Suni yollarla hamile kalmışsan ve bebeğinin babasına aşıksan işin zor!

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

Kod Adı Aşk'tı. O Vural Karalı idi. Oyunlar adının bir parçası olmuştu. Bu sefer Cüneyt karakteriyle, genç bir kızın kalbini çalacaktı. Sahtekarlıkla, kandıracağı kurbanı Derin Erbay saf güzelliğiyle onu cezbecek ve yasakların son raddesine getirecekti. Vurak Karalı herşeye inat bir yasağı çiğneme kararındaydı. Ya onunla sevişecekti ya sevişecekti! Yalnız o yasağı çiğnediği an, belki ikisi de ölecekti. Bu oyunda tutkuyu yok edecekti, etmeliydi. Aksi taktirde Derin Erbay mezara bir çiçek misali gömülecekti.

Havuzun dibine değen ayaklarımla yere oturdum. Bir anda beliren iki hayali gölgeye baktım. Burak ve Doğa'ya. Burak simsiyah bir şekilde sarmıştı mavi bedenimi. Yansımamın gözlerinde izlediğim korkuyla ürperdim. Siyah gölge hayali bedenimi tamamen sardı ve maviyi adeta yutup kendine kattı. Ne mavi ne de siyahtı oluşan kalıntı. Siyahın mavi tonuydu. Belkide en mavi tonu. Burak'ın gözlerinin rengiydi hızla bana doğru gelen renk. Dosdoğru kalbime çarptı. O an tamamen kanaat getirdim. Ölüm, bizim ulaşabileceğimiz tek zaferdi. Onun karanlığında yaşayamayacak kadar umut doluydum ben. Hayattım. Doğa'ydım. Maviydim. Yeniden doğmak için önce ölmeliydim. Bedenimi vahşice saran suyun o hoş tınısı ve ölen umutlarımın acı haykırışları kaybolurken can yakan bir sessizlik kapladı benliğimi. Gözlerim kapandı. Nefesim kesildi. Sustum... ***** ♡Başlangıç: 20.06. 2015 ♡

"Aslında kalbimi attıranın Ilgın olduğunu düşünüyordum" "Artık atmıyor" dedim başımı gene tavana dikerek. "Sana bakınca değişiyor" diye bir anda üzerimde belirince şaşkınca ona baktım. "Bir deneme yapmak istiyorum" dedi ben robot gibi duruyordum tabi. Şaşkınlığım tavan yapmıştı. Yaklaştı yaklaştı Dudakları dudaklarıma değdiği anda şimşek çarpmış gibi geri çekildi. Nefesimi zor alıyordum hava yetmiyordu. "Devam etmek istiyorum" dedi gene yaklaştı yaklaştı. "Yağız" demeden dudakları dudaklarımı buldu. Benim aklımdakiler sanki onun aklına gidiyor gibiydi. Yavaşça nazikçe öperken. Ben altında öylece duruyordum. Öptükçe anıları tazeleniyor gibiydi... Geri çekilince derin bir nefes aldım. "Hatırladım seni" dedi elimi aldı kalbine koydu. "Atıyor" dedi tekrardan doğrulup bir anda sarılınca O da bana sarıldı.

Rüzgar bir adamla,Papatya bir kızın hikayesi. Aşk tadımlıktı.İlk tadışta tecrübelenirdin.İkinci tadışta resmen aşkı bilir,aşka itaat ederdin. İkinci tadışta başladı,ikilinin hikayesi. Aşkı ikinci kez...Ama sonuncu kez tattılar.Bir daha aşık olmamak üzere... Rastgele çarpıştığın adam,ertesi gün gittiğin hastahanede doktorun olursa? Tedavinin asıl amacı sağlıkken,birden aşka dönüşür.Ve ikili,sola dönerek aşk yoluna sapar. Bir daha çıkmamak üzere. Aşkın doktor-hasta serüvenine... Hazır mısınız? NOT:KALP DOKTORU VE HASTA İLİŞKİSİNİ KONU ALAN İLK HİKAYEDİR. !Düzenlendiği için bölümler şuan karışıklık içinde. Herkesten özür diliyorum.

/Kitap Oldu!/ Yalım, Çiçek ve annesi gidince kendini tekrardan koltuğa attı. Bir ara cebine tıktığı telefonunu çıkararak bakmadığı WhatsApp mesajlarına girdi. Başında bela varken telefonunu son bir kaç gündür ilk defa eline alıyordu. Kimden ; Yeliz "Allah seni kahretmesin! Erkek yokluğunda mı bana geliyordun!" Kimden ; Alev "Erkek arkadaşımı sen mi ayarttın? Doğru söyle. " Kimden ; Bilinmeyen numara "Demek gay oldun... Vay canına! Kırbaçlarım seni bekliyor olacak!??" Son mesajın yanında ki 'alev' emojilerine gözlerini pörtletip bakan Yalım , hattını telefonundan çıkarıp dişiyle kırdı. Söyleyenecek kelimeler çoktan beyninin en ücra köşesinde sıralanmıştı. Eyvah, siktir ve çok daha fazlası. 'Hayata , 'Eyvah!' diyerek bakan herkese.' Tüm hakları Russilexa'ya aittir?? İnstagram iletişim:asliipekli Milli Slogan?? ; "Bir kadını asla hafife alma." Not /Final olmuştur./

Hayatları çok sıradan ilerleyen üç farklı genç kız... Hayat onları bir çıkmazın tam içine gönderiyor... Ya orada kalıp hayatlarına devam edecekler... Ya da bu hayattan sessizce göçüp gidecekler... Sadece iki seçenekleri var.. Ya ölecekler... Ya da yaşayacaklar... "Sana söz veriyorum. Gözlerinden bir damla yaş dahi akmayacak!" Öyle bir ciddiyetle söylemişti ki bir an gerçek sandım. "Nasıl olacak?" İnanmaz gibi yüzüne baktığımda bana göz kırptı. Bu hareketiyle bile kalbimi yerinden oynamıştı. Şu an hafızamı kaybettiğime çok üzülüyordum. "Seni yanımdan hiç ayırmayacğım ve hep mutlu edeceğim." Çok nadir de olsa o soğuk ve sert mafya gidiyor. Yerine ROMANTİK MAFYA geliyordu.