3. Caddedeki ormanın ön tarafında kalan müstakillerden biriydi.Bundan yıllar yıllar önceydi.Bahçede çığlık ve göz yaşı yerine bir piano sesi vardı.Pianonun okkalı vuruşları,her bir nota aslında hikayenin yeni başladığını gösteriyordu.Bu sesin sahibi minik bir kızın doğum günüydü.Yemyeşil çimenlerde çevre mahallelerden çocuklar koşuşturuyor aileleriyse uzun masaya bir şeyler getirip götürüyordu.Bir an masanın başındaki kadının şefkatli sesiyle çocuklar durdu. -"Haydi pasta zamanı." Herkes gülümseyerek masanın başına toplandı.Kadın yanına gelen minik kızını sandalyeye çıkardı.Büyük pastanın önünde duran kız,pastaya hayranlıkla bakarken kadın memnun olmuştu. -"Önce bir dilek dile ve sonra üfle bebeğim.Ne istersen kabul olacak." -"Ne istersem mi?"dedi minik kız şaşkınlıkla.Pastaya döndü ve var gücüyle üfledi.Herkes alkışlar eşliğinde doğum günü şarkısını söylerken minik kızın annesi de pastayı kesmeye başladı.Herkes pastasını yerken kadın kucağındaki minik kızının kulağına eğildi. -"Ne istemiştin?"Kız kıkırdadı. -"Anormal olmayı kabul edebilmeyi istedim."dedi ve pastayı yemeğe devam etti.Kadınsa bembeyaz kesilmişti.Çünkü asıl hikayenin fragmanını şimdiden görebilmişti.

Her hayat başka bir kitaptır.Onca yıl,ay,gün aslında çok kısadır.İnsan hayatı ne kadar sürer biliyor musunuz? Öyle sayfalarca yazılan,ömrü dolduran bakışlar toplam iki saniye bir şeydir.Çekilen acılar,atılan kahkahalar toplam üç saniyedir.Düştüğümüz anlar,savaştığımız zamanlar toplam dört saniyedir.Ve geriye kalan bir saniyedir ki o da ömür boyu izini taşıdığımız,kitabımızın konusu olan andır.Zira hayat yaş tanımıyor,bir saniyede büyüyor insan. İnsan hayatı ne kadar sürer biliyor musunuz? Tam olarak 10 saniye. 》》》》》》》》 "Hiç bir zaman geçmeyecek ama bir gün üstü kapanacak.Ve insanlar geçtiğine inanırken ben ize alışmış olacağım." "İnsanlık hep güzel olan şeylerde değildir.En belalı katillerin bazıları güzel insanlardır."