DÜZENLENDİ. Güneşin öptüğü Kardelen, kusurlu bulduğu kusursuz güzelliğinin farkında olmayan, özgürlüğüne düşkün bir bey kızıydı. Kızıl saçları ve çilli yüzüyle ovasında ki tüm kadınlardan farklı, açık mavi gözleriyle ise bu zamana kadar görülmemiş, büyülü bir güzelliğe sahipti. Ancak onun bu görülmemiş güzelliğini kötüye yoran, onun lanetli olduğunu düşünen zihniyetler kızına düşkün babanın bir önlem almasına sebep oldu. Kızının güzelliğinden haberdar olan baba, genç kız büyüyüp serpilmeye başladığı an, saçlarını sarıklarla, yüzünü ise peçelerle saklamaya başlamıştı. Bu önlem genç kızın hayatını tamamen değiştirecek, onu efsanevi bir varlığa dönüşmüş Kara'nın pençelerine atacaktı. Hiç kimseye boyun eğmeyen, güneşin öptüğü bir Çerkes kızı... Ve onu pençelerine alan, adı gibi karanlık; ömrü boyunca annesinden başka kadınla konuşmamış, ürkütücü denecek kadar iri bir Osmanlı askeri. Onları bekleyen uzun bir yol... Kardelen, Kara'nın karanlığından heyecan duyarken, Kara kendine karşı gelebilecek kadar cesaretli bu tuhaf kızın gizeminde kaybolacak, onun çirkin yüzünü saklamak için taktığını düşündüğü peçeyi düşürecekti. Ama bilmediği bir şey vardı. O peçe düştüğü an kendisi de genç kızın ufak ama güçlü pençesine düşecekti.

Seninle başladı her şey sevgilim. Şimdi bu satırları yakacak, yırtacak ya da suda boğacağım. Benimle beraber gömüleceksin, kimseler sana duyduğum karşılıksız aşkın sancısını duymayacak. Ama en çok da sen, sen sağır ve kör sevgilim, sessiz çığlıklarımı işitmeyecek, ömrünün sonuna kadar seni benden çok sevemeyecek o kadının yanında yaşlanacaksın.

... -Buna mı ulan ? Mahallenin en zengini sana talip olmuşken sen bu taksici parçasına mı kaçtın?' Nilüfer gözlerinden akan inci taneleri ile sıkmıştı parmaklarını. Açık mavi gözleri bir babasında , bir de babasının hemen ardına sıralanmış iri kıyım ağabeylerinde dolanıyordu. Yanlarında bir de o damat dedikleri pısırık herif vardı ki , değil onunla evlenmek, yolda görse karşı kaldırıma geçerdi ! Boğazından sert bir yutkunma geçerken babasının dediği ile gözlerini kaldırıp ona şaşkınlıkla bakan taksiciye çevirdi bakışlarını. Sol yanına doğan güven hissi onu yanıltmayacaktı. Hem o sümsük herife yar olacağına hiç tanımadığı bu taksici parçasına karılık etmeye razıydı! Elini kaldırıp Kenan'ın direksiyon sallamaktan nasır tutan büyük avucuna sardı narin parmaklarını. Ve genç adam şaşkınlıkla susup kalırken titreyen bir sesle cevap verdi. -Ona kaçtım. Taksiciye kaçtım ben baba !'

"KELEBEK & ASLAN KRAL" Kurumaya yüz tutmuş bir çöldü genç kızın kalbi... İçinin katran karasını yansıtmazdı gözleri. Sayılı günlerinin intikamını alırcasına yaşarken hayatını, Yaşam kokan bir el dokundu kalbine. Genç kız yaşadığını sanırdı o güne kadar, Asıl yaşamak neydi şimdi öğrenecekti. ... Kendi kalbinin haricinde tüm kalpleri tamir eden bir hekimdi Enes. Açık yaraları vardı genç adamın. Aşıladığı umut hiç çalmazdı kapısını. İmtihanları kadar tevekkülü vardı genç adamın. Onun hayatında aşka, umuda, eğlenceye yer yoktu. Kendi yüzünden sökülüp alınan tüm kahkahaları ekiyordu hastalarının yaralı kalplerine. O gelene kadar da bunu yapmaya devam ediyordu. ... "Sana verdiğim şu adrese gidersen eğer, hastalığın için kesin bir çözüm bulursun." Genç kız kirpiklerini kırpıştırdı ve heyecanla elini kağıda attı. Kağıtta koca harflerle yazan, "Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları." yazını gördüğü an yüzünü ekşitti. "Komik olduğunu mu sanıyorsun?"diye söylendi. Genç adam yine ona bakmadan ve bacağında ki yarayı dikkatle dikerken sıkıntıyla iç çekti. "Hayır, sabırlı olduğumu düşünüyorum."

Yüsra, ömründe ilk kez ağabeyinden gizli bir yola gitti. Üstelik, oldukça riskli bir yola... Görev icabı sınırda bulunan askerlere yardım eli olmak için yazdığı dilekçe kabul edildi. Yüsra, ilk görev yeri olarak sınıra komşu bir köyde, askerlerin daimi Hekimi olmak için göreve başladı. Tozpembe iyilik hayalleri buraya kadardı. Vahşeti, sefaleti ve savaşın en derin yaralarını ilk elden tecrübe etti. Ayrıca kader onun önüne burada, seneler önce ağabeyi tarafından reddedilen adamı da çıkardı. Şimdi genç bir çocuk değildi. Yüsra'ya hiç ama hiç aşık değildi. Affedici değildi. O merhamet dolu çocuk gitmiş, yerine savaş yaralarıyla dolu, ondan ve tüm insanlıktan nefret eden Assubay Tugay kalmıştı. Ayrıca, Yüsra'yı yakınında istemiyordu. Onu bu görevden men etmek için tüm silahlarını kuşanıyordu...

"Ey benim ellerim. Çamura mı bulandınız siz? Yıkanın, paklanın ve arının... Ey benim gözlerim... Harama mı kaydınız siz? Kapanın ve bir daha açılmayın... Ey benim kararmış kalbim! Sevginin asıl anlamını kayıp mı ettin? Sökül göğsümden. Düş avuçlarıma ve kana. Kana ki dökülsün içinde hangi şeytan varsa. Kana ki aklanayım bu sabah ezanında. Ey benim sesim... Kesil sen. Konuşma. Dökülme yok yere. Yalnızca tövbeler çıksın senden. Yalnızca Var Eden'i zikredesin... Ey benim nefsim... Ben kaybettim, sen kazandın. Doymadın. Doyuramadım seni. Şimdi aç kalasın. Bir dirhem bile doymayasın. Sökülüp çıkasın içinden, bende kalmayasın... Ey benim hayatım! Yok olasın Allah için. Yanıp kavrulasın. Dünyalığını çekesin ki, ahirette tövbelerinle huzur bulasın. Ey benim Allah'ım! Var edesin beni seninle. Sensizsem, yok edesin. Mevlana gibi aşka düşürüp, mecnun gibi susuz koyasın. Yusuf gibi kuyulara atasın da, İbrahim gibi canımdan geçiresin. Ey benim haklıdan güzel olan Hak'kım! Beni bu dünyada yakasın. Yakasın ki, huzuruna yanmış ve tüm günahlarımdan dökülmüş olarak alasın."

Güzel Zühre, derlerdi bana. Bahtın da, yüzün gibi güzel olsun. Onaltı yaşımdı. Sevdiğim gençle düğünümün arifesinde, adımı lekelerken bir adam, hayallerimi de beraberinde götürdü. Bir daha asla eskisi kadar mutlu olamayacaktım. Beni zorla alan adama hayatı zehir edip, yeniden özgürlüğüme kavuştuğumda, bunun çok da uzun sürmeyeceğini anladım. Kuma olarak gittiğim evde, kocama aşık oldum. Artık hem sığıntı, hem aşık, hem de anneydim.

İnsan gördüğüne mi aşık olur, hissettiğine mi? Kader mahkumu olan Musa evvelden beri aşık olduğu Yüsra'dan mektup aldığında, hayata küsmek üzeredir. Aşk satırları tutuşturur ve mektupların arkası kesilmez. Ancak onun hiç ummadığı, köyün veterineri, evde kalmış diye adlandırılan Rana olduğunu bilmiyordur. Yazılan satırlarda Yüsra'yı bulmayı beklerken, hep o kızı buluyor ve delirme noktasına geliyordur. İkizi İsa'nın ise, küçüklüğünden beri ona yapışan Koca Meraklısı beşik kertmesiyle başı derttedir. Önceleri kız başına türlü işler açtığı için birbirlerinden adeta nefret eden ikili, seneler sonra yine bir yanlış anlamayla karşı karşıya kalacak ve birbirlerine mecbur kaldıkları bir hafta geçireceklerdir. İsa, tombul diye dalga geçtiği kızın adeta bir huriye dönüştüğünü görünce, kızı sahiplenmeden, kıskanmadan edemez. İki kardeşin hayatı aynı anda şekillenir. Tıpkı doğdukları anda olduğu gibi... İkisi de asıl kalp ikizlerini bulabilecek midir?

(Yetişkin İçerik) Bey kızı Mahinur, erkek kılığına girer Hazar Yüzbaşı'ndan eğitim alır. Talim yapmak, at binmek, erkekler gibi özgür yaşamak ister ama Hazar'a istemeden aşık olur. Hazar, Padişah'ın emriyle barış evliliği yapacaktır. Mahinur, erkek kılığında peşine takılır ve yolda aynı çadırda uyurlar. Herşeyden bihaber olan Hazar, onun Kara Bey'in kızı Mahinur olduğunu öğrenince, adını temizlemek için onunla evlenir. Aralarındaki öfkeli ateş onları tutkulu gecelere, kavga dolu sabahlara sürükler.

#sipiritüel 3 "Ey gözlerinde ve yüreğinde Hz. Ömer'in öfkesini barındıran adam! Bilirmisinki taşıdığın isim ne mübarektir!" "Ey yüzünde ve kalbinde Hz. Zeyneb'in masumiyetini taşıyan kadın! Adın peygamber kızı adıdır. Bunu bil, ona göre davran!" KÂBE'YE AŞIK, ÎMANLI BİR GENÇ KIZ... KADINLARDAN NEFRET EDEN, KİBİRLİ BİR ADAM... BİRİ EDEBİNDEN SİYAH GİYERDİ, DİĞERİ İÇİNDEKİ ÖFKESİNDEN... ALLAH BİRBİRİNE ZIT BU İKİ GÖNLÜ BİR ARAYA GETİRMİŞTİ. TIPKI ENFAL SURESİNDE OLDUĞU GİBİ... "ONLARIN GÖNÜLLERINI BİR ARAYA GETİRİP BİRLEŞTİREN DE O DUR. ŞÜPHESIZ SEN DÜNYADA NE VARSA HEPSİNİ HARCASAN YİNEDE ONLARIN KALBLERİNİ BİRLEŞTİREMEZDİN FAKAT ALLAH ONLARIN KALPLERINI BİRLEŞTİRDİ. ÇÜNKÜ O MUTLAK GALİP, TAM HÜKÜM SAHİBİDİR..." İSTANBUL'DAN MEKKE'YE UZANAN BİR AŞK HİKÂYESİ... Sipiritüel #3