⭐WATTYS2017 KAZANANI⭐ "Her şey telefonuma gelen bir mesaj ile başladı. Ve sonrasında devam etti." ... "Umarım bu geceki hediyenden memnun kalırsın. Daha seninle işim bitmedi Hazan. Senin yüzünden benim hayatım mahvoldu. Şimdi sıra sende." ..................................................... -Peki ama bu mesajları atan kim?Hikayede bulunan birisi mi? Yoksa adını ilk defa duyacağımız biri mi? Hazan'ı bu kadar iyi tanıdığına göre ya kendini iyi sakladı hikayede ya da daha önceden hiç karşımıza çıkmadı? ...................................................... Kulaklarıma tiz bir çığlık gibi dolan sesin tüm hayatımı değiştirebileceğini nereden bilebilirdim ki? "Sonunda karşılaştık Hazan." ...................................................... Olaylar hiç de göründüğü gibi olmayabilir! ...................................................... -Geçmişin ritmini yakalamaya çalışan kalp hastası bir kız. -Genç Kurgu'da #3 ... 16.12.2017 Kapak Tasarımı: @dowofficial (@stellaevade) ©Tüm hakları saklıdır.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Dışarıda devam eden bir hayat, içimde kalbi duran bir kız çocuğu vardı. Asi Merve Karakuyu, ailesi ve kendisiyle devamlı olarak savaş veren genç bir üniversite öğrencisidir. Ansızın bastıran yağmurun kelebeğin kanatlarını ıslatması gibi hayatına birdenbire giren esrarengiz bir adam, Asi'nin hayatını kökten değiştirmeye başlar. Asi ne kadar kaçmaya çalışsa da kader ağlarını her seferinde karşılaşmaları için örecektir. "Kelebeğin kanatları ıslanırsa parçalanır," dedi bana yavaşça. "Ama sen zaten paramparçasın küçücüğüm." "O zaman bırak," dedim. "Islanayım."

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.

HERKES BAKSIN BİR :)

#82 "Herbir tuğlası birimizi temsil eden o duvar şimdi Paramparçaydı..." Her şey hiç olmadığı kadar normaldi, sıradan ve tertemiz. Gidişat, içlerine düşen yıldırımla değişmeye başladığında kendilerini bir oyunun içinde buldular. Hayatın gerçek zorluklarından habersiz kendi zorluklarıyla mücadele eden bir grup gencin hikâyesi sizi hayal kırıklığına uğratabilir çünkü onlar, hayalleri işgal edildiğinde, başkalarının hayallerini çaldılar... °Bu hikâyeyi, hayatın yaşamaya değer olmadığını anlayıp yaşamaktan vazgeçen dostum, Yasemin'e ithaf ediyorum. Nur içinde uyu.° - Not | Bu bir Aytil hikâyesi değildir. YAYIMLANMA TARİHİ : 13:06:2015

#58 "Kirli ruhun, tutsak bedenleri..." Doğrular ya da yanlışlar. Kurallar ve yasaklar... Hayatın kendisiyle tanışan bir grup gencin çevreleriyle olan sınavında zorluklar katlanılamaz hâle gelir, kendi hayat mücadelerinde hedefleri için savaş verenler zamanın istilasına uğrayıp tepetaklak olurlar, ayağı kalktıkça taşa takılıp yere kapaklanmaları onları pes etme noktasına getirdiğinde bir şeyi geçte olsa fark etmişlerdir; zor olan hayat değildi, zor olan kendileriydi, kişilikleri, karakterleri, sınırları ve çizgileri. Onlar, kalplerde yer edinmiş bir grup gençti. Asıl mesele, kimin hangi kalpte yer edinmesiydi. - Not | Bu bir Aytil hikâyesi değildir.

#131 Burası cinsiyet kavramının olmadığı yer. Burası duyguların işlemediği bölge, burda sevgi yok. Merhameti kimse bilmiyor, acı her bedeni eksik kıldı. Adalet kimindi? Kurallar kime ait? İyilik kime göre doğru, Tanrı kimin yanında? Kim yaşamayı hak ediyor ki? Burası kayıpların arandığı bir girdap, kaybolan kimliklerin sahipleri nerde? Maskelerin ardındaki çıplak çocuklar! Onlara ses ver! Çünkü burası, tam olarak yerin altı. |BU KURGU BAKIŞ AÇINIZI DEĞİŞTİRECEK.