişti. Ve o an kulakları geceler boyu kalbini kor bir ateşle yakan o sözlerle çınlamıştı. "Yapmayacam Suna! Yapmayacam ! Bilesin ki bir lahza huzurun olmayacaktır bu odada. Çünkü ben emmoğlumun oynaştığı kızı değil gönlüme , yatağıma dahi almayacam !" Kitabın içeriği tamamen hayal ürünüdür

"Gerçek bazen kanla yazılır..." Selis Kandemir, annesinin gözleri önünde katledilmesiyle başlayan karanlık bir geçmişin kurbanı değil, intikamını alacak bir savaşçıdır. Yıllarca süren sessizlikten sonra, eline geçen bir kolye ve isimsiz bir mektup, onu kendisi gibi geçmişi kanla yazılmış yedi kişiyle bir araya getirir. Her biri farklı acılarla yoğrulmuş, her biri gerçeğin peşinde... Ancak bu yol arkadaşlığı, sırlarla örülü. Güvenin sınandığı, dostlukla düşmanlığın iç içe geçtiği bu yolda, gerçeklik algısı paramparça olacak. Kimin geçmişi sahte, kiminki kan kadar gerçek? Ve en önemlisi: Selis, annesinin katillerini bulduğunda hâlâ aynı kişi kalabilecek mi?

"Hazır ol gelin hanım... En fazla bir saat sonra evleniyoruz. Ve karım olduğun andan itibaren sana ağlamayı yasaklıyorum... Çünkü sana hiç yakışmıyor." Bir gün, tanımadığı bir adamla evlenmek zorunda kalacağını söyleseler, gülüp geçerdi... Ama kader, Lavinia'yı tam da bu noktaya sürükledi. Kırık pusula... ve kırk bir günlük bir oyun. Gerçek suçlu kim? Kim hayatta kalacak, kim yok olacak? Her sayfa, sırları bir bir ortaya çıkarıyor. Ve unutma: Ölüm Çiçeği'nin laneti, seni izliyor... "Kırık pusula seni karanlığa sürüklerken, Ölüm Çiçeği kaderini belirleyecek."

"Yaşanılan kötü günler gelecek olan güzel günlerin habercisidir" derler. Peki ya öyle mi? 22 yıldır yalnızlığın ruhuma işlemiş olduğu bu kötü ve acımasız dünya, bana daha da kötü günler yaşatırken gelecekteki güzel günlerimin planını yapıyor muydu? Gözlerimizi açtığımızdan ebediyen kapatacağımız güne kadar olan süreçe verdiğimiz isim olan "Hayat" bu kadar adaletli miydi? Ben, sen, biz, hepimiz bir savaşın içindeyiz. İçimizde verdiğimiz savaşlardan tutmuş gerçek savaşlara ve hayatta kalmaya çalışmak için verdiğimiz savaşa kadar...Sadece bazılarımızın savaşı daha büyük, daha gerçek ve daha acıdır... Ben Gece. Sadece Gece. İsmim ruhumun aynası... 22 yıldır ruhumla olan savaşım bir gün daha büyük bir hal aldı ve ben gerçek bir savaşın içine düştüm. Burada her şey gerçekti. Ölümler vardı, acılar vardı, tarifi zor hisler vardı... Burada "Hayat" dediğimiz tiyatronun "Sahne arkası" vardı...

Ayşeker, küçük mahallesindeki ev yemekleri lokantasında çalışırken hemen karşısındaki sahafa çırak olarak giren Mahir ile hayatının tüm dengesi sarsılır. Yumuşacık bir sevda kalplerini kuşatmışken beklenmedik ayrılıklar ikisini de farklı yerlere sürükler. Yıllar sonraki karşılaşmaları ise o kadar da beklenmedik değildir. En azından Mahir, bu sefer kolay pes etmeyecektir. Bir savcı olarak Ayşeker'in çalıştığı restoranı "bastığında" hikâyeleri kaldığı yerden devam edecektir. 🌙 Sıcacık, yumuşacık, bıcır bıcır, çerezlik bir yaz kurgusudur efendim. 🍬

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi. (Kitapta smut içerik yoktur. Yetişkin içerikli olması küfürlü sahneler ve küçük yakınlaşmalar içerdiği içindir.)

"Ki ben artık herşeyini kaybetmiş bir kızdım. Her bir yanım kimsesizdi. Ailem gitmişti benim. Ve bizi ayıran ölümdü. Ölümün çaresi yoktu ki." Liya bir gün dayısıyla kavga eder ve tek sığınağı olan mezarlığa,ailesinin yanına gider. Oradan ayrılırken bir şehit mezarı görür. Abisinin de asker olmak istediğini hatırlar ve gözleri dolar. Elinde kalan çiçekleri o mezara bırakır. O sırada ise yüzbaşı ve tüm tim onu izlemektedir. "Bu kız kim ve neden kardeşimin mezarının üstüne çiçek bırakıyor."der Yüzbaşı. Yüzbaşının hiç akrabası yoktur. Kıza baktığında birşeyler anımasamaya çalışır fakat olmaz. Birkaç yıl önce işkenceye uğradığı için hafıza kaybı yaşamaktadır. Liya ve Yüzbaşının geçmişi bir tarafta dururken gelişen tatsız bir olay onları tanıştırır. Hoşgeldiniz benim biricik dünyama. Dünyamıza...

"Kaç kadınla birlikte oldun bilmiyorum ama ben onlardan biri değilim tamam mı!" sinirden ağlıyordum,savaş sabır diler gibi yukarıya bakarken sakin olmaya çalışıyor gibiydi. "Ben seni hiçbir zaman aynı kefeye koymadım, ne tür şeyler düşünüyorsun bilmiyorum ama böyle şeyler düşünme derin" "Ben sadece buradan gitmek istiyorum" "İstemiyorsun"sakince fisildarken tüm gücümle bağırdım. "Ben bu kahrolası yerden gitmek istiyorum anladın mı?" Savaş bana biraz daha yaklaşırken yumruk attığı elini umursamayip kalbimin üzerine koydu. "Ne olursa olsun,ne yaparsan yap sen benden gidemezsin stajer" yumuşacık çıkan ses tonu beni daha çok kendine çekerken daha çok ağlamaya başladım. Elleri belimi sararken kafamı göğsüne koydum. Göz yaşlarim gömleğini islatmişken saçımı yavaşça okşadi. Her seferinde yelkenleri suya indiriyordum. Neden söz geçiremiyordum kalbime! Ne yapacaktım ben? Onsuz da olmuyordu onunla da olmuyordu. Belki de aşk dedikleri şey tam olarak buydu.

Üç farklı yürek... Üç aynı kan... Üç farklı aşk... Üç aynı son... Yaz Masalı'nın üç küçüğü... Çenesi kalp atışından daha hızlı olan; Yaz Alahanlı... Çapkınlıkla babasını sollayan; Sevi Yavuzer Çıtkırıldım yüreği ve naifliği ile ün salan Sara Alahanlı... BİR ÖPÜCÜK MASALI... "Bir kere öpsem anlayacak." "Neyi?" "Hayatının aşkı olduğumu..." yakında... Tüm Hakları şahsıma aittir. Bu isimle yazılan ilk hikayedir.

Namütenahi Mahallesi var. Her çocuğun anılarını bitiktirebileceği kadar geniş sokakları, her gencin aşkını saklayabileceği kadar sakin sokakları, her büyüğün akşam çay içmeye çıkabileceği kadar güzel sokakları var. E her mahallenin bir manavı, bir bakkalı, bir berberi - kuaförü, terzisi ve daha birçok esnafı olabilir. Hele de bizim mahallemiz gibi sakin ve can dostlarını biriktirebileceğin bir mahalle ise. Çocukların şen kahkalarının eşliğinde gençlerin dertleriyle beraber bir daha büyüyen aileler var bu mahallede. Feride'nin aldığı kararların sonucunda yaşadıkları... Mercan'ın bilmediği sularda yüzerken tökezlediği anları... Sinan'ın anlatamadıkları yüzünden öfkeyle yaptıkları... Sokak köşelerinde yaşanan ama hiç kimseye söylenemeyen sevdaların olduğu mahallemize hoş geldiniz. Belki istediğiniz gibi bir hikaye olamayabiliriz. Belki de tam aradığınız gibiyizdir. Bilemeyiz. Ama biz davetimizi yapalım.. Davetimize cevap vermek size kalır. Hadi daha fazla beklemeyin ve gelin bizim mahallemize.