#Kerem #Zeynep #Kuzey

Karanlık sokakta ilerleyen bir grup. Namı değer 'Gececiler!' Yer altının en güçlü insanları, yeryüzünün sayılı zenginleri. Karanlığa hükmeden bir adam. Kerem Sayer! Kalbi ateş, ruhu buz!

Yılların örtbas ettiği bir olay, tozlu raflarda yeniden can bulmaya başlıyor. Bu sefer amaç başka. Bu sefer kaçış yok. Ve bu sefer bu olay çözülmek zorunda. Elinden hiçbir davanın kurtarılamadığı Kerem Sayer ve yine avukatlık yolunda emin adımlarla ilerleyen Zeynep Yılmaz, aynı davada görevlendirilirse ne olur? Bir tarafta hırs, bir tarafta duygular ve en büyüğü ise ortada kocaman bir dava. 'Bir davanın iki kiracısı.' Yepyeni bir ZeyKer hikâyesi. Bir solukta okumanız dileğiyle... Bir Dava İki Kiracı ● 2015 "Bir ZeyKer hikâyesi." ©Tüm hakları saklıdır. 07/12/2015 tarihinde #1 in Genç Kurgu oldu!

Bloglar sessiz tipler için en muhteşem günlüklerdir.Peki ya bu günlük bende geçmise dair bir anı olarak kalmaktan çok dünüm,bugünüm,yarınım, hayatımın tamamı olacaksa?

-Git! -Gitmeyeceğim. -Sana git dedim! -Ben de sana gitmeyeceğini söyledim. -Neden? -Seni seviyorum. Ardından beni kendisine çekti ve dudaklarımızı birleştirdi.

Arabanın kaputuna yaslanmak için adımımı attığımda karanlık ve boş sokakta yankılanan sesleri duydum. "Sen kimsin lan? Ha kimsin söyle! Ne hakla bana böyle şeyler dersin?" Yönümü değiştirip kapının kolunu tuttum ama açmadım. İçimdeki dürtü beni durmaya teşvik ediyordu. "Ben benim, sen kimsin?" Bu adam da neydi böyle? Böyle espriler(!) hala var mıydı? Acıklı bir inleme sesi sokakta yankılandı. "Ciddi biri olduğumu öğrenemedin herhalde? Gerçi ben senin de ciddi biri olduğunu düşünürdüm. Peki, gösterelim biz sana!" Diğer adamın sert sesi kulaklarımı doldurduğunda tenimden bir ürperti geçti. Mantıklı yanım-ki ne kadar mantıklı bilmiyorum.- buradan derhal gitmemi söylerken süregelmiş şımarıklığım benim kimseden korkmadığımı söylüyordu. Koca bir çığlık sesi sokakta ve aynı anda beynimde yankılandığında ağzım şaşkınlıkla açıldı. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Belki de sarhoş olduğum için böyle olmuştu. "Ee, ben kimmişim öğrenebildin mi bari?" "Kerem Sayer!" 29.11.2014 19.08.2017

Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

Kızını annesinden kaçıran bir adam...Kızını bulmaya çalışan bir anne..Kızını kaçırdığı için intikam almak istediği eski aşkı...

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

"İstemeden en çok sevdiğini kaybedebilir misin?" "Eğer vazgeçtiysen kaybedersin." "Peki ya vazgeçmediysem?" Bu hikayenin içinde geçen tek bir kelime bile seni anlatmaya yetiyorsa o zaman aramıza hoş geldin... (Kalemisaglam)