Ben;deniz kabuğuydum.Dalgalar kıyıya vurdukça özlüyordum,inat ediyordum. O ise;inatçı bir dalgaydı deniz kabuğu olmadan yapamıyordu,dalgalandıkca uzaklaşıp bir o kadar yakınlaşıyordu. Deniz kabuklarına sahip çıkan dalga,hep yanımda ol.
Yalan-lar;Bu sefer bir kalbe girdi.Orda büyüdü,ağladı,mutlu oldu ve sevmeyi bildi. Affetmek yücelmek ya da alçalmak arasında ilmek ilmek işlerken,kalp sahnede yerini almış kukla olmuştu. Siz de İdil gibi yalan söyleyip,Barış gibi affetmeyi biliyorsanız buyrun.Hep beraber şu sıcacık ateşin başında ısınalım. *01.09.2...