Küçük yaşta annesini kaybeden Masal, şımarık ve sevgiden yoksun olarak büyür. Gösteriş ve ışıltıdan ibaret olan hayatı toz pembe iken, bir gecede tüm ışıltılar söner, ruhunu saran renkler siyaha döner. Sıradan bir mahallede kendini bulduğunda yaşantısına zıt olan koşullar onu zorlarken, o geceden sonra kaybolan babası ile kimsesiz kalacak. Herşeyin daha kötü olacağını düşünen Masal, o sıradan mahallede geçmişin kapılarını aralarken hiç tatmadığı duyguları yaşayacak... #dram "2" :11.07.2020

kısa hikaye | Son gece, O son gece, her şeyin sonu, Her şeyin başlangıcı O gece ölüm O gece doğum, Ah o gece, o gece, Beklenmeyen gece. roselyvia | 2019

Bir gün, Seversem seni Vazgeçme benden Çünkü muhtemeldir ki, Seni bulduğum zaman Gitmiş olacaksın kalbimden.

Bir avuç kimsesiz çocuğu, bir mahalle saklamıştı her türlü tehlikeden. Yıllar önce dostunu kaybeden Kurtaran, nihayet mahallesine dönmüştür. Ancak hiçbir şey giderken bıraktığı gibi değildir. Özellikle de sevdaya olan inancı ve yüreği... Geride bıraktığı dostlarından bir aile kurmaya ve hayata yeniden tutunmaya çalışırken, kaçtığı bu mahallede aslında hayatını değiştirecek kadınla tanışır. Birbirlerine düşman olan ama birbirini deli gibi seven iki insan... Kocaman bir dost ailesi... Küçücük bir mahalle... Kaynayan dedikodu kazanları... Yoksulluğun kıyısında yeşeren hayatlar... Bizden, içimizden bir hikâye...

Kelebek ömürlü bir genç kadın, asırlarca sevse doyamayacağı bir adama tutuldu.

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

"Tıpkı bir gelincik gibisin."dedi sigarasında aldığı nefesi dışarı üflerken.Kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalkmıştı. "En ufak bir rüzgarda bile kolayca dağılabiliyorsun.Ama rüzgârı da seviyorsun."dedi beni şaşırtarak. "Ne saçmalıyorsun sen."Yine beni cevapsız bırakmıştı.Elindeki sigrasını içmeye devam ediyordu... Kırılgan olmasına rağmen zorluklara katlanan bir kız ve o zorlukların ta kendisi bir adam.Saf bir nefretin aşka dönüşmesi mi yoksa saf bir aşkın nefrete dönüşmesi mi? ~5 Ekim 2015~

okumalısın