Herkesin iç dünyasında anlatamadığı saklı cenneti ve cehennemi vardır. Kimisi aşkı yaşar, kimisi sadece yazar. Acı, hüzün, gözyaşı; birkaç kelimeyle sabitlenir, kelimelerin sahibiyle bütünleşir. Duygularınıza tercüman olacak bir yüreğin nağmelerini dinleme sırası artık sizde. Yüreğimi kanata kanata kelimelerin sahibi olan SEN, mürekkebin vurgun tonlarında saklı kalacaksın.🌼🌼🌼 🌟🌟🌟 Kapak Tasarım: Burcu Özcan🌸🌸🌸 Dipnot: Şiirsel deneme ve mısraların olduğu bir kitaptır. Yazım tarzım farklıdır ve kendime özgüdür. "Şiir değil mi?" diye çok soru alıyorum. Devam ettiğinizde kitaba mısraların da olduğunu göreceksiniz. Sevgiler★★★💗💗 ****** YASAL UYARI! HİKAYEM NOTER TARAFINDAN KANUNEN ADIMA TASDİKLİ VE ONAYLIDIR. OLASI BİR EMEK HIRSIZLIĞI KARŞISINDA GEREKLİ TÜM KANUNİ İŞLEMLERE BAŞVURACAĞIMI KESİNLİKLE BİLDİRİRİM. KİTABIMIN İSMİ TARAFIMA ÖZGÜDÜR. BU İSİMDE KİTAP WATTPAD'DE YOKTUR. OLMASINA DA MÜSAADE EDİLMEYECEKTİR. TÜM TELIF HAKLARI SAKLIDIR. ****** 13.10.2017 Şiir içinde #60 14.10.2017 Şiir içinde #52 04.11.2017 Şiir içinde #44 05.11.2017 Şiir içinde #38 05.12.2017 Şiir içinde #17 18.03.2018 Şiir içinde #25 22.03.2018 Şiir içinde #23 02.04.2018 Şiir içinde #18 05.04.2018 Şiir içinde #17

Köhne bir sahaf. Gizemli bir dükkan sahibi. Katran karası bir kitap. Ve içindeki benzersiz cümle. "İçindeki karanlığı keşfetmeye hazır mısın Hayal Sağlam?" Her şey bir kitap ile başlamıştı. İnsanlığın tek kurtuluş yolu olan kitap ile. Gizemli bir ütopya. Bambaşka bir yönetim biçimi. Benzersiz konsey üyeleri. Katı kurallar. Hayal ve Hayalet'in silik ama bir o kadar da fantastik dünyasına hazır mısınız? Haydi okumaya başlayın! Başlangıç tarihi: 9 Haziran 2017

Yaşadığı korkunç aile trajedisi yüzünden harap olan Antony Case, başkalarının da bu acıyı yaşamaması için dedektiflik yapmaktadır. New York'ta polisin farkına varamadığı kirli işlerin peşine düşen Çoklu Kişilik Bozukluğu hastası olan Case'in maceraları ve sırları bu kitapta! Fotoğraflar, mektuplar, işaretler gibi kanıtların fotoğrafları ile bakalım siz de olaya dahil olabilecek misiniz? 26.06.17 - Gizem/Gerilim #20

Beden ve zihin uykuya daldıktan sonra karanlık sokaklarda neler olduğunu çoğu insan bilmez. İnsanlar soğuk evlerinin kapıları kapandığında kendilerini güvende sanarlar fakat onları güvende tutan hiçbir zaman evlerinin kapıları olmamıştır. Sisle karışık yağmurun eksik olmadığı Londra sokaklarında gecenin çocuklarının oynamayı çok iyi bildiği söylenir. Eğer sizde bu oyunları keşfetmek istiyorsanız okumaya devam edin ve geceye ayak basın. ******* Bu hikaye şiddet ve korku içermektedir. Rahatsız olacaklara şimdiden duyurulur.

⭐ WATTYS 2017 BÜYÜK BULUŞLAR KAZANANI ⭐ "Dünyanın en hızlı adam olan çocuklarıyız biz yetimhane çocukları, en hızlı ADAM olanı." Acıyı keşfeden küçük çocukların hikayesi... Mahar, 1980 li yıllarda sert kuralları olan, çocukları şiddet ile terbiye etmeyi güden bir geri kafalı müdürün yönetimindeki yetimhanede büyüyen üç çocuğun hüzün ve bir o kadar da macera dolu hikayesini anlatıyor. Mahar, yetimhane beraber büyüdüğü Ali ve Merve ile 8 yaşındayken kaçmaya karar verip her şeyin çok iyi olacağını düşünürler. Peki her şey iyi mi olacaktı? Her sokakta ayrı bir yüze bürünen İstanbul sokakları yetimhaneden daha mı güvenli? Değildi, özellikle sekiz yaşında isen hiç de güvenli değildi. KİTAPTAN KESİT.. "Sekiz yaşından beri söylediğim bir söz vardı; dünyanın en hızlı ADAM olan çocuklarıyız diye. Ama gelin bi' sorun bana. Bir sorun bana; hızlıca adam mı olmak istiyordum yoksa çocukluğumu yaşaya yaşaya mı adam olmak istiyordum.... Gelin bir sorun bana..." ... Yirmi beş yaşına gelmiş, balkonumda çayımı yudumlarken dışarıda gülüp koşturan, oyun oynayan çocukları gördüm. Yirmi beş yaşında filan dinlemedim, attım kendimi sokağa. "Ben de sizinle oynayabilir miyim?" dedim çocuklara gülerek. Önce birbirlerine bir süre baktılar ve sonra: "Tamam abi oyna." dediler. "Ama son geldiğin için ortaya geçersin." Ortaya geçmiş öylece duruyordum. Çocuk elindeki topu bana atıp bacağımdan vurunca güldü. Kaçmamış, hatta topu tutmaya çalışmıştım. "Hahaha! Ya abi kaçsana toptan. Neden kaçmıyorsun?" diye güldüler. Oynadığımız oyunun adı 'ortada sıçan' dı. Ve ben Mahar; yirmi beş yaşında ortada sıçan nasıl oynanır, onu öğreniyordum... ~Telif hakkı saklıdır.

Gizem/Polisiye. Bir toprak, ölürken izlediği onca bedenin vermiş olduğu vicdan azabıyla kan kokar mıydı? Kusurlu bir izin vermiş olduğu kurtarış biçimi, kaç kişiyi haklı çıkarabilir? Kaç kişi ağlar sana, kaç katil gözlerinin içine bakarak öldürür seni? Aynaya bak ve gör. Kapak:Faruk Telli, FaruktheHunter #28072017 Gizem/Gerilim içinde #75 Kurgu tamamen şahsıma aittir. İzinsiz çalınması, kopyalanması veyahut benzetilmesi halinde yasal işleme başvurulacaktır.

Tonlarca kitap okudum, içimdekini bir cümleye dökmek için. Şimdi ise bir sürü küçük kitabım oldu. (* olan sözler abilerimizdendir abilerimiz kitaplarıyla yaşayanlardır. Turgutlat bize uyar, necipler fazıl olur, hikmetler nazımdır bi kitapta.)

Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.

Yetimhanenin hırçın kızı bir anda bir evin minik kızına dönüşürse ne olur? Ben de bilmiyorum! Bizim kızımız asla tatlı ve şirin bir kız olmadı ve olamaz. Onun kanlarında vahşi arzular dolaşırken bu imkansız zaten. Sorunlu bir yetimin saçma hikayesini dinlemeye ne dersiniz? Eğer cevabınız evet ise sizi önden içeriye alalım.

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne