Λουκάς: Να σας πω τη γνώμη μου για τον Λουκά; Είναι απαίσιος, εντελώς απαίσιος!! Τώρα καταλαβαίνω γιατί όλοι τον αποκαλούν Δαίμονα! Μόνο την εμφάνιση έχει τίποτα παραπάνω. Τον μισώ ή μάλλον τον απεχθάνομαι! Μακάρι να μην τον είχα γνωρίσει ποτέ μου! Σωτήρης: Αχ ο Σωτήρης! Είναι ένας Πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο. Τόσο τρυφερός και γλυκός! Είναι ο ήρωάς μου ή μάλλον ο φύλακας άγγελος μου! Ακόμα να καταλάβω πως γίνεται να βρίσκεται πάντα στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή. Μάλλον τη δάγκωσα τη λαμαρίνα... για τα καλά! Μπορείτε να δείτε περισσότερα στην περίληψη! :D Μακάρι να το αγαπήσετε με την ίδια ποσότητα αγάπης που δίνω κι εγώ όταν το γράφω! <3 •Ρομαντικό • Μυστήριο • Υπερφυσικό • Φαντασίας •Θρίλερ \\Don't copy please^^

'Και από εδώ ο γιος μου ο Στέφανος! Εύχομαι να τα πάτε καλά αυτούς τους τρεις μήνες.' γυρίζω το κεφάλι μου με περιέργεια προς τις ξύλινες σκάλες για να δω το αγόρι που τις κατεβαίνει. 'Δεν είναι δυνατόν.."λέω τρομοκρατημένα σχεδόν από μέσα μου για να μην με καταλάβουν.Κάποιο κρύο αστείο πρέπει να είναι. Ναι ένα αστείο. Η Αριάδνη, μαθήτρια της β' λυκείου και κορίτσι με σχεδόν ανύπαρκτη κοινωνική ζωή αναγκάζεται να φιλοξενηθεί προσωρινά από οικογενειακούς γνωστούς εξαιτίας των επαγγελματικών υποχρεώσεων της μητέρας της. Η κατάσταση γίνεται γίνεται ακόμα χειρότερη όταν συνειδητοποιεί πως θα ζει κάτω από την ίδια στέγη μαζί με τον Στέφανο, το κακό αγόρι του σχολείου που αγνοεί την ύπαρξη της. Αυτή και το bad boy σε μια ιδιαίτερη συγκατοίκηση για τρεις ολόκληρους μήνες. Σε εμάς ακούγεται δελεαστικό, για αυτήν όμως είναι εφιάλτης. Λένε ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Ισχύει στην περίπτωση τους; All rights reserved Ⓒ Trust me, you don't want to copy my story ;)

"Μετά από όλα αυτά δηλαδή, νομίζεις ότι θα σε αφήσω έτσι;"λέει και νιώθω τα πράσινα μάτια του να με καρφώνουν. "Ίσως αυτό να είναι το καλύτερο και για τους δύο μας.. Να ξεχάσουμε και οι δύο ο,τι έγινε τους τελευταίους μήνες μεταξύ μας και να συνεχίσουμε τις ζωές μας." Απαντώ όσο πιο πειστικά μπορώ και κοιτάζω το πάτωμα για να αποφύγω την οπτική επαφή μαζί του. Νιώθω το χέρι του να ακουμπάει το σαγόνι μου και με μια κίνηση σήκωσε το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάζω. Οι ματιές μας κλειδωνονται και το πρόσωπο του έχει έρθει σε απόσταση αναπνοής με το δικό μου. "Πίστευα ότι η ζωή μου ήταν ο,τι καλύτερο θα μπορούσα να ζητήσω. Και μετά ήρθες εσύ και τα ανετρεψες όλα. Για αυτό δεν σε αφηνω και στα αρχιδια μου τι πιστεύεις εσύ. Τόσο απλά." Χαμογελάει και με μια κίνηση μηδενισε την απόσταση μεταξύ μας και ένωσε τα χείλη μας. [ #3 in Teen Fiction✔]

1° Ανεξάρτητο βιβλίο της σειράς. 'Τι πας να κανείς;'ρώτησε εκνευρισμένος καθως ήρθε δίπλα μου. 'Να καπνίσω;'είπα το αυτονόητο και πήγα να το βάλω στα χείλη μου.Τελευταία στιγμή ήρθε και το πήρε απο τα χέρια μου.Τον κοίταξα θυμωμένη. 'Μην δοκιμάσεις ποτέ.Ειναι οτι χειρότερο να καπνίζει ενα κορίτσι,και μετα να μυρίζουν τα ρούχα της,τα μαλλιά της,τα δάχτυλα της.'ειπε και εσπασε το τσιγάρο στην μέση'Και σένα τα μαλλια σου μυρίζουν υπεροχα,ολο το κορμί σου.'πρόσθεσε και με πλησίασε. ++++ A Used To Be A Good Girl! But NO Anymore.... Το κορίτσι για το οποίο θα μιλήσουμε ειναι το συνηθισμένο 'καλό' κορίτσι του σχολείου.Ειναι ήσυχη,ντροπαλή,γλυκια.Όμως δυστυχώς δέχεται bulling.Και αυτό γιατί εχει αποφασίσει να κρύβει την ομορφιά της κάτω απο φαρδιά άσχημα ρούχα και παλιομοδίτικα γυαλιά.Τι θα γίνει όμως όταν βαρεθεί να την εκφοβίζουν?Το μόνο σίγουρο ειναι οτι εκεί θα βρίσκεται το bad boy του σχολείου για να την βοηθήσει. 4# θεση εφηβική φαντασία 28|10|2016 2# θέση εφηβική φαντασία 3|11|2016 1#θέση εφηβική φαντασία 25|11|2016 © All rights reserved. Please don't copy the story.

2016©|Η 17χρονη Κλειώ είναι μαθήτρια της τρίτης λυκείου. Δεν είναι σαν τα αλλά κορίτσια της ηλικiας της.Δεν έχει φίλους και εδώ και αρκετά χρόνια δέχεται τα πηράγματα των συμμαθητών της που έχουν αρχίσει να γίνονται κάτι παραπάνω απο ένα απλό σπρώξιμο. Ο Μιχάλης είναι ένα απο τα άτομα που της και της κάνει την ζωή δύσκολη τα τελευταία χρόνια. Μια βραδιά όμως όλα αλλάζουν. Ξαφνικά οι μοίρα τους φέρνει πιο κοντά και βλέπει ο ένας τον πραγματικό χαρακτήρα και τις αδυναμίες του άλλου. Είναι όμως αρκετό για να αλλάξει τα συναισθήματα τους;; 2 άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τον έρωτα θα μπορέσουν να αντέξουν και πόσο μάλλον να δεχτούν ενα τόσο έντονο συναίσθημα; ***Η ιστορία δεν είναι διορθωμένη επειδή ποτε δεν βρήκα τον χρόνο και το μέσον να το κάνω.Εχει γραφτεί με κινητό οπότε είναι λογικό να υπάρχουν λάθη. Παρόλα αυτα "ΕΓΩ Η ΧΡΥΣΑ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΩ ΠΡΙΝ ΒΓΕΙ ΤΟ 2019! " Μεγαλύτερη θέση: 5/9/2016➡ 28# σε Ρομαντικά 12/9/2016➡ 26# σε Ρομαντικά 14/9/2016➡ 23# σε Ρομαντικά 15/9/2016➡ 18# σε Ρομαντικά 17/9/2016➡ 14# σε Ρομαντικά 19/9/2016➡ 12# σε Ρομαντικά 2/10/2016➡ 10# σε Ρομαντικά 4/10/2016➡ 5# σε Ρομαντικά 9/10/2016➡ 4# σε Ρο

Γιατί πιο εύκολα αποφεύγεις έναν μετεωρίτη, παρά έναν έρωτα... Για να ερωτευτείς χρειάζονται περίπου 3 δευτερόλεπτα. Αρκεί μόνα να κοιτάξεις τα μάτια του άλλου... Τα μάτια φίλε μου. Αυτά σου κάνουν τη ζημιά... Η δεκαεξάχρονη Δανάη, ζει μια πολύ άνετη και ήσυχη ζωή. Έχει τα πάντα, αφου ο πατερας της εχει την πιο πετυχημενη εταιρια της χωρας. Έχει τα πάντα εκτός από ένα πράγμα. Προσωπική ζωή. Από την άλλη η Άρια, μια δεκαεξάχρονη κοπέλα, ζει μια πολύ πιο διαφορετική ζωή από αυτήν της Δανάης. Η Άρια μεγαλώνει έξω στους δρόμους, αφού οι γονείς της αδιαφορούν εντελώς για το τι κάνει και που βρίσκεται. Μυστικα κρυμμενα απο το παρελθον της επηρεαζουν την ζωη της στο παρον. Μυστικα που την εχουν αναγκασει να γινει σκληρη με τους αλλους, αλλα και με τον εαυτο της. Τι γίνεται όμως όταν οι ζωές τους συγκρούονται, και δύο αγόρια φέρνουν το χάος στην ισορροπία τους; Πλέον δεν ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Μόνο ο έρωτας τους ελέγχει... Δανάη και Λουκ. Άρια και Χάρυ. Άραγε ο έρωτας θα επιβιώσει, ή μήπως ο εγωισμός είναι ισχυρότερος; {Περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο} By: Livethedreams |2017| Hope you like it!

"Σταμάτα να τρέχεις, αστυνομία!" άκουσα μια ανδρική φωνή πίσω μου. Σκατά!Άρχισα να τρέχω πιο γρήγορα. Τελικά ,ο μπάτσος με έφτασε και με άρπαξε. Τα πράγματα έπεσαν κάτω και εκείνος κρατούσε τα χέρια μου σε μια δυνατή λαβή πίσω απ' την πλάτη μου. Γύρισα και τον κοίταξα. Ωραίος είναι. Βασικά, είναι πολύ ωραίος. "Ω ναι, συνέλαβε με μπάτσε" αναφώνισα γελώντας πονηρά. -------- Η Αντριάνα είναι εδώ και 2 χρόνια μαθήτρια της 3ης Λυκείου. Ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει την σε κατάθλιψη μητέρα της και τον μικρότερο της αδελφό. Έτσι, αναγκάζεται να μπει στην παρανομία. Ο Βίκτωρ, ένας νεαρός αστυνομικός αναλαμβάνει την σύλληψη της Αντριάνας μα τελικά η μοίρα του επιφυλάσσει..άλλα πράγματα! Αν δείτε ιστορία ίδια με την δικιά μου μην μπείτε στον κόπο να μου το πείτε. Προφανώς την είδα ήδη και την αγνόησα. Do the same bishes !

"Δεν θυμάμαι να είμαστε μαζί για να σε νοιάζει τι κάνω." είπα τσαντισμένη και χτύπησα το πόδι μου στο πάτωμα. "Ούτε το όνομα σου θα θυμάσαι σε λίγο." απάντησε και πριν προλάβω να απαντήσω όρμησε άγρια στα χείλη μου. Η Έλλη είναι μια κοπέλα 17 χρονών και πηγαίνει δευτέρα λυκείου. Είναι πολύ αγενής, και η αυτοπεποίθηση της έχει ξεπεράσει τα όρια. Με λίγα λόγια, όλες την χαρακτηρίζουν ως η 'bitch' του σχολείου. Η Έλλη καταφέρνει να τραβάει όλα τα βλέμματα των αγοριών, κάτι που νευριάζει τα κορίτσια. Μπορεί να έχει όποιον θέλει εκτός από έναν, τον Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας είναι ο player του σχολείου και κάθε βράδυ έχει μια διαφορετική κοπέλα στο κρεβάτι του. Πολλοί θα έλεγαν ότι η Έλλη και ο Αχιλλέας θα ταίριαζαν μαζί, μόνο που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Μισούν ο ένας τον άλλον! Για πόσο ακόμα όμως θα κρατήσει αυτή η έχθρα? #2 στην Εφηβική φαντασία 12/8/2016 #1 στην Εφηβική φαντασία 22/8/2016 ©DO NOT COPY THE STORY ALL RIGHTS RESERVED®

"Και αν χάσεις..."πλησίασε και άλλο κοντά μου , μικραινοντας την απόσταση μεταξυ μας. "Τι θα γίνει τότε?"ρώτησα σηκώνοντας ειρωνικά το φρύδι μου , προς το μέρος του. "Δεν θες να μάθεις."ψιθύρισε αισθησιακα μηδενιζοντας το κενό που μας χώριζε. Cover : me All rights reserved.Please don't copy.

[ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ]-ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Με κοιτούσε υποτιμητικά και με εκανε να αισθάνομαι ακομη πιο άβολα.Ειναι η στιγμή να του πω αυτο που ηθελα εξαρχής; Μετα απο πολυ σκέψη πηρα το θάρρος να του μιλησω ξανά και να του προτείνω αυτο που ειχα βάλει στο μυαλό μου απο την ώρα που το σκέφτηκα. 'Αυτο π-που ηθελα ν-να σου π-πω...'το τραύλισμα μου δεν βοηθούσε καθολου!Με κοιταξε απο πανω μεχρι κατω και αρχισε να προχωράει κοντα μου κανοντας μου νόημα να συνεχισω. 'Χ-χρειάζομαι την β-βοηθεια σου.'τραυλισα πηγαίνοντας ολο και πιο πισω καθως η στενή επαφή επισης δεν με βοηθούσε καθολου. 'Και εγω γιατι πρεπει να στην δωσω;'ρωτησε σηκώνοντας το φρυδι του και εχοντας το γνωστό του μισο χαμογελο στο υπέροχο προσωπο του. 'Και οι δυο ξ-ξερουμε το γιατι.'απαντησα χτυπώντας στον τοιχο και κοιταξα τα καταγάλανα σαν την θάλασσα ματια του,έντονα. 7/1/16-31/10/16 © All rights reserved Please don't copy the story