SİYAHIN VAROLUŞU

Issız bir parkta sallanırken insan gökyüzüne dokunacağını düşünür. Bazen sonsuz mavinin derinliklerinde kaybolup gideceğini hayal eder. Hızlanır giderek sallanışlar. Düşündükçe hızlanır... Hızlandıkça düşünür... Sonra birden kopar iplerin. Tüm düşler suratına yapışır insanın. Mavi siyah olur ansızın. Mutluluk hüzün...