GÜNEŞ GİBİ DOĞAN KIZLARA MERHABA

MERHABA BENİM İSMİM BAHAR ben 14 yaşında simsiyah saçlı.ele gözlü .uzun boylu bir kızım .ben daha 8 yaşındayken trafik kazası sonucu ailemi kaybettim bu kazadan bir tek ben sağ çıktım ama buna da yaşamak denilirse tek başıma yalnız kalmıştım. ama bir tane amcam vardı kerem amcam mecburen onun yanında kalacaktım ama yengem beni istemiyordu neyse kazadan bir hafta sonra am!camlara taşındım yengem ve yigenim beni istemiyordu ama amcam vardı en azından o istiyordu yada ben öyle sanıyordum bir kaç hafta geçtikten sonra okular açılmıştı ben 8.sınıf öğrencisiydi ama okula gitmiyodum amcam istiyordu ama yengem izin vermiyordu oysaki benim hayalimdi okumak öğretmen olmak biraz düşündükten sonra amcamla konuşmaya karar vermiştim ve yanına gittim. __ Amcacım ben okula gidecek miyim? diye sordum __maalesef kızım o kadar paramız tipi seni okutamayız yarın hüseyin ustanın yanında calışıcaksın __Ama amca Bern babama söz verdim öğretmen olucam diye. __ Yeter bahar ben ne diyosam o olacak diye bağırdı

Kendimi tanitmakla basliyorum.Bilirsiniz her yerde,filmlerde,romanlara konu olan ajanlar vardir.Ama benim durumum biraz farkli ben ajan yahut casus degilim.Beni genellikle şifaci diye tanitirlar.Gercek beni kimse bilmez ve bilemezler.Arastirsalarda bulamaz neden mi cunku en donanimli araclara ve benim ustam olan yenilmez e borcluyum.Asil isim kuryelik tabii sizinde tahmin edebilcegiz gibi normal bir kurye degilim;)Bilgi,insan,esya vb. gibi seyleri tasiyorum.Kimlere diye sormayin ilerde ogrenceksiniz.Gercek hayatimda oldukca ilgi ve dikkat cekmeyen 20 li yaslarda bir kizim.Yanliz takilan kimseyi kafasina takmayan ve askla alakasi olmayan biriyimdir.Gece cokunce e-postalarima bakar ve gorevimi yaparim.Karsimdaki zorluklar ne olursa olsun isimi halleder ve para kazanirim.Arkadaslik,dostlu,ask?sevgi,ve beni onemseyen insanlar bunlar gelip gecici yanlizlik mi umrumda degil ben boyle iyim.....

karalama defteri. amacı güzel anıları kalıcı kılmak. acıdır ki hepsi güzel olmadı.

İsmim Aria Stevens. 17 yaşındayım ve biraz sıkıcı bir okul hayatım var. Ancak eminim ki bu bizim arkadaş gurubuzun(evet, özellikle bizim) hareketli ve olaylı olmasından çok daha iyidir. Çünkü bilirsiniz, işler biraz karışık. Aslında bu kadar karışık olduğunun farkında olan bir tek benim sanırım. Arkadaş grubum derken kimlerden mi bahsediyorum? Hadi hikaye başlasın o halde. Yazar notu: Merhaba arkadaşlar. Her ne kadar uzun zamandır Wattpad okuyucusu olsam da ilk kez burada bir hikayemi yayınlıyorum. İlgilenenlerden destek bekliyorum. Okuyup okumadığınızı anlayabilmem için lütfen hikayeyi oylayın veya çeşitli yerlerde yorumlarınızı yazın ki ben de düşüncelerinizi anlayayım. Benim için önemli :) Hikayeye gelirsek, çocukluktan beri arkadaş olan dört kişinin yaşamını, büyüme çağlarını, aralarındaki ilişkiyi okuyacaksınız. Liseden başlayıp üniversiteye uzanan yaşamları yani... Tabii siz de okursanız buradaki ömrü uzar:) İlk bölümlerde üç kişi tarafından anlatılsa da sonradan bu ikiye düşecek. Umarım siz de benim kadar çok seversiniz bu hikayeyi:)!

Yeniden aynı hisler yeniden yeniden...

Toz pembeden kilometrelerce uzakta olan bu hayatları, daha ne kadar kararabilir ki? Umut ışıkları sönmüş bir mumdan farksızken, daha ne kadar yok olabilir ki? Peki ya, mutluluk denen o şeye inanılmazken nasıl bunun peşinden koşulabilir ki? Bilinmezliklere dolu geçmişleri ve gelecekleri daha da yerle bir olacak. Onlar için bu oyunda umut yok, acı var. Gerçeklerin içinde boğulup yalanlarla teselli olacaklar. Doğanın döngüsü yüzyıllardır böyleydi zaten "Güçlü Olan Hayatta Kalır.". Peki bizim oyunumuzda kim hayatta kalacak? Birbirlerinden başka güvenecekleri kimse kalmazken nasıl bu döngüye son verilecek? Farklı yaşamlardan birbirlerine uzattıkları ufak umut ışığı belki de onlar için mutluluğa giden bir bilet olacak kim bilir..

AŞKI İÇİN AİLESİNDEN VAZGEÇEN KUMSAL , DIŞARIDAN DUYGUSUZ GÖRÜLSEDE ROMANTİK AYNI ZAMANDA DÜŞÜNCELİ ÇOCUK BİRBİRLERİNE AŞIKLAR YADA İKİSİNDEN BİRİ ROL MÜ YAPIYOR BAKALIM NASIL BİR HAYATLARI VAR *-* " SAÇMA KÖTÜ ÇOCUK HİKAYELERİNDEN DEĞİLDİR"