"Normallik" herkes için farklıdır. Değil mi? "Kırmızı olmadan beyazın tadını çıkarmalısın." Creepypasta fan-fic.

"Bir Afrikalı çocuğun su araması gibiydi umut. Belki de annesiyle babasının sürekli kavga ettiği bir genç kızın sitemiydi. Veyatta hayattan sıkılmış bir ergenin intihara kalkışıp ölmeye cesaret edememesiydi... Ama her şeydi ya umut; Bileneydi, Çözeneydi, Seveneydi. Asıl olarak pes etmemekti umut..." Hikayemde pes edenlere yer yok. Bu yolculuk bir umut tüneli. Ya toprağı kazıp çıkışa ulaşırsın, ya da sonsuza dek kaybolursun.

Yıpratıldım. Tıpkı, sonbahardaki sarı yapraklar gibi. Ben bir kekemeyim. Sevilmemenin ne demek olduğunu anlayanı, tam on yedi yıl oldu. Küçük bir çocukken, sevilmemenin o acı tadını ağzıma aldığımdan beri bu zafiyetin pençesindeyim. Ben kesik kelimelerin adamıyım. Yaşamaktan hiç bir zaman zevk almadım, çok defteri kapattım. Ama öyle bir zaman geldi ki, yeni bir defter açmadım. Başkasının defterine karaladım hayatımı. Yaş 22'i. İyi hatırlıyorum. Büyümek denilen, şu saçma algıyı da gerçekten anlattıktan sonra, hayatıma bir kadın girdi. Önce buzdan duvarlarımı eritti, yangın mavisi gözleriyle. Sonra, o eriyen buzların, dondurucu soğuğunda beni ölüme terk etti. Kimseye yalan söylemedim. Kimsenin arkasından konuşmadım. Sağ duyumdan kaybettim belki de, neler duydu kulaklarım. Ben aldatıldım. Ben oyuna geldim. Ben saftım. Dahası ben güzel seviyordum. Ben, Güney. Ben, cennet ve cehennem arasındaki o ince çizginin oğluyum! Ben yılmam! Ve Ben, bana acı çektirenlerin ciğerini sökmeden ölmemeye yemin ettim...

-İşte, işte tüm bunlar senin için. Bu zaman, bu insanlar ,tüm bu savaş...Hepsi uydurma .! insanların büyü sandığı şeyler; hepsi birer aldatmaca .Ben yaptım . Ben uydurdum. Senin için . Çünkü sende hep böyle yapardın. İcatlarını tıpkı bir gösterideymiş gibi tanıtır, herkesi büyüler ve kandırırdın. Şimdi bana hepsinin boşa gittiğini ve yaptığımın yanlış olduğunu mu söylüyorsun ? Bu itiraftan sonra sadece garip suratına bakıyordum. Kaderi değiştirebileceğini sanan bir zavallıydı sadece . Burnumda ki ıslaklıkla yeniden kendime geldim. Çok düşündüğümde hep olurdu. Bir insana göre fazla büyük ve güçlü olan beynimi bu zayıf insan vücudu kaldıramıyordu. Bitmeliydi .Yanlıştı . Bu beden hastalıklı bir deneydi sadece .Fakat bu varlık buna izin vermeyecekti. Ama ben savasacaktim. Bilimkurgu- komedi tadında bir kitap pişman olmayacaksınız.( fantastik değildir ilk bölümlere aldanmayınız anti fantastik te diyebilirsiniz :) )

Benim kadar siyah olamassın...