Bırak o sigarayı çocuk! Canın yandığında en sevdiğine sarıl, sigarana değil. Düşen her kül tanesinde canın yanmıyor mu? Seni seven bir ben var arkanda. Senin gözlerine baktıkça içini umut kaplayan bir çocuk var arkanda. Bırak o sigarayı ve gel bana sarıl. Kaldırımlara yazılar yazalım, duvarları sprey boyayla resimler yapalım. Bir mucize olsun mu? Sarılsak mı? Saçların saçlarımla birleşsin mi? Ya kokun, kokum olsun mu? Ya biz şehrin yalnız aşıkları olarak ne kadar devam edebileceğiz? Elleri üşüyordu Kalbi sanki karda Aldım sardım, sarıldım ona Dedim ki artık hiç korkma Durdu, sustu, dokundu saçlarıma Bir kirpik düştü yanağına... Özledim, özledim Saçlarımda oysa hala ellerin Özledim, çok özledim O kirpik hala bende sevgilim..

Günden güne kayboluyordu kız. Kendi acısında yanıp kavruluyordu. Kim isterdi ki böyle yaşamayı? Babasız, annesiz... Yoktu onun hayatında kimsesi. Eğer nefes almak yaşamaksa, evet yaşıyordu o da. Eğer bu yaşamak sayılıyorsa. Bu kadar mutlu gezenlere rağmen Alara'nın bu kadar mutsuz olması adil değildi. Herkes hayat sınavından geçiyordu fakat bu kadarı fazlaydı. Onun babasına vedası hiçbir zaman veda olarak sayılmamıştı. Bu sefer şansını aşkta deneyecekti kız. Nasılsa ilkler önemliydi. Ya çok büyük bir aşk bırakacaktı arkasında ya da çok büyük bir aşk... Yalnızlık konusunda master yapmış biri olaraktan sizi de biri durdursa ve benimle çık dese ne yapardınız? Mantıklı ya da mantıksız aklıma ilk gelen şeyi yaptı. Pişman mıydı? Asla.... Hayatı konusunda koridorun sonunda kilitli kalmışken, sihirli anahtarı bulup açan biri miydi yoksa siyah anahtarı bulup bir kilit daha atan mı ? Arkasından gelecek olan cinayetler ve olaylar ise hikayeyi acaba nasıl şekillendirecek? DÜZENLENİYOR