Eğer aradığınız normal bir hikaye ise üzgünüm, yanlış geldiniz. Çünkü benim hikayem en boktan olanıydı.

Chanyeol boşanmak istedi. Baekhyun ise bir hafta daha... 10080 dakika~

ILLEGAL Çift: Baekyeol Baekhyun 21 yaşında bir kafe çalışanıydı. Her gün işine düzenli gidip gelen, işini doğru yapan, Ev ve iş arası gidip gelen bir garson parçası. Rutindi günleri, kendine bile bakmayan sadece işine odaklanan disiplinli kişiliğe sahipti. Chanyeol 24 yaşında yaşında polisti. Sadece polis. Sivil bir polis.

"Bugün 18.08.2014 O gittiğinden beri 95 gün, 4 saat, 45 dakika oluyor. Ona ulaşmaya çalışıyorum ancak bu pek de mümkün değil. Uzun bir süre yeni numarasını, adresini bulmaya çalışıyorsunuz ve sonunda reddediliyorsunuz filan.. Ayrıca sürekli etrafınızda olan 10 kişi, bir menajer, birkaç koruma ve binlerce fanlar var. Onlara fark ettirmeden onu özlemeliyim, ağlamalıyım. O gittiğinden beri yemek yemek istemiyorum, fazlasıyla zayıfladım ve kendimi provalara verdim. Artık diğerlerinden birkaç saat daha fazla prova yapıyorum. Ancak bunlar bana bir şey kazandırmıyor, gittikçe geriliyorum ve bunun gibi daha birçok şey. Evet, ben Huang ZiTao. Ben, Kris'den geriye kalanım. Zayıf bir beden... Evet sadece bu. Hiçbir işe yaramayan bir beden."

TIMARHANE Yazar:Gizemrhcp(Just 6 Months yazarı) *TANITIM* "İlaçlarını almadığını duydum Luhan."Bay Lee dirseklerini masaya dayamış karşısındaki ufak bedene bakarken içindeki acıma dürtüsünü bastırdı ve bakışlarını daha da sertleştirdi.O uzun süredir buradaydı.O kadar uzun süredir buradaydı ki artık onun varlığını bile umursamıyorlardı. "Onlara ihtiyacım yok."dedi.Sesi kısıktı.Gözlerinin altında iki gündür uyumadığını gösteren koyu renk halkalar oluşmuştu.Bay Lee ona acıyordu.Bay Lee bu çocuğa gerçekten acıyordu. "Uyumuyor musun?"dedi.Ses tonu bir önceki sertliğinin aksine daha sevecen çıkmıştı.Fakat karşısındaki çocuk sanki onu duymuyor gibiydi.Gözlerini camdan dışarıya sabitlemişti. "Uyumuyorum."dedi."Ve bu gecede uyumayacağım."diye sözlerine devam etti.Bay Lee en masum haliyle ona uyku hapı vermeyi teklif etti.Fakat çocuk sert bakışlarını ona yönlendirmişti.Gözlerinde yorgunluk veya tükenmişlik yoktu.Gözlerinde hırs vardı.Gözlerinde nefret vardı. "Artık hap yok."dedi."Artık beni uyutmak yok.Bu gece buradan gideceğim."Çocuğun sesi kesindi.Sanki gerçekten gidebilecekmiş gibiydi.Bay Lee umursamadı. "Elbette."dedi."Elbette bir gün buradan gideceksin."Çocuk gülümsedi.O deli değildi.Deli olmadığını kanıtlayacaktı. "Bir gün değil.Bu gece."Bay Lee yine çocuğun sözlerini umursamadı ve çocuğun arkasındaki hemşireye çocuğu götürmesi için işaret verdi.Çocuk yeniden gülümsedi.Bu gülümsemenin ne demek olduğunu bir tek o biliyordu.Ve o gece Bay Lee aslında çocuğu umursaması gerektiğini çok net anladı. Çünkü Luhan o gece akıl hastanesinden kaçıp kayıplara karıştı.