→İki mafyanın aşkı← Ama kader onlara pek gülmez. Onları ölüm bile ayıramadı. Çünkü ülkü ölünce tuğrada dayanamayıp öldü.. ♥Ülkü ♡ Tuğra ♥ → Mutlu son değil , sonsuz mutluluk ← T ♥ Ü

Bir insan neden başkalarına acı çektirmekten zevk alır ki? Neden bu hoşuna gider? Aşık olduğu adam için neden diğer insanlara acı çektirir? Ya da adam aşık olduğu kadın için neden başkalarına zarar verir? Adam kadının gözyaşına kıyamıyordu, onun bir saç teli için dünyayı yakardı.. Kadın ise adamın gamzesine aşıktı, o gülüşü kaybetmemek için canı pahasına savaşırdı.. Uçurum kenarındaydılar sanki.. "Sevenler bir adım öne çıksın" dediler. Acısı kalbinin en derinlerine işlemiş, yavaş yavaş diğer organlara bulaşan hastalık gibiydi. Ölümcül bir hastalık... Umudunu kaybetmiş, ölümü bekleyen çiçekler gibi bekliyordu sadece.. *** Yazardan: Bir İpek atasözü derki: "Bir yerde mutlu olabilmenin yolu oraya sıçabilmektir." Hadi o zaman yaşamaktan vazgeçme! Hayat felsefen bu söz olsun..❤ Kitabın başlangıç tarihi: 21.12.2017♥♥ Kitap kapağı yapımını üstlenen Okumak__ozgurluktur'e teşekkürler ❤❤

Ben en tepedeyim ve yerime geçmek isteyen çok düşmamın var. Onlar karşı her zaman büyük bir kozum olmuştur ama onlar bir türlü bunu anlamayamıyor. Beni tanımıyorlar ve beni hâlâ erkek sanıyorlar ama bilmedikleri şey herkesin korktuğu ve boyun eğdiği kişi aslında bir kadındı... Benden korkmaları bana karşı saldırmaya çalışmalarını engelliyor ve beni görmemiş olmaları bunu durduruyor. Bütün mafyaların korktuğu kişi bir kadın ve o benim...

GENEL KURGU #1 Asya Özkurt... Henüz yirmi yaşında, hayatın zorluklarıyla erkenden tanışmış bir genç kadın.. Genç kadın ya o gün intihar edecekti, ya da gidecekti... O gitmeyi seçti... Hayatın zorluklarıyla savaşmak istedi, kendine bir şans tanıdı. Masmavi gözleriyle denizi kıskandırabilecek bir güzelliğe sahipti, onu görünce hayran kalmamak elde değildi... Ve genç adam, bir gün onu gördü. Dünyanın en güzel tesadüfüydü bu, görür görmez sert kalbi adeta ısınmıştı... Asya ona karşı direndi, o çok despot bir adamdı. O adam; Yiğit Arslanoğlu... Asya ondan kaçmaya çalışırken ona bu kadar çok âşık olacağını tahmin edemedi... Yiğit'in planlarını bilmiyordu, o sert adamdan çekiniyordu... Ve Yiğit Arslanoğlu, hayatının en tatlı yenilgisini bu küçük kadına vereceğini düşünememişti... Yiğit'in sakladığı o büyük sır, bu aşkı nasıl etkileyecekti? Kendisi bile buna bir cevap bulamıyordu. Kazanan ya aşk olacaktı, ya da ayrılık... --- © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

# 6 - Romantizm Sana diyeceğim şu ki küçüğüm; büyüme! Hayat seni de mahveder.. © Tüm hakları saklıdır .

Öfkesi, merhametini bir kalkan görevi görerek gizliyordu. O öfkenin ta kendisiydi. Ve, bundan daha fazlası..

.

"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.