Siyah Jeliboncu...Birçok kişi karanlığın içinde neler olduğunu göremez. Kimisi korkunç şeyler hayal ederken kimisi bir boşlukta olduğunu düşünür. Ancak Siyahlık ne bir boşluk ne de korkutucu birşeydir. Siyahın içinde olan tek şey...Jelibondur... Yumuşacık,taptatlı bir jelibondur. Size siyahın içinde korkutucu birşey veya boşluk olmadığını söyledim. Ama Siyah Jeliboncu nun içinde herşey var... Unutma...Burada herşeyden bahsediyoruz...Sende herşeyin içinde olmak ister misin? Gerçekten olan bir herşeyin.. İnci yeni taşındığı sitenin evinde hiç de huzurlu değildir. Site güzel bir yerdir.Ama İnci nin karanlığı sitede onun için bir etki yaratmaz.Yan komşusu Can ise bu kızın nasıl biri olduğunda habersizdir. Kapının önünde elimdeki kurabiye tabağıyla bekliyordum. Kapının önünden birden sesler duydum.Bir kız konuşuyordu: " Kahrolası insanlardan banane anne?!Umrumda değiller ve hala görüşmeye zorlanıyorum!!!" Birden kapı açıldı. Sert bakışlı, bana ezilmiş gibi bakan bir kız belirdi. Çok güzeldi. Ama benim Adriana Lima mı geçemezdi kimse. "Buyrun ne vardı?" dedi sitemle dolu sesiyle. Tabağı uzattım," Apartmana ve siteye hoşgeldiniz, annem kurabiye yaptı," dedim uzatarak. Alırken konuştu, " Lanet olası siteniz ve lanet olası insanlarımız umrumda dahi değil. Kurabiyeler içinde...Ne diyorsunuz?Teşekkür,mersi,şükran, thank you." Vote ve yorumlar benim için oldukça değerlidir.Haberinjz olsun.

Hiç birşeyi umursamayan bir genç ve en ufak şeylerle bile mutlu olabilen bir kızın hikayesi... Günün birinde, hikayenin sonunda şeytan meleğe aşık olur fakat her son yeni bir başlangıçtır... Bu hikayeyi arkadaşım Ece Okçabollu ile birlikte yazıyorum.İyi okumalar :))

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.