- Cloe. - Cloe? - Tak, Cloe. - Ta Lorena Cloe? - A ile Cloe znasz? Najwyższy z dwóch chłopaków, z bractwa spojrzał przez bar, na brunetkę, siedzącą przy stole, w rogu. Piła colę i rozmawiała ze swoją przyjaciółką, czyli rutyna. Znał ją dobrze; z korytarza, tak jak większość. Wiedział, że spędza dni z głową w książkach albo rozmawia z tą samą grupą ludzi. Nie było w niej nic specjalnego, nawet nie złapała spojrzenia kogokolwiek na dłużej niż pięć sekund. To go myliło. Poza tym, wiedział, że jest trudna do zdobycia i jest to prawie niemożliwe. Dla kogoś tak pewnego siebie jak on, całkiem zwątpił, kiedy miałby do niej pójść. Niemniej jednak, odwrócił się do swojego kolegi, zrelaksowany, z wymijającym spojrzeniem na twarzy, chcąc wydawać się prawie znudzonym. - Stoi.