Hij had nooit geweten dat het leven zo kon zijn, maar zelfs als hij het had geweten, had het hem niets uitgemaakt. Hij gaf nergens om, niet eens om zichzelf, na haar. Voor haar, was hij leeg. Voor hij haar kende wist hij niets van vreugde of voltooiing, en dit is zijn reis naar het leven na haar.
"Wat ben je aan het doen?" vroeg hij, zijn ijsblauwe ogen boorde in mijn rug. Ik tuitte mijn lippen en draaide me om zodat ik hem aankeek. "Jouw kamer een make-over aan het geven." Hij trok een wenkbrauw op waardoor zijn ravenzwart haar voor zijn ogen viel. "Je bent raar, weet je dat?" Zijn stem was koud en emotielo...