Görev; Bir kızı her gün biraz daha, yavaş yavaş öldürmek. Ona işkenceler yapmak ve ölmeyi istemesini sağlamak. Acımasız ama yaralı bir adam. Umutlu ama kırılmış bir kız. Bu görevde ne olacak? Görev onlara ne getirecek? Kız görevin sonunda ölecek mi? Yoksa görevin amacı mı değişecek? Bilmiyoruz. Göreceğiz. *Hikaye gerçek kişilerle alakasızdır. -Tüm hakları saklıdır. Sadece Wattpad'te yayınlanmaktadır. Burada yazılanlar başka bir isimle başka bir yerden paylaşılamaz, çoğaltılamaz. İznim gereklidir. Hikayeyi veya bir benzerini başka sitede görenlerin bildirmesini istiyorum. Kapak Tasarımı @MissBollywood

*Bad Queen And Bad King bittiğinde, yeni bölümler yüklenecektir.* ''Beni rahat bırak artık Harry!'' ''Hayır, sen bana emanetsin!'' ''Sana ihtiyacım yok!'' ''Ama, benim var!'' **** ''Beni ne zaman rahat bırakacaksın?'' diye sordum dayanamayarak. ''Bana emanetsin, Zoella.'' dedi sırıtarak. ''Seni asla rahat bırakmayacağım.'' ''Elbet bir gün bıkacaksın.'' diye mırıldandım. ''Sonsuza dek tek yumurta ikizi gibi gezemeyiz ya?'' Bu dediğime güldü. ''Benzetmen hoş değil, ufaklık. Tek yumurta ikizleri, kardeş olur. Ama babanın, seni bana 'kardeş' olarak emanet etmediğine adım kadar eminim.'' © Tüm Hakları Saklıdır.

Harry Styles, berbat bir geçmişe sahip... Ve o sıradan vampirlerin aksine hayatı yaşamayı seçti. Hayatını mahfettiği (!) küçük bir çocukla büyümeyi seçti. Onun ilk adımlarını gördü, ilk sözcüğünü duydu :''Harry!''... Harry o kadar bencildi ki, bu küçücük çocuğa o kadar bağlanmıştı ki onu kendi berbat hayatının bir parçası haline getirdi. Çünkü ona iyi geliyordu, ona gerçek anlamda 'yaşadığını' hissettiriyordu. Ve bu küçük çocuk istese de istemese de Harry ve onun berbat geçmişiyle büyümeye mahkumdu...

Daha önce bazı nedenlerden dolayı sildiğim hikaye tekrar karşınızda.  Sizi temin ederim bir daha silinmeyecek. Bu yüzden okumanızı öneririm ;)   Her şey en iyi arkadaşına güvenmekte başladı. Stefunny Morgan'a en iyi arkadaşlarından biri tarafından hayatı boyunca taşımak zorunda kalacağı bir hediye verildi. O şey hediyeden çok bir lanetti. Stefunny'nin zaten garip bir hayatı varken ona konulan bu yükle hayatı kontrolden çıktı. Hayatın iplerini geri almaya çalışırken pes etmek istediği zamanlar çok oldu.   Hayatını düzene sokmayı başarabilecek miydi? Ya da başarabileceği tek şey koca bir başarısızlık mı olacaktı? Ya bu başarısızlık yanindakileri de  onunla sürüklerse?

"Hadi ama karıcığım bu kadar uzak mı yatacaksın bana ?" Cevap vermedim. Belki uyuduğumu düşünür diye. "Uyumadığını biliyorum Malik." "Tanrı aşkına bana Malik deyip durma." "Ama seviyorum." diye cevapladı çocuksu bir tonda. "Bana Malik demeyi mi ?" "Evet." deyip belimden tutup beni kendine çekti.Nefesi tenime deydikçe ürperiyordum. "Ayrıca nefesini boynuma üflemeyide kes." dedim ondan kutulmaya çalışarak. Belimdeki elini daha da bastırıp saçlarımla oynamaya başladı. "Malik uyumaya çalışıyorum." "Uykum yok." "Ama benim var." dedim sesli bir şekilde nefesimi bırakarak. "Ama benim yok." "Zayn o zaman git kızlarla oyna saçımla değil." "Saçların çok güzel." Zayn'den bu tür şeyler beklemediğimden ağzımı kocaman açmıştım resmen. "Teşekkürler diye bir kelime var bilmem biliyor musun Malik ? " Zayn hala şok yaşadığımı bilmiyor tabi. Ona döndüm. "Uyumam gerek." "Uyumana yardımcı olabilecek bir şeyler yapabilirim ? " "Çeneni kapat yeter Zayn." Tekrar arkamı dönmek üzereyken Zayn çenemi tuttu ve : "Belki çenemi kapatmam da bana yardımcı olabilirsin " bunu dudaklarıma bakarak ve kendi dudaklarını yalayarak söylemişti. İster istemez benim gözlerimde onun dudaklarına kaymıştı. Dudağımı ısırmaya başlamıştım. İkilemdeyim. Hem onu öpmek istiyor hemde öpmek istemiyorum. Tabi çoğunluk öpmemden yana ama yine de... Ürkek bir şekilde sordum : "Seni öpmemi mi istiyorsun ?" Gözleri dudaklarımdan gözlerime çıktı ve beni cevapladı : "Seni öpmek istiyorum."

Asırlar önce Yunanistan da olan bir patlamanın ardından, henüz isimlerinin hala belirlenemediği canavar türü yaratıklar meydana gelmiştir. Aynı zamanda zihin okuyucu olarak da bahsedilen bu canlılar, insana benzeyen özellikleriyle dikkat çekerler fakat beslenme ve yaşam açısından insanlardan tamamen farklıdır. Yine de yeterince ayırt edilemiyorlardır. Açlıklarını insanların hissettikleri duygulardan, acılarından, nefretlerinden, sevgilerinden ya da kısacası kalplerinden beslenerek gideren bu korkunç canlıların dağ gibi yerlerde yaşadığından söz edilirdi. İnsanların içine çıkamazlardı çünkü; onlara yaklaşımlarının her saniyesinde acı çekiyor ve günden güne eriyerek kendilerinin ölmesine yol açıyorlardı ve bu türleri için büyük bir tehlike demekti. Türünün son kalanları olarak tahmin edilen Harry ve Hector 'un şehirde ve insanların arasında normal bir yaşam sürmeye çalışmalarını ele alan hikaye aynı zamanda imkansız bir aşkı da anlatacaktır. İnsanlar için sadece tehlikeden ibaret olan bir şeytanın, masum ve günahsız bir meleğe olan imkansız ve aynı zamanda tehlikeli olan, aksiyon dolu bir aşkı, anlatacaktır.

Attığın aptal şaplak değiştirdi hayatımı.İnadın değiştirdi.Güzel bir popom olduğunu biliyordum ama o poponun bana seni getireceğini bilmiyorum.Huzuru,getireceğini,aşkı.Seni seviyorum ben sonunda kalbim kırılsa da,ucunda ölüm olsa da seviyorum seni.

Kate Londra'ya gider ve orda bir ev tutar.Tabi bu evde onun dışındanda birkaç kişi daha yaşıyordur.Kimi zaman adeta facia kimi zaman aşk dolu anların yaşanılacağı bir kitap.Eğlencenin ve aşkın son durağı neresi? Merhaba 1D..... Merhaba Londra....

“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak, tamam mı? El ele tutuşmam, asla dudaktan öpüşmem. Şu ağlama şeyleri beni her zaman hasta eder, bu arada.” şüpheyle yüzüme baktı. “Bir de bana aşık olmazsan, sevinirim.”