Hayatım boyunca öldürmek için yetiştirildim... Bunun normal olduğu öğretildi bana.... Ama şimdi bir ölü yerine, bir canlıya sokulmamı istiyorlar... Hemde karanlığın en güçlü liderlerinden birinin içine... Korkması gerekenler onlar... Sonuçta dünyada nam salmış, tek canlı cellat, yani "Ölüm Meleği" benim... Peki neden asıl korkanın ben olduğumu hissediyorum... "Ruhumun insanlık adına verdiği savaşı sen kazandın..." Ateş Dinçer... Ölüm Meleğini öldürebilen tek güç... Bana ruhumu geri veren tek gerçek... "Ölüm Meleği..." bu kitaba başlarken, sadece hayal ettim ve sonuç hayallerimin ötesinde bir mutluluk... Teşekkür ederim...

Adın, dudaklarımı parçalayıp, yüreğime sızarken usulca; gözlerin bin kırbaç vurdu da deli gönlüme uslanır mıyım sandın? Bin kırbaç daha vur! Senin adını inlerken ruhum; dizginleyebilir misin içimde dörtnala koşan vahşi atları? Asıl iplerime! Düğümlenirken saçlarına iflah olmaz kaderim; suya düşen siyah mürekkepten farksız şimdi ellerim senin beyaz teninde. Gözlerin aydınlatırken namussuz geceleri; ben masumum diye bağıran yüreğine sus diyebilir misin? Sustur günahkâr dudaklarımı! Heves, ecelim ol... 14 Şubat 2015 tarihinden itibaren yazılmaya başlanmıştır. Tüm hakları yazarda saklıdır. İzinsiz kopyalanıp, kullanmanız suç teşkil ediyor. ÜÇ KİTABIN KURGUSUNUN BİRBİRİ İLE İLGİSİ YOKTUR. KARAKTER VE KURGULAR FARKLIDIR.

Bir Töre hikayesidir.

Bu hikayede ürün yerleştirme bulunmaktadır :D

"Ya sen hayırdır gülüm?" "Kız o ne biçim laf?" Annemle kavga ediyoruz. Neden? Yok kuma olcakmışımda o aileye çocuk getircekmişim. Neden? Çünkü ağanın ilk karısı kısır. Peki neden ben? Onu bende bilmiyorum. ❤❤❤ Final - 9 Eylül 2015

salak salak insanlar okumasın sövmeyeyim