"Gitar mı çalıyorsun ?" Yüksek zümreye katılmak için fazla rüküş görünüyordu . Hanım efendinin de gözünden kaçmayacak ki aşağılamak için yer arıyordu . Ayna da adamın yüzünü gördüğü anda fikirleri değişti , küçük bir kaçamağı bile olabilirdi bu akşam için . Adam papyonunu çekiştirirken neden kravat takmadığını kendisine soruyordu . Analog bir adamdı , bir işi bitirmeden başka bir işe odaklanmazdı . Koluna taktığı gitara gözünü çevirdi . Fazla küçük görünüyordu ancak işleviydi önemli olan . İçeride bulunan hazır orkestranın yanında abes kaçacağı için ritmin temeli olan bas gitar ile gelmişti . İşi gereği kamufle ustasıydı . Ancak şuan Asansörde yalnız kaldığı bu kadının fazlasıyla dikkatini çekmişti . Yüzünü unutmayacağınında farkındaydı . Etkilendiğine yüzde yüz emindi . Kafasını çıkış kapısından arkaya çevirdi , bir kaç saniye içinde kadının her uzvunu taramıştı . "Evet , mesafeye göre arp ve viyolonsel de çalıyorum " deyip gülümsedi . Gülümsediğinde gözleri kısılıyordu ve neredeyse yakışıklı denilen suratı sevimli ve oyuncu bir hal alıyordu . "İyi eğlenceler efendim " "Sizi dinleyeceğim mutlaka " Yazılı olmayan nezaket kuralları gereği kapıyı açık tuttu , ardından sessizce cevap verdi . "Beni duyabileceğin kadar yakında olmayacağım "

Yokluğundaki acı tarifi olmayan,bir yere sığmayan,içinde tuttukça fırtınalar koparmaya yetecek güçte. Ne zaman biter bilmiyorum. Bitmediği her dakika her saniye yenik düşüyorum.. Sensizliğin tarifi yok..