ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ Η ζωή μου ανήκει σε όλους-εκτός από εμένα. Κάμερες, πρωτοσέλιδα, πολιτικά παιχνίδια στα οποία πρωταγνωνιστώ από παιδί... Όλα γύρω μου με πνίγουν. Όταν εκείνος εμφανίζεται, όλα αλλάζουν. Ο Άρης Οικονόμου δεν είναι απλώς ο σωματοφύλακάς μου. Είναι απειλή και καταφύγιο μαζί. Είναι πολύ μεγαλύτερός μου και κάθε λέξη που βγαίνει από τα χείλη του με κάνει να αναριγήσω. Είναι, επίσης, ο τελευταίος άνθρωπος που θα έπρεπε να με κάνει να νιώθω ζωντανή. ΑΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Έχω ζήσει αρκετά μέσα στο σκοτάδι ώστε να ξέρω πως ο έρωτας είναι απλώς μία αδυναμία. Έχω μάθει να σκοτώνω όταν μου το ζητάνε, να υπακούω, και να μη νιώθω. Η αποστολή μου είναι απλή: να προστατεύσω την κόρη του πρωθυπουργού, τίποτα περισσότερο. Η δουλειά μου είναι να την κρατήσω ζωντανή, όχι να την φαντάζομαι να λιώνει στα χέρια μου. Μα η Αφροδίτη δεν είναι απλώς κάποια πλούσια, κακομαθημένη κληρονόμος. Είναι η μόνη που μπορεί να με κάνει να χάσω τον έλεγχο. Είναι φωτιά που σιγοκαίει και απειλεί να κάψει όποιον την πλησιάσει. Κι εγώ είμαι ο μόνος ανόητος που στέκεται πολύ κοντά.

Agony fell short; she was shattered. Charlotte, a werewolf, endured relentless abuse, leaving her utterly fractured. Austin, her supposed mate, subjected her to constant mistreatment and even infidelity. In a daring escape, she fled, only to encounter a potential true mate. Could he mend her soul, or would he further splinter it? Leon vowed to spare Charlotte the pain, yet his actions betrayed his words. Skillful with his tongue, his deeds spoke differently. Would she depart or remain? A tale of transformation, love, and self-discovery unfolds. © la_via_en_rosee 2020 𝗵𝗶𝗴𝗵𝗲𝘀𝘁 𝗿𝗮𝗻𝗸𝗶𝗻𝗴𝘀: #1 in werewolffanfiction #2 in werewolf #1 in moongoddess #1 in alphafemale #10 in broken

He walks closer to me, pushing me back against his desk. "I'm going to throw you down and fuck you until you scream my fucking name." His fingers slip under my dress and the heat between my legs grows, causing me to cross my legs. He pushes his knee in between my legs, separating them apart. "I'll fuck you so hard that you won't be able to walk away from me again." His soft pink lips, curling into his signature smirk. - - - - - - ♡ - - - - - - 𝐀𝐭𝐡𝐞𝐧𝐚 𝐋𝐮𝐜𝐢𝐚𝐧𝐚 𝐁𝐢𝐚𝐧𝐜𝐡𝐢, the daughter of a notorious assassin and a prodigy. She is ruthless and kills without hesitation nor emotion, making her deadly. With stunning green eyes, a sculpted body and a magnificent mind she gets anything and everything she wants. 𝐋𝐨𝐫𝐞𝐧𝐳𝐨 𝐕𝐢𝐧𝐜𝐞𝐥𝐥𝐢, the leader of the most powerful and feared Italian Mafia. No one dares to question the man running the biggest mafia in the world. A man that has been raised with power, wealth and fame. With his alluring features, killer charms and a malevolent mind, he is the one to be or beat. When Lorenzo's mafia gets threatened by an upcoming- a nobady American Mafia, Lorenzo struggles to uphold his criminal empire without it crumbling to the ground. After struggling, he finally decides to ask one of his biggest enemies for help, but it's not such an easy feat because his enemy is a bigger asshole than him.

As he slammed me into the wall by my neck I try to kick him to resist but he instantly reflects grabbing my leg in a tight grip causing me to wince. " Kiara, darling, didn't I tell you were going to be on your knees for me today?" He says still holding my neck, his lips a inch away from mine. " You're delusional! I have men on their knees for me! I'll be damned if you think you're an exception!" I yell bringing our lips even closer. He tilts his head and reaches in my joggers and puts his hand on my clit over my underwear. "So why are you so soaked?" Lorenzo and Kiara are both dominants in the bdsm community. Which means their not compatible for each other. Or so we thought. When Kiara sees Lorenzo in the bdsm club she feels a weird attraction to him. But Lorenzo clearly isn't a submissive? When Lorenzo sees Kiara it's clear that she is a dominant. But when he sees the way she looks at him when they see each other for the first time it's an obvious look of submission. But Kiara isn't a submissive?

𝐀𝐮𝐫𝐨𝐫𝐚 𝐢𝐬 𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐠𝐞𝐥 𝐢𝐧𝐬𝐢𝐝𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐭𝐞𝐦𝐩𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐛𝐨𝐝𝐲 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐝𝐞𝐯𝐢𝐥 𝐚𝐧𝐝 𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭𝐞𝐝 𝐭𝐨 𝐦𝐚𝐤𝐞 𝐡𝐞𝐫 𝐬𝐢𝐧. 𝐊𝐞𝐞𝐩𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐲 𝐞𝐲𝐞𝐬 𝐨𝐟𝐟 𝐨𝐟 𝐡𝐞𝐫 𝐰𝐨𝐮𝐥𝐝 𝐛𝐞 𝐚 𝐭𝐨𝐫𝐭𝐮𝐫𝐞 𝐰𝐨𝐫𝐬𝐞 𝐭𝐡𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐥𝐥. Just when Aurora is finally taking control of her own life, everything seems to be falling into chaos. She leaves behind all that she's ever known to take a chance at life in an entirely new place. But America is nothing like England, and its inhabitants even more so. Trusting her brother to help her adapt, Aurora accepts his offer to stay with him and some of his teammates. Seven of them to be exact. She quickly comes to realize that her comfort-zone doesn't exist here, and everything is big, scary, and intimidating. Just like her brother's best friend. Maddox is Aurora's polar opposite, which explains the magnetic pull that he seems to feel for her. He knows that he's bad for her, that the bad in his life will only taint her purity, like a drop of ink in water. Maddox doesn't know what to think about the new girl, but he does know that he thinks about her way too much. He knows that he can't sit by while she struggles, and life in Greenville is sink or swim. Aurora's been thrown into the deep-end without a life preserver and the only thing keeping her from drowning is a tattooed hand reaching out to help her.

𝐈'𝐦 𝐬𝐨 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐢𝐭 𝐬𝐜𝐚𝐫𝐞𝐬 𝐦𝐞. 𝐓𝐡𝐞 𝐢𝐝𝐞𝐚 𝐨𝐟 𝐛𝐞𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐢𝐭𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐢𝐬 𝐚𝐥𝐥 𝐈'𝐦 𝐚𝐟𝐫𝐚𝐢𝐝 𝐨𝐟. When her roommate is offered a once-in-a-lifetime opportunity, Faye is forced to find a new roommate at the last minute. Who could be better suited for the position than her best friend Reece? The two of them have been inseparable since they first met, moving in together isn't such a big deal. But both of them have a secret that they're keeping, and the close quarters make it harder to keep those secrets hidden inside. Faye's done something she wasn't supposed to, and now she's afraid that she's waited too long to be forgiven. Reece is in love with someone who doesn't love him back. And she now lives down the hall.

"Αναθεματισμενη γυναίκα" ψιθύρισε ξέπνοος πέφτοντας στα γόνατα μπροστά της. Μερος πρώτο "-Τι σου αρεσει δηλαδη σε μια κοπελα?" Σταματησε να κινείται και σταθηκε μπροστα της. Σκεφτηκε λιγο την απαντηση του. Υστερα χαμογελασε πονηρα "-Να εχει μυαλο,για να της το γαμαω" Μερος δεύτερο Και τότε το κάρμα είπε: "Θα ερωτευτείς κάποιον, αυτός όμως δε θα σε αγαπήσει πραγματικά, γιατί δεν ήθελες να αγαπήσεις εκείνον που ήταν ερωτευμένος μαζί σου." Μέρος τρίτο "Παρατα επιτέλους ! Δεν ωφελεί πουθενά όλο αυτό!Απλως κανε κατι αλλο " "Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.Ειμαι ο Jason Hunter ,ο βασιλιας της μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη malyshka" Don't copy ola-kai-tipota © 2017-2020 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.