Sirkte annesi, babası, beş kardeşi, dayısı, halası ve yedi kuzeni ile dünyayı dolaşan genç bir kız... Gezici sirkin yolu Amerika'ya düşer. Buria her zaman ki gibi broşür dağıtırken garip bir adama rastlar. Adam önce kızın içini görmek istercesine süzer ardından hiç birşey söylemeden çekip gider. O akşam ki gösteriye gelir gizemli adam, ama gösteriyi seyretmek için değil... Dünya sandığız kadar masum, Masallar da sadece hayal ürünü, Gördüğünüz herşey göründüğü gibi, Yalanlarsa yalan DEĞİL... DOĞRU BİLDİĞİZ HERŞEY BİR YALAN... YALANLAR İSE TÜM GERÇEĞİNİZ...

Olacaklardan habersiz bir genç kız... Aylardır beklenen ekibin yeni üyesi... Kaderin oynadığı oyunlar hiç bu kadar acı vermemişti, attığı kahkahalar küçük bekçileri uyandırıyordu... Uyanmaması gereken bekçileri. Abisinden kaçmak istemişti, küçük bekçilerinin musallat olduğu abisinden, ama bilmediği bir savaşta bilmediği bir ekipin üyesi olacağını tahmin etmiyordu. Çünkü hiç kimse alışılmışın dışında hiçbir şeyi olanak olarak görmez ve beklemezdi. Beklenmedik bir anda hayatını alt üste çevirmiş ve kendisiyle bir kukla misali oynayıp bütün işleyen döngüyü bozmuş olan şey, tek başına bir saat miydi yoksa bunun öncesi de var mıydı? İşte o an her şey değişti. Sadece, küçücük bir sır ile. Bazen mutlu olmak için pek deşmemek gerekirdi hayatı... Bunu bilmek içinse ayık bir kafa. (Okumaya başlamadan önce "Duyuru" kısmını okuyunuz lütfen.)

Gözümü açtığımda beyaz,boş ve kameralarla izlendiğim bir odadaydım.Kolumda değisik rakamlar,başım allak-bullak bir şekilde etrafa bakıyordum.Birden ayak sesleri odada yankılanmaya başladı. "Uyanık mısın?"dedi tanımlayamadığım bir ses. Tam ayırt edememe rağmen bir erkek olduğu sesinden anlaşılıyordu yanıma yaklaşmaya devam etti ve benden 2 adım uzaklıkta durdu ve: "Korkuyormusun?Bu iyi korku seni dinç tutar bu hissi asla unutma"dedi. Çok korkmuştum.... Ve benim hikayem başladı. Bilim adamlarının birer kuklası haline gelmiştik adeta ne olduğumuz belirsizdi; sayısız güçlere sahip olmuştuk.Korkularımız bizi hayatta tutan tek şeydi,umutlarımızsa yaşama sebebimiz.Kaçış imkansızdı,en azından diğerleri için.... Kapak tasarım: TAMAMEN BANA AITTIR. Yazar: Armygirl01 Menejer:Armygirl01-mnjr Başlangıç tarihi: 26 ağustos 2016

Tüm dünyam gözümün önünde yok olurken, tek başımaydım. Cızırtılı sokak lambalarının altında yürürken orada, karanlıkta ses çıkarmadan beni izlediklerini biliyordum. Daha doğrusu, hissediyordum. Ara sıra bana zarar vermeye niyetleniyorlardı, fakat bu onlar için kötü sonuçlanıyordu. Çünkü üzerimde birkaç bıçak ve 2 gümüş Colt vardı... İnsanlar kaçıp saklanırken, ben onlarla savaşıyordum. Sahi bunu neden yapıyordum? İnsan ırkına bu kadar zarar vermiş yaratıklardan neden korkmuyordum? Onlarla savaşıp, aptal insanların yaptığı yanlışı neden ben düzeltmeye çalışıyordum? Genetiğiyle oynanmış insanlarla, Mutantlar... Dünyadaki varlıkları insan, hayvan ya da mutant olarak ayırabilirken, kendimin ne olduğunu bilmiyordum. Herkesten farklı olduğum aşikârdı; fakat kesinlikle insan değildim. BİLİM KURGU #1 (DÜZENLENİYOR)