*Düzenlemede olduğu için çelişkiler olabilir.* "Bu bizi anlatıyor aslında.Sen gökyüzüsün.Ben de üzerinde dolaşan yağmur bulutları.Gri bulutlar.Seni kirleten lekeler.O güzel maviliğini insanlardan mahrum etmeni sağlayan lekeler.Nasıl bu siyah lekeler atın üzerinden çıkmayacaksa ya da bundan sonra gri bulutlar yine gökyüzünün güzelliğini örtecekse bende seni siyaha boyayacağım.Yapmak zorundayım.Şu an beyazlığınla benim siyahlığımın üstünde adeta hedef alanısın ama eğer seni siyahlığımın içine gömersem kimse seni göremeyecek."

The Vampire Diaries'ın Klaroline çiftinin replikleri için doğru yerdesiniz.

"Gel benimle." Dedi elini uzatarak. "Seni bir yere götüreceğim." "Nereye?" Diye sordum beni heyecanlandıran gözlerine bakarak. "Çok seveceğin bir yere." Dediğinde güldüm ve elini tuttum. Bir süre yürüdükten sonra önümüze kocaman bir kapı çıktı. "Burası neresi böyle?" Diye sordum şaşkınlıkla. Kocaman bir kutuya benziyordu. "Hadi, gel." Dedi ve kapıyı açıp içeriye girdi. Güldüm ve ben de içeriye girdim. Şaşkınlık içinde etrafa bakmaya başladım. O kadar güzeldi ki... Çimenlerin arasında rengarenk çiçekler vardı. Tam karşıda bir masa vardı. "İnanmıyorum." Diye mırıldandım Toprak'a dönerek. "Hayal gibi..." "Benim hayalim neresi biliyor musun?" Diye sordu ellerimi tutup. "Neresi?" Diyerek fısıldadım. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki, heyacandan konuşamıyordum. "Burası." Dedi kalbimi işaret ederek. "Bana ait olan kalbin, kokun, ellerin, gülüşün, saçların, hayat bulduğum o gözlerin... Kalbinle anladım ben sevgiyi. Ellerinle tutundum hayata. Gülüşünle güldüm. Duru, her anımı, nefesimi sonsuza dek seninle paylaşmama izin verir misin?"

3-4 yıl önce Lise yıllarımda kişi isimlerini değiştirerek yazmaya başladığım yazılarımı, sakladığım çekmeceden çıkarma zamanı geldi. Benimle birlikte o yıllara dönmeye ne dersiniz?

HERKES BAKSIN BİR :)

Onlar tatildeyken çocukluk aşklarını buldular... Genç kız çocukluk aşkını hatırlayacak mı? Yoksa çocukluk aşkını hatırlamayıp ikinci kez genç erkeğe aşık mı olacak? Onların ki çocukluk aşkı. Bakalım bu tatil onların hayatını nasıl etkileyecek?

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

(Kitap düzenleneceği için bölümler kaldırıldı) Ankara her zaman gözümde hayallerimin şehriydi, şimdiyse ona pekte iyi gözlerle bakmıyordum doğrusu. Antalya'da hayatım çok daha sadeydi. Yalnızdım öncelikle, annem bile fark etmezdi bazen evin içinde beni. Hayaletten farkım yoktu. Ve hayatımdaki tek sorun en sevdiğim kitap serisinin bitmiş olmasıydı. Ankara'ysa benim için dönüm noktası olmuştu. Aslında '' İlk '' lerimin şehri de denebilir. İlk dostlarım, ilk aşkım, ilk öpücüğüm, ilk partim, ilk içkim, ilk düşmanım, hatta son olmasını umduğum ilk kaçırılmam. Antalya'daki halime bakıyorumda o zamanlar tüm bunlar başıma gelmiş olsa yerle bir olmuştum, yıkılmıştım şimdiye. Oysa şuan her darbeye rağmen ayaktaydım. Güçlenmiştim belki, büyümüştüm. O benim '' İlk'' lerimin baş rolüydü. Ona dair her şey hafızama kazınmıştı. Keşke kötü olanları silebilseydim. diye mırıldandı içimden bir ses. Ona hak verdim. En mutlu anlarım onunlaydı belki ama en mutsuz anlarımda onun yüzündendi. Sanki beni bir yandan öldürüyor bir yandan hayatta tutuyordu O. Bildiğim tek şeyse o olmadığında tamamen öleceğimdi.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------