Birkaç flaş sesiyle başladı her şey. Tatlı bir sapıklık, ne kadar ileri gidebilir? Ya da geçmişi ne kadar derindir? Kahkahaların ardına saklanan endişeyi fark ediyor musunuz? Fotoğrafçı kim? Bu hikayede fazla soru işareti var. Ama her soru işareti ile biten cümlelerin cevapları da saklı. Bulmak size düşer, şayet bulamaz iseniz; öğrenmek de imkansız değil. Özgü var. Buğra var. Ateş var. Eren var. Özgü'nün soğuk espriye dayanma gücü var. Buğra'nın nefesi bile soğuk, çünkü berbat esprileri var. Ateş yapısal anlamda soğuk, sanırım kansızlık var. Eren hem uzak, hem yakın. Sıcak soğuk oynuyorsak, bu çocuk ılık. 20 bölümlük bu hikayenin içerisinde bulunan kötü şakalar ve sizi çıldırtacak büyük gizem için şimdiden özür, aynı zamanda size sabır diliyorum. Hikayeyi okurken attığınız kahkahalar da hediyem olsun. Caiz tabir ile: müessesemizin ikramıdır.

Ölüm! O nasıl bir boşluktu öyle? Ölümle yüz yüze gelmişti Stef. Şimdi iki seçenek vardı. Ya candı ya da canandı. Verdiği karar, canını seçerken cananını da kazandırdı. Ah... Kim derdi ki... Karanlıktaydı. Zifiri karanlık bir boşluktaydı. Ardından bir kuş kanat çırptı. Gülümsedi Stef, işte ışık oradaydı. Rabbini hissetmiş bir kalp, karanlıkta yanan bir ışığa tekabül eder. 🌷