Gölge oldum sana, kadın; Ağladığında gözyaşlarını tek tek öpebilmek için. Nefes oldum sana, adam; Tüm dertlerimden arınıp kısacık saçlarımla sana gelmek için. ~ Çıldırasıya seviyor bu kalp seni... Sözlerini, kalbinin güzelliğini. Delicesine sarılmak istiyor bu beden sana... Tutkuyla, aşkla. Gözlerim gözlerini; dudaklarım alnını; tenim tenini istiyor. Ölüyor bu adam sana... Yanıp kül olacağını bile bile ateşe yürüyor. *** Tüm hakları saklıdır. *UYARI: Herhangi bir çalıntı söz konusu olursa yasal işlem başlatılacaktır.*

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Selin zorlu geçen bir lise döneminden sonra hak ettiğini düşündüğü tatil için çabalayıp izin almıştı.Deniz,kum,güneş ve kitaplarıyla huzurlu bir tatil diliyordu. Yağız ona yapışan kızdan bir süreliğine kurtulmuştu ve anında kendini özgür bir insan olarak hissetmeye başlamıştı. Ama bu özgürlüğü kısa sürmedi. Babasının yeğeni tatil için onlara geliyormuş. Yağız gene esir olmuştu. Selin gittiği tatilde huzuru bulamadı ve yağız esir oldu. Bakın bakalım neler oldu?

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Başımın Tatlı Belası adlı hikayenin 2.kitabıdır.Onu okumadan başlamayınız! Hayatının geri kalanını biriyle geçirmek istediğini anladığın zaman, hayatının geri kalanı bir an önce başlasın istersin.

.

"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.